Baby Bag

„ერთიანი ეროვნული გამოცდები უნდა გაუქმდეს,“ - შალვა ამონაშვილი

ფსიქოლოგი შალვა ამონაშვილი „იმედის დღეში“ ერთიანი ეროვნული გამოცდებისა და აბიტურიენტების ჭარბი მღელვარების შესახებ საუბრობს:

„ჩემი თაობაც ნერვიულობდა გამოცდების დროს, მაგრამ მღელვარება ისეთი არ იყო, როგორიც ახლაა. დღეს მშობლებიც ერთვებიან ამ მღელვარებაში, საზოგადოება შფოთავს, ამას ჰქვია სახელმწიფო გამოცდები. მაშინ სკოლაში ვაბარებდით. მე მგონია, რომ ერთიანი ეროვნული გამოცდები უნდა გაუქმდეს. მშობელი და მასწავლებელი დაყარაულებულია გამოცდების გამო, სხვა არაფერზე ფიქრობს. მეცხრე, მეათე, მეთერთმეტე, მეთორმეტე კლასები ამითაა ყველა დაკავებული. ამ დროს ბავშვს უნდა ჩამოუყალიბდეს მსოფლმხედველობა, რა არის ქვეყანა, დასვას კითხვები: ვინ ვარ მე, რისთვის გავჩნდი, სად მივდივარ? ფილოსოფიური ცნობიერების გარეშე ახალგაზრდა სკოლიდან არ უნდა წავიდეს. ახლა კი ვუსურვებ ახალგაზრდებს, რომ კარგად ჩააბარონ, მაგრამ ყველაზე მთავარი გამოცდა წერა და მათემატიკა კი არ არის, კაცობის და მოქალაქეობის გამოცდაა.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, ახალი თაობა იმდენად გამორჩეულია, რომ მშობლებს მღელვარების საფუძველი არ აქვთ:

„ჩვენ ისეთი კარგი თაობა მოგვდის, რომ ასეთი შფოთვა არ გვჭირდება. ჩვენი ფიქრი, შფოთვა, დაძაბული ნერვები და ენერგია მიდის ბავშვისკენ. ის რომ გამოცდაზე ზის, შეიძლება, რაღაც დაავიწყდეს. ბავშვს კარგი ენერგია უნდა მიუვიდეს, იმედიანი, საღი, სიყვარულით სავსე. ჩვენ ერთმანეთის ენერგიებს ვიღებთ, ამიტომ მშობლებს ვურჩევ, შვილზე ცუდი არ იფიქრონ. ბავშვები თავისუფლად გაუშვით გამოცდაზე, ლაღად წავიდნენ, გაამხნევეთ. უთხარით, რომ ჩააბარებს, ისიც უთხარით, რომ თუ რაღაც მოხდა მისი მშობლები ხართ და მის გვერდით ხართ.“

„ახალგაზრდამ მოუმზადებლობის შემთხვევაშიც კი, შეიძლება, წარმატებით ჩააბაროს გამოცდა. ისეთი კითხვა შეხვდეს, რომ გაუმართლოს. პედაგოგები ბავშვებს აძლევენ ცოდნას და არ ამხნევებენ ბავშვს. მასწავლებელმა უნდა იამაყოს არა თავისი ძლიერი მოსწავლეებით, არამედ სუსტებით, რომლებიც ძლიერი გახადა. მასწავლებლებს ვურჩევ, რომ როდესაც მოსწავლეს ცოდნას აძლევთ, იქვე იმედიც მიეცით. ამავე დროს პედაგოგმა უნდა გამოავლინოს ძალიან დიდი სიყვარული. არ შეიძლება ბავშვი სკოლიდან გავიდეს განაწყენებული. ეს განაწყენება ცხოვრებაზე გადადის,“ - აცხადებს შალვა ამონაშვილი.

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,მიჯაჭვულობა არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის" - ზანდა ჩეჩელაშვილი

,,მიჯაჭვულობა არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის" - ზანდა ჩეჩელაშვილი

რას ნიშნავს მიჯაჭვულობა, როდიდან ყალიბდება ის და რა უნდა იცოდეს მშობელმა, რომ ამ მხრივ სიტუაცია სწორად მართოს - ამის შესახებ ფსიქოდიაგნოსტი, ზანდა ჩეჩელაშვილი საუბრობს. 

,,მიჯაჭვულობა არის ერთ-ერთი პირველი, რაც ყალიბდება და რითაც საერთოდ  ჩვენ ვეცნობით სამყაროს, რომელშიც ვიბადებით. ყველამ ვიცით, რომ ადამიანის განვითარება იწყება დაბადების მომენტიდან და ერთ-ერთი პირველი, რაც ამ დროს უმნიშვნელოვანესია, გახლავთ მშობელთან ან აღმზრდელთან  მიჯაჭვულობა. ეს არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის, რაც ყალიბდება სიცოცხლის პირველივე დღიდან.

აქ ძალიან მნიშვნელოვანია სამყაროს, საკუთარი თავისა  და სხვა ადამიანების უსაფრთხოების ხატის შექმნა. ჩვენ ვიბადებით ძალიან მწირი რესურსით - ძირითადად, რეფლექსებითა და მოთხოვნილებებით, რაც უნდა დაკმაყოფილდეს - მცივა და უნდა ჩამაცვან, მშია და უნდა მაჭამონ. როგორ კმაყოფილდება ეს ყველაფერი, ამის მიხედვით ვიწყებ  ფიქრს: ,,მე, რომელსაც ამ საჭიროებებს მიკმაყოფილებენ, ესე იგი, კარგი ვარ; ჩემ გარშემო ადამიანები კარგები არიან და მე შემიძლია, მათ ვენდო,  თავი ვიგრძნო უსაფრთხოდ - შესაბამისად, სამყარო, რომელშიც ვიბადები, არ არის ცუდი, უსაფრთხო ადგილია, სადაც პირველ დღეებში შემიძლია, გადავრჩე.

მიჯაჭვულიბის ცნება არის უმნიშვნელოვანესი, რაზეც საერთოდ დგას წლების განმავლობაში ადამიანი. მიჯაჭვულობის ფუნქცია არ არის  მხოლოდ უსაფრთხოების განცდის შექმნა ან განვითარება, მისი უპირველესი ფუნქცია არის ბავშვის კომუნიკაციური და სოციალური განვითარება. მიჯაჭვულობა არ ყალიდება მხოლოდ ფიზიკური მოთხოვნილებების დაკმაყოფილებით. შესაძლოა, ბავშვს ყოველთვის დროულად აჭამოთ, დროულად გამოუცვალოთ, მაგრამ თუ მშობელი ამ პროცესში ემოციურად არ არის ჩართული, სანდო მიჯაჭვულობა ვერ ყალიბდება. ამ ყველაფერს სჭირდება მუდმივობა და სტრუქტურირებულობა -  ყოველთვის, როცა ვტირი, მე ყურადღებას მაქცევენ. ზოგჯერ, როცა ბავშვი ტირის. მას დააპურებენ, ზოგჯერ - ყურადღებას არ აქცევენ . ასეთ დროს მას გარემოს მიმართ უჩნდება ამბივალენტური დამოკიდებულება - ხან უსაფრთხოა სამყაროა, ხან არ არის და საკუთარი თავის მიმართ უყალიბდება განცდა - რომ ის ხან იმსახურებს ზრუნვას, ხან - არა", - ამბობს ზანდა ჩეჩელაშვილი.

წყარო: ​,,რჩევები მშობლებს"

წაიკითხეთ სრულად