Baby Bag

რატომ არ უნდა მივცეთ ექვს თვემდე ასაკის ბავშვს წყალი?

რატომ არ უნდა მივცეთ ექვს თვემდე ასაკის ბავშვს წყალი?

წყლის გარეშე ცხოვრება რთულად წარმოსადგენია, განსაკუთრებით ზაფხულის ცხელ დღეებში, თუმცა არის თუ არა წყალი საჭირო ჩვილი ბავშვებისთვის? როგორც აღმოჩნდა, ბავშვებისთვის წყლის მიცემა მშობლებმა მხოლოდ ექვსი თვის ასაკიდან უნდა დაიწყონ, წინააღმდეგ შემთხვევაში, ისინი შვილების ჯანმრთელობას საფრთხეს შეუქმნიან.

  • დედის რძე ბავშვს სითხის მარაგს სრულად შეუვსებს

დედის რძე ცხიმებს, ცილებს, შაქარს, მინერალებს და სხვა სასიცოცხლოდ აუცილებელ სასარგებლო ნივთიერებებს შეიცავს. დედის რძის 80 %-ს წყალი შეადგენს. დედის რძე ბავშვის წყურვილს სრულად აკმაყოფილებს, მაშინაც კი, როდესაც ძალიან ცხელა. ყოველთვის, როდესაც ბავშვი დედის რძეს მიირთმევს, ის წყალსაც იღებს.

ბავშვს წყალი ექვსი თვის ასაკიდან გაასინჯეთ

ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის რეკომენდაციით, ექვს თვემდე ასაკის ბავშვს წყლის მიღება არ ესაჭიროება. 6-12 თვის ასაკის ბავშვისთვის წყლის მიცემა სავსებით უსაფრთხოა. არ გაგიკვირდეთ, თუ პატარა წყლისადმი დიდ ინტერესს არ იჩენს, ის ხომ ჯერ კიდევ ფორმულით ან დედის რძით იკვებება.

რატომ არ უნდა მივცეთ ექვს თვემდე ასაკის ბავშვს წყალი?

ექვს თვემდე ასაკის ბავშვს წყალს თუ დაალევინებთ, მას მადა მნიშვნელოვნად დაუქვეითდება, რის გამოც დედის რძეს საჭირო რაოდენობით აღარ მიიღებს. წყლის დალევა ექვს თვემდე ასაკის ბავშვს მოწამვლის საფრთხის წინაშეც აყენებს, რაც ხშირად მძიმე გართულებებს იწვევს და ზოგჯერ ფატალური შედეგითაც სრულდება. თუ წყალი კარგად გასუფთავებული არ არის, ის ორგანიზმში ინფექციების შეჭრას გამოიწვევს. დედების ნაწილი წყლის დიდი დოზით მიცემის მიზნით ფორმულას ჭარბი წყლით აზავებს, რაც ასევე არასწორია. მსგავსი პრინციპით მომზადებული ფორმულა ბავშვს საჭირო ვიტამინებითა და მინერალებით ვერ მოამარაგებს.

ჩვილი ბავშვის კვებასთან დაკავშირებით დამატებითი კითხვები თუ გაწუხებთ და გაურკვევლობაში ხართ, დახმარებისთვის აუცილებლად მიმართეთ პედიატრს.

მომზადებულია ​adme.ru-ს მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

„დედის რძე არამარტო საუკეთესო საკვებია, არამედ ის ანტისხეულების მზა ნაკრებია, რაც თქვენს პ...
​რა უნდა ვიცოდეთ კორონავირუსული ინფექციის შესახებ ბავშვებში, - ამ თემაზე ​პედიატრი თამარ ობგაიძე წერს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით:„COVID-19 სრულიად ახალი ვირუსია და მის შესახებ ბე...

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

12 წლის თაკო კონცელიძემ ლეიკემია დაამარცხა და ახლა სხვა ბავშვების დახმარებას ცდილობს, რომლებიც დაავადების დასამარცხებლად იბრძვიან. თაკო ხატავს და ლამაზ აქსესუარებს ამზადებს, რომლებსაც ყიდის, შემოსული თანხით კი ბავშვებს ეხმარება:

„მე ვარ თაკო კონცელიძე, 12 წლის, ვარ ბათუმიდან, ამჟამად ვცხოვრობ რუსთავში. მე ძალიან მიყვარს ხატვა. ჩემთვის ძალიან რთული იყო, როდესაც გავიგე ლეიკემიის შესახებ. ბევრი არაფერი არ ვიცოდი ამ დაავადებასთან დაკავშირებით. არ მჯეროდა, რომ ეს მე დამემართა. განერვიულებული ვიყავი, უმიზეზოდ ვეჩხუბებოდი ყველას. ვხვდებოდი, რომ ეს კარგი საქციელი არ იყო, მაგრამ ჩემდა უნებურად ხდებოდა ეს.

5 წლის ვიყავი, როდესაც წავიქეცი სოფელში, გამიჩნდა სილურჯეები. მივედით ბათუმში, იქ დამიდგინეს ლეიკემია და გადმოგვამისამართეს თბილისის იაშვილის კლინიკაში. ყოველთვის მაძლიერებდა ის ფაქტი, რომ ოჯახის წევრები, ახლობლები ჩემს გვერდით იყვნენ, ყოველთვის მამხნევებდნენ. ჩემს თავსაც ამიტომ შემოვუძახე, რომ კარგად უნდა გავმხდარიყავი. მკურნალობის დროს მხარში მედგა დედა, მამშვიდებდა, მაწყნარებდა, გულში მიკრავდა, სულ ცდილობდა გავემხიარულებინე, მაგრამ მაინც ცოტა ვნერვიულობდი ხოლმე. ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ გჯეროდეს შენი თავის, რომ შეუძლებელი არაფერია. როდესაც ოჯახის წევრები გიდგანან გვერდში, შეუძლებელია, რომ მათ გამო მაინც არ გახდე კარგად.

დაავადებასთან ბრძოლის პერიოდში შემოიჭრა ჩემს ცხოვრებაში ხელოვნება. იაშვილში ხელოვნების მასწავლებლები გვასწავლიდნენ ხატვას. ძირითადად მიყვარს პორტრეტების ხატვა, მაგრამ პორტრეტებს უფრო ჩანახატებისთვის ვხატავ. რასაც ხშირად ვხატავ არის პეიზაჟები, ბუნება. იაშვილში სტუმრები რომ მოდიოდნენ, წვრილმან საჩუქრებს რომ გვირიგებდნენ, თითოეული საჩუქარი უდიდეს ბედნიერებას მანიჭებდა. მინდა, რომ ბავშვები ისეთი ბედნიერები იყვნენ, როგორიც მე ვიყავი მაშინ. მივხვდი, რომ ჩემი ნახატებითა და დამზადებული აქსესუარების გაყიდვით შემეძლო მათი დახმარება და გაბედნიერება. როდესაც პირველად გავყიდე ნახატი, ძალიან ბედნიერი ვიყავი, რადგან ვხვდებოდი, რამხელა ბედნიერებას მივანიჭებდი პატარებს, რომლებიც იაშვილში მკურნალობენ. შემოსულ თანხას ვრიცხავ დიტო ცინცაძის სახელობის ფონდში, რომელიც ეხმარება ლეიკემიით დაავადებულ ბავშვებს. მე ასევე დავეხმარე ჩემს მოსახელე გოგონას, რომელიც ამჯერად თურქეთში მკურნალობს. ვფიქრობ, ჩემ მიერ გადარიცხული ფული დიდი არაფერია, მაგრამ იმედია ეს მათ რაღაცაში დაეხმარება და მათ მალე გამოჯანმრთელებაში ხელს შეუწყობს.

როდესაც ექიმებმა მითხრეს, რომ ჯანმრთელი ხარო და გამწერეს, ეს დღე იყო ჩემი დაბადების დღე. უბედნიერესები ვიყავით. უდიდესი ტორტი მივართვით ექიმებს. ჩემი თავის ვირწმუნე, რომ შეუძლებელი არაფერია,“ - თავისი ისტორიის შესახებ თაკო კონცელიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

წაიკითხეთ სრულად