Baby Bag

„ბაღისა და სკოლის ზეიმებში როლების უთანასწორო განაწილება ბავშვებს ტრავმას აყენებს და თავს არასრულფასოვნად აგრძნობინებს“

„ბაღისა და სკოლის ზეიმებში როლების უთანასწორო განაწილება ბავშვებს ტრავმას აყენებს და თავს არასრულფასოვნად აგრძნობინებს“

უფლებადამცველი ანა არგანაშვილი, სოციალურ ქსელში სკოლისა და ბაღის დირექციას და მასწავლებლებს მიმართავს, რომ ზეიმებზე ბავშვებს როლები თანაბრად გაუნაწილონ, წინააღმდგე შემთხვევაში, ამას რეაგირება მოყვება.

„არსებობს ბავშვების გულის ტკენის და უთანასწორობის ასეთი ფორმა: ბაღის და სკოლის ზეიმებში როლების (ლექსების, სიმღერების) უთანასწორო განაწილება. ეს ბავშვებს ტრავმას აყენებს და თავს არასრულფასოვნად აგრძნობინებს.

როცა ბავშვების მიმართ უთანასწორობის ასეთ შემთხვევებზე მოგვმართავენ, ამას სრულიად სერიოზულად ვეკიდებით. ცოტა ხანში ბევრ სკოლას და ბაღს მოგივათ ჩვენი წერილები ამ თემაზე. თუ არ გაითვალისწინებთ, საჩივრებიც და, შეიძლება, სასამართლო უწყებაც ჩაგაბარონ.

საერთოდ არ ვხუმრობ. თუ არ შეგიძლიათ ყველა ბავშვის თანასწორად ჩართვა და ბავშვებისთვის ახსნა, ნუ ატარებთ.

ამ დროს, ბავშვები, ფაქტიურად პირველად, სვამენ კითხვებს სამყაროში სამართლიანობის და თანასწორობის თემაზე. უფროსებმა იმედი არ უნდა გავუცრუოთ“, - წერს ანა არგანაშვილი.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენი სასკოლო სისტემა ათასობით მსგავს მასწავლებელს მალავს... და რა დააშავა? ის თქვა ხმამაღლა, რასაც ასობით მასწავლებელი ჩუმად ფიქრობს და ეს „ჩუმად ნაფიქრი“ უფრო საშიშია, ვიდრე საჯარო პოსტი“

„ჩვენი სასკოლო სისტემა ათასობით მსგავს მასწავლებელს მალავს... და რა დააშავა? ის თქვა ხმამაღლა, რასაც ასობით მასწავლებელი ჩუმად ფიქრობს და ეს „ჩუმად ნაფიქრი“ უფრო საშიშია, ვიდრე საჯარო პოსტი“

იცით, იმ ერთი მასწავლებლის ამბავი საიდან იღებს სათავეს? აი, იმ მცდარი აზრიდან, ქალს რომ ყველაზე მეტად მასწავლებლობა გამოუვა. განა რამე, უბრალოდ ეს პროფესია უფრო უხდება, ეს პროფესია უფრო შეეფერება. ნუთუ კაცს არ შეჰფერის მასწავლებლობა? როგორ არა, მაგრამ მაინც უფრო ქალურია. არადა, ოდესღაც ითქვა და ვამბობთ, რომ პროფესიებს სქესი არ აქვთ, მაგრამ მასწავლებლობა მაინც ქალის საქმეა.

მასწავლებლობა მარტივი არაა. მით უმეტეს, ეს ის საქმე არაა, ამ მცდარი აზრების გარემოცვაში გაზრდილმა ადამიანებმა რომ უნდა შეასრულონ, მხოლოდ იმიტომ, რომ მათ ბავშვობაში ასე ჩააგონეს. ეს პროფესია ჩვენს არჩევანსა და შესაძლებლობებს შორის დგას, ჩვენს სიყვარულის უნარსა და მოთმინებას შორის დგას და აქ ყველას ადგილი ნამდვილად არაა.

ამ პროფესიაში ძალიან მამაცი ადამიანების ადგილია. ადამიანების, რომლებსაც ბოლომდე ესმით მასწავლებლობის და განიცდიან მას. ადამიანების, რომლებსაც შეუძლიათ აიღონ პასუხისმგებლობა და შეეჭიდონ ურთულეს საქმეს. ადამიანების, რომლებსაც არ ეშინიათ საკუთარი მოსწავლეების, არ ეზიზღებათ ისინი და სულმოუთქმელად არ ელიან დროს, როდესაც მათგან თავისუფლები იქნებიან.

იქნებ, მას საერთოდ არ უნდოდა მასწავლებლობა? იქნებ, კოსმოსში გაფრენაზე ოცნებობდა ბავშვობაში, მაგრამ შემდეგ ის საქმე არჩია, რომელიც ერთი შეხედვით ძალიან მარტივად ჩანდა - შედიხარ კლასში, გამოკითხავ მოსწავლეებს, შემდეგ გაკვეთილს ახსნი და ისევ უკან გამოდიხარ. და ყოველდღე ასე გრძელდება.

მისი არსებობა არ გამკვირვებია. ჩვენი სასკოლო სისტემა ათასობით მსგავს მასწავლებელს მალავს და დამალავს მომავალშიც. და რა დააშავა? ის თქვა ხმამაღლა, რასაც ასობით მასწავლებელი ჩუმად ფიქრობს. და ეს „ჩუმად ნაფიქრი“ უფრო საშიშია, ვიდრე საჯარო პოსტი.

მისი დასჯით არაფერი შეიცვლება - მას ხომ ისინი დასჯიან, ვინც თავად სისტემა შექმნა.

ავტორი: მარიამ გვარამია

წაიკითხეთ სრულად