Baby Bag

საქართველოში ბევრი მასწავლებელი ტრადიციული მეთოდით ასწავლის, რომლებიც აქცენტს აკეთებენ ფაქტების დაზეპირებაზე და არა უნარების დაუფლებაზე - კვლევა

საქართველოში ბევრი მასწავლებელი ტრადიციული მეთოდით ასწავლის, რომლებიც აქცენტს აკეთებენ ფაქტების დაზეპირებაზე და არა უნარების დაუფლებაზე - კვლევა

„საქართველოში უკანასკნელ წლებში სწავლის შედეგები მნიშვნელოვნად გაუმჯობესდა. 2009 წლიდან 2015 წლამდე პერიოდში, 15 წლის მოსწავლეებმა სწავლა გააუმჯობესეს კითხვაში, მათემატიკასა და საბუნებისმეტყველო მეცნიერებებში თითქმის ერთი სრული ნიშნით,“ - წერია კვლევაში, რომელიც გაეროს ბავშვთა ფონდმა საქართველოში და ევროპის ეკონომიკური თანამშრომლობისა და განვითარების ორგანიზაციამ (OECD) საქართველოს განთლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის სამინისტროსთან ერთად ჩაატარეს.
ამასთან, კვლევაში ​„შეფასებები საქართველოს ზოგადი განათლების სისტემაში“ აღნიშნულია, რომ ეს პროგრესი მოსახლეობის ყველა ჯგუფს თანაბრად არ შეეხო:

მოსწავლეები ქალაქად უსწრებენ თანატოლებს სოფლად; სოციალურეკონომიკურად პრივილეგირებული მოსწავლეები უსწრებენ თავიანთ სოციალურად დაუცველ თანატოლებს; ხოლო, ის მოსწავლეები, რომლებიც შინ ქართულად ლაპარაკობენ, უსწრებენ თავიანთ თანატოლებს, რომელთა მშობლიური ენა ქართული არ არის. სამწუხაროდ, სწავლის ხარისხში ეს უთანასწორობა 2009-2015წწ. პერიოდში კიდევ უფრო გაიზარდა,“ - წერია კვლევაში. 

კვლევის თანახმად, საქართველოში მოსწავლეთა შეფასება, ძირითადად, კვლავ მოსწავლეთათვის ნიშნების დასაწერად გამოიყენება და არა სწავლის გაუმჯობესებაში მათ დასახმარებლად. მასწავლებლები და საზოგადოება კვლავ ამახვილებს ყურადღებას ციფრულ ნიშნებზე მიუხედავად იმისა, რომ ეს ნიშნები ზუსტად ვერ ასახავს იმას, თუ რა იცის მოსწავლემ და რის გაკეთება შეუძლია. შეფასების ასეთი გაგება იკვეთება საკლასო მასწავლებელთა შეფასების პრაქტიკებში. მასწავლებლები არ იყენებენ შეფასების ტექნიკების მრავალფეროვნებას და უპირატესობას ანიჭებენ სტუდენტების შეფასებას მეტწილად მრავალპასუხიანი ტესტების საშუალებით და არ აფასებენ უნარების ფართო სპექტრს.

კვლევაში ასევე აღნიშნულია, რომ ისეთი მოსწავლეების მომზადება, რომლებიც კონკურენტუნარიანები იქნებიან 21-ე საუკუნის ეკონომიკებში, საჭიროებს ისეთ მასწავლებლებს, რომელთაც აქვთ ცოდნა, უნარები და მოტივაცია, რომ განაგრძონ კვალიფიკაციის ამაღლება:

„საქართველოში პედაგოგები მნიშვნელოვნად უფრო ნაკლებად მონაწილეობენ პროფესიულ განვითარებაში, ვიდრე OECD-ის სხვა ქვეყნებში. განგრძობადი ტრენინგის გარეშე, მასწავლებლები ვერ ეცნობიან მტკიცებულებებზე დაფუძნებულ, უახლეს პედაგოგიურ პრაქტიკებს, რომლებიც მოსწავლეებს სწავლაში ეხმარება. ამასთანავე, საქათველოში მასწავლებლები ყველაზე ასაკოვანნი არიან მასწავლებლებისა და სწავლის საერთაშორისო კვლევაში (TALIS) მონაწილე ქვეყნების მასწავლებლებთან შედარებით. კერძოდ, მასწავლებელთა ერთ მეოთხედზე მეტი 60 წელს გადაცილებულია. შედეგად, ბევრი მასწავლებელი მოსწავლეებს ტრადიციული მეთოდით ასწავლის, რომელიც აქცენტს აკეთებს ფაქტების დაზეპირებაზე და არა უნარებისა და კომპეტენციების დაუფლებაზე. შესაბამისად, მოსწავლეებს საქართველოში უჭირთ ისეთი კომპეტენციების შეძენა, რომლებიც მათ სჭირდებათ განათლების უმაღლეს საფეხურსა და შრომის ბაზარზე წარმატების მისაღწევად,“ - წერია კვლევაში.

კვლევის ავტორების თქმით, მიუხედავად იმისა, რომ უახლესი შესაძლებლობები ფინანსურ წახალისებას ითვალისწინებს, მასწავლებლებს კრედიტების დაგროვებისკენ უფრო მოუწოდებენ, ვიდრე იმის დემონსტრირებისკენ, რომ ისინი მოსწავლეებს სწავლაში ეხმარებიან.

​როგორც მკვლევრები აღნიშნავენ, 
უნდა შემუშავდეს და აღსრულდეს მინიმალური სტანდარტები მასწავლებლებისთვის იმის უზრუნველსაყოფად, რომ ყველა მასწავლებელს ჰქონდეს ის საბაზისო უნარები, რომლებიც აუცილებელია მოსწავლეების სწავლაში დასახმარებლად. მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების სქემა უნდა გადაისინჯოს იმისათვის, რომ უზრუნველყოს მასწავლებლების ისეთი განვითარების მოტივაცია, რომელიც მოსწავლეებს სწავლაში დაეხმარება. საქართველომ უნდა შემოიღოს სავალდებულო საპენსიო ასაკი, რაც ხელს შეუწყობს ასაკოვანი მასწავლებლების გადინებას და ახალბედა მასწავლებლებისთვის სივრცის შექმნას.

კვლევაში მოსწავლეთა შეფასების სისტემის გაუმჯობესებაზეცაა საუბარი. კერძოდ, როგორც მკვლევრები აღნიშავენ, სასარგებლო შეიძლება იყოს მოსწავლეთა პორტფელების შექმნა, რომლებიც წარმოადგენს მოსწავლის ნამუშევრების დროთა განმავლობაში შედგენილ კრებულს. პორტფელების შექმნა მასწავლებლებისაგან მოითხოვს უწყვეტ უკუკავშირს და უბიძგებს მოსწავლეს საკუთარი ძლიერი და სუსტი მხარეების გააზრებისა და იმის განსაზღვრისაკენ, თუ რა უნდა დაამატოს თავის პორტფელს - ესაა შეფასების სწორედ ის ორი ელემენტი, რომელიც დღეს საქართველოს განათლების სისტემას აკლია.

კვლევის თანახმად, ჟურნალში ყოველდღიური ნიშნების დაწერის პრაქტიკა უნდა აღიკვეთოს. მას დრო სჭირდება და სასარგებლო ინფორმაციას ვერ გვაწვდის იმის შესახებ, თუ როგორ მიმდინარეობს მოსწავლეების პროგრესი სწავლაში:

„სამინისტრომ უნდა შეიმუშაოს აღრიცხვის ბარათის საყოველთაო ნიმუში და დაადგინოს ეროვნული პროცედურები მის გასავრცელებლად. სტანდარტიზებული აღრიცხვის ბარათის საშუალებით, მოსწავლეთა შესახებ ჩანაწერები აგრეთვე შეიძლება უფრო სრულად იქნას შეტანილი განათლების მართვის საინფორმაციო სისტემების (EMIS) მონაცემთა ბაზებში, რაც კიდევ უფრო მეტად შეუწყობს ხელს მოსწავლეებისა და მათი სწავლის მონიტორინგს,“ - წერია კვლევაში. 

ამასთან, როგორ მკვლევრები მიუთითებენ, შესაძლებელია მე-9 კლასში (ან მე-10კლასში, თუ სავალდებულო განათლების ხანგრძლივობა გაიზრდება) გამოცდის შემოღება მოსწავლეების დასახმარებლად გადაწყვიტონ, სურთ თუ არა ზოგადი განათლების გაგრძელება, ან პროფესიული განათლების პროგრამაში ან განათლების მაღალ საშუალო საფეხურზე გადასვლა.

შეიძლება დაინტერესდეთ

10 წიგნი, რომელმაც მთელი მსოფლიო აატირა

10 წიგნი, რომელმაც მთელი მსოფლიო აატირა

კარგი წიგნი მკითხველს ძლიერ ემოციებს განაცდევინებს. ლიტერატურა სიხარულისა და სევდის განცდებს თანაბრად იწვევს. წიგნის კითხვისას განსაკუთრებით ვგრძნობთ, რომ ცოცხლები ვართ და ჩვენი ცხოვრება უფრო საინტერესო ხდება. ჩვენს სტატიაში 10 წიგნს გაგაცნობთ, რომლის წაკითხვისას გულგრილი ვერ დარჩებით.

1. „სამი მეგობარი“ - ერიხ მარია რემარკი

რემარკის ეს რომანი მეოცე საუკუნის ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული და ცნობილი ნაწარმოებია. წიგნში ორი განსხვავებული ადამიანის სიყვარულის ისტორიას ეცნობით. მათ ყველგან თან დაჰყვებათ წარსულის აჩრდილები და საშინელი მოგონებები ომზე. მართალია, წიგნი მძიმე და მტკივნეული ემოციებით გავსებთ, მაგრამ ის სიცოცხლის სიყვარულსაც გასწავლით.

2. „ბიჭი ზოლიან პიჟამაში“ - ჯონ ბოინი

ცხრა წლის ბიჭუნა უცნაურ მეგობარს გაიჩენს, რომელიც გამუდმებით მშიერია და მავთულხლართის მეორე მხარეს ცხოვრობს. ბავშვები ვერ იგებენ, რა ხდება ზრდასრულთა სასტიკ სამყაროში, ისინი უბრალოდ ცხოვრობენ მათთან ერთად. არ არსებობს მკითხველი, რომელსაც ჯონ ბოინის საოცარი წიგნი გულს არ აუჩუყებს და უამრავ რამეზე არ დააფიქრებს.

3. „ჩემი და ბუხრის თაროზე ცხოვრობს“ - ანაბელ პიტჩერი

ოჯახში მწუხარებაა. ერთადერთი, ვინც არასდროს ტირის როჯერია. ის დარწმუნებულია, რომ ყველაფერი კარგად იქნება. ბიჭი ფიქრობს, რომ მისი და როზა, რომელიც ბუხრის თაროზე ცხოვრობს, ბედნიერებას იპოვის.

4. „სანამ ცოცხალი ვარ“ - ჯენი დაუნჰემი

მთავარი გმირი თექვსმეტი წლის არის, მაგრამ მან იცის, რომ მომავალი არც ისე ხანგრძლივია. გოგონა მძიმედ არის ავად. ის სურვილებისა და ოცნებების სიას შეადგენს, რომელთა შესრულებას გარდაცვალებამდე გეგმავს. ამ გულწრფელი რომანის წაკითხვის შემდეგ, მოგინდებათ, რომ სიცოცხლის თითოეული წამით დატკბეთ.

5. „მოუთმენლობა გულისა“ - შტეფან ცვაიგი

წიგნი უიმედო და ცალმხრივ სიყვარულზეა. საწოლს მიჯაჭვული ქალი უსაზღვროდ შეყვარებულია ოფიცერზე, რომელიც მის მიმართ მხოლოდ სიბრალულს განიცდის. ქალის სიყვარული იმდენად ძლიერია, რომ ის მამაკაცისგან საპასუხოდ არაფერს ითხოვს. ერთადერთი, რაზეც ქალი ოცნებობს - სასწაულია. მას სჯერა, რომ ფეხზე ადგომას და გავლას შეძლებს.

6. „ჩრდილების გამტაცებელი“ - მარკ ლევი

წიგნის მთავარი გმირი პატარა ბიჭია, რომელიც საოცარი უნარით არის დაჯილდოვებული. მას ჩრდილების ხმა ესმის და მათი გატაცებაც შეუძლია. ის ჩრდილებსა და მათ მეპატრონეებს მომავლის სასიკეთოდ შეცვლაშიც ეხმარება. ზრდასრულობაში ის ექიმი ხდება და საკუთარ ნიჭს დაავადებული ადამიანების სამკურნალოდ იყენებს. ერთადერთი, ვისი დახმარებაც მას არ შეუძლია, საკუთარი თავია.

7. „ოსკარი და ვარდისფერი ქალბატონი“ - ერიკ-ემანუელ შმიტი

ბიჭი, სახელად ოსკარი, სიმსივნით არის დაავადებული. საავადმყოფო მისი სახლია, ხოლო ვარდისფერი ქალბატონი ბიჭის მეორე დედაა. როდესაც ბიჭი გაიგებს, რომ მას მხოლოდ რამდენიმე დღე დარჩა, ვარდისფერი ქალბატონის რჩევით ის ერთ დღეს ათ წლად მიიჩნევს. თორმეტ დღეში ბიჭი გაზრდას, ჩამოყალიბებას, სიყვარულს და დაბერებასაც მოასწრებს.

8. „ვიღაცამ გუგულის ბუდეს გადაუფრინა“ - კენ კიზი

ციხესა და ფსიქიატრიულ კლინიკას შორის მთავარი გმირი ამ უკანასკნელს ირჩევს. ის ამაოდ ფიქრობს, რომ კლინიკაში უკეთ იქნება. მთავარი გმირი სისტემას ომს გამოუცხადებს და უკანასკნელ წუთამდე დარწმუნებულია, რომ მიზანს მიაღწევს. ეს მძიმე ისტორია ძალიან ბევრ რამეს გასწავლით და მიგახვედრებთ, რომ სიგიჟესა და ნორმალურობას შორის საზღვარი რთულად გასავლებია.

9. „წიგნის ქურდი“ - მარკუს ზუზაკი

პატარა ლიზელს რთული ცხოვრება აქვს. ის ნაცისტურ გერმანიაში ცხოვრობს. გოგონას მამას ყველა „კომუნისტად“ მოიხსენიებს. დედა კი მას და გოგონას პატარა ძმას სხვა ადამიანებს მიანდობს გასაზრდელად. ლიზელის ძმა მოულოდნელად იღუპება. გოგონას ერთადერთი ბედნიერება წიგნების კითხვაა. დაბეჭდილ სიტყვას მისთვის საოცარი ძალა აქვს.

10. ანა ფრანკის დღიური - ანა ფრანკი

ანა ფრანკი 15 წლის იყო, როდესაც ნაცისტურ ბანაკში დაიღუპა. ის 1942-დან 1944 წლამდე დღიურს აწარმოებდა. დღიურში მოზარდის ცხოვრება, ოცნებები, მომავლის გეგმები, სიყვარული და ოჯახური ცხოვრებაა აღწერილი. ამ ცოცხალი, გულწრფელი და საინტერესო წიგნის წაკითხვა საოცრად რთულია, თუმცა ჩვენი მოვალეობაა ისტორიის ბნელი ფურცლები ყოველთვის გვახსოვდეს.

მომზადებულია ​adme.ru -ს მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა 

წაიკითხეთ სრულად