რა ხდება, როცა მასწავლებელი დედაცაა, შვილი კი საკმაოდ ცელქია - ონლაინ სწავლების მორიგი კურიოზი

მასწავლებლები

„გულწრფელად ვფიქრობ, რომ ჩვენ ნაცვლად ახალგაზრდები უნდა მოვიდნენ, მათ უნდა მიეცეთ შესაძლებლობა, პრაქტიკა შეიძინონ“

5 წლის წინ

​ნინო რაზმაძე 30 წელია თბილისის მე-11 საჯარო სკოლაში მუშაობს. მან პროფესიიდან გასვლის გადაწყვეტილება მიიღო.

„თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი დავამთავრე. თავდაპირველად ორი წლის განმავლობაში ქართულ ენასა და ლიტერატურას ვასწავლიდი, შემდეგ კი სკოლის საჭიროებებიდან გამომდინარე დაწყებით კლასებში შევედი და დღემდე დავრჩი.

ჩემი თვალთახედვით, კარგი მასწავლებელი უნდა ჩაწვდეს ბავშვის ფსიქოლოგიას, გაიაზროს ყველა ის მიზეზი, რომელიც მის ქცევას განაპირობებს. მასწავლებელმა ბავშვს უნდა მისცეს შესაძლებლობა, მიიღოს ცოდნა და გამოამჟღავნოს თავი.

გამიჭირდა სკოლიდან წასვლის გადაწყვეტილების მიღება. რომ წარმოვიდგენდი, რომ კლასში შესვლა აღარ მომიწევდა, გული მეკუმშებოდა. თუმცა, გულწრფელად ვფიქრობ, რომ ჩვენ ნაცვლად ახალგაზრდები უნდა მოვიდნენ, მათ უნდა მიეცეთ შესაძლებლობა, პრაქტიკა შეიძინონ, იმიტომ, რომ თეორიული ცოდნა ერთია, პრაქტიკული – მეორე. ძალიან მიყვარს ახალგაზრდები, მათგან ბევრ რამეს ვსწავლობ, მათ სხვა ენერგია და სული შემოაქვთ სკოლაში.

სახელმწიფოს მხრიდან საპენსიო ასაკის პრაქტიკოსი პედაგოგებისათვის ჯილდოს გადაცემა ძალიან კარგი გადაწყვეტილებაა. ამ გადაწყვეტილებაში ასეთი რამ დავინახე: სახელმწიფომ პირველი ნაბიჯი გადადგა მასწავლებლის პროფესიის დაფასებისკენ. მე ამას მივესალმები! ძალიან დიდი სურვილი მაქვს, რომ მასწავლებლის პროფესია გახდეს პოპულარული. სახელმწიფო რომ სათანადოდ დააფასებს მასწავლებელს, ამ პროფესიისადმი საზოგადოების ზოგადი განწყობაც შეიცვლება.“

წაიკითხეთ სრულად