2017 წლის „მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს“ მფლობელი ლადო აფხაზავა სოციალურ ქსელში საინტერესო ექპერიმენტის შესახებ წერს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით:
როცა მარტო ცოდნისთვის ასწავლი, უბრალოდ წაკითხული, დაზეპირებული მეორე დღეს ისევ მოგიყვეს, ეს ძალიან ადვილია და უმისამართოდ ქვის სროლას ჰგავს და მაგრამ, როცა იმას ასწავლი, თუ როგორ და რისთვის ისწავლოს, სამიზნის მათ წინ დადების ტოლფასია, რომელიც არ გასვენებს, სანამ ქვას არ გაარტყამ.
„ისევე როგორც ჩვენი ყველა დანარჩენი უნარი, მათემატიკური უნარიც ვიღაცას უფრო მეტი აქვს, ვიღაცას უფრო ნაკლები, მაგრამ ყველას აქვს. ძალიან ხშირად, ზუსტად იმის გამო, რომ ჩვენ გვეშინია, თვითშეფასება გვაქვს დაბალი, არ გვინდა ვიღაცას ვაჩვენოთ, რომ ვართ სულელები, გვგონია, რომ ჩვენ არ შეგვიძლია. მათემატიკური უნარი ნამდვილად ყველას აქვს. ამას როგორც ფსიქოლოგი ვამბობ.“
„ვიღაცას აქვს ბევრად უფრო მეტი შესაძლებლობა, ვიღაცას - ნაკლები. ვისაც არ აქვს ისეთი შესაძლებლობა, იმისთვის განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია, რომ ამისგან სიამოვნება მიიღოს. მასწავლებელზეა ძალიან დამოკიდებული, მე აქედან სიამოვნებას მივიღებ თუ არა. ბავშვისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია რაოდენობრივი შემეცნება. რაოდენობრივ შემეცნებას სჭირდება სიამოვნების დანახვა. ეს ჩვეულებრივი განცდა არ არის. უნდა დაინახო და გაიგო ეს სიამოვნება. ამ გაგებაში ძალიან დიდი როლი აქვს უფროს ადამიანს. ეს შეიძლება იყოს მშობელი, მასწავლებელი განსაკუთრებით, რომელიც დაგანახვებს, რომ ამ რიცხვების უკან არის მშვენიერება და შესაძლებლობა, რომ აღწერო სამყარო, რეალობა და გაუკეთო ინტერპრეტაცია. თუ ვერ დაინახე და ვერ გაიგე, ვერ ისიამოვნებ. ვისაც მოსწონს რიცხვები, იმისთვის სულ სხვა განცდებია და სხვა გზაა,” - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.
წყარო: M ვექტორი
