Baby Bag

„თუ კაცი აღზრდილი არ არის, ცოდნა მის ხელში საშიშია. მთავარია არა სწავლა, არამედ აღზრდა,“ - შალვა ამონაშვილი

ცნობილი ფსიქოლოგი და პედაგოგი შალვა ამონაშვილი სკოლის ძირითადი დანიშნულებისა და ფუნქციის შესახებ საუბრობს, ის არ ეთანხმება მოსაზრებას, რომ სკოლა სასწავლო-აღმზრდელობითი დაწესებულებაა:

„მე არ ვიცი, როგორ გაუჩნდა ვიღაც მეცნიერს თავში აზრად, რომ სკოლისთვის დაერქმია სასწავლო-აღმზრდელობითი დაწესებულება. სკოლა არ არის სასწავლო-აღმზრდელობითი დაწესებულება, თანაც ტერმინიც არასწორია: სასწავლო და მერე აღმზრდელობითი, მაშინ, როდესაც ვიცით, რომ მთავარია არა სწავლა, არამედ აღზრდა. თუ კაცი აღზრდილი არ არის, ცოდნა მის ხელში საშიშია.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, სკოლა მოსწავლისთვის კიბის ფუნქციას ასრულებს, რომელზეც ის თავისი სულიერებით უნდა ამაღლდეს:

„ამრიგად, რას ნიშნავს სიტყვა „სკოლა?“ ეს არ არის ჩვეულებრივი სიტყვა. მას ძალიან ღრმა ძირი აქვს, მომდინარეობს სანსკრიტიდან, მერე შეიჭრა ლათინურში და იქიდან მოგვივიდა ჩვენ. სკოლა (შუალე, სქულე) - ეს ტერმინი ერთი ფუძიდან მოდის. თარგმანში აი, რას ნიშნავს ეს სიტყვა: „სკოლა“ - კიბე, რომელზედაც მიემართება ჩვენი სული და სულიერება, ეს არის კიბე, რომელზეც მიემართება და მაღლდება ბავშვი თავისი სულიერებით. მაშინ თუ სკოლა კიბეა, კითხვა უნდა გაგვიჩნდეს, თუ სად არის ეს კიბე? რომელიღაც ქუჩაზე? წარმოუდგენელია ასეთი კიბეები ქუჩაზე. სკოლა არის მასწავლებელი. ეს კიბე მასწავლებელშია.“

„კარგი მასწავლებელი კარგი კიბით მიდის. ცუდი მასწავლებელი ცუდი კიბით მიდის. ნიჭიერი მასწავლებელი ნიჭიერ კიბეს მიუშვერს ბავშვს, შემოქმედი მასწავლებელი შემოქმედ კიბეს მიუშვერს ბავშვს. ბავშვმა მასწავლებლის მეშვეობით უნდა გაიაროს ცხოვრება, შეიაროს ცხოვრებაში. მასწავლებელი არის როგორც ბროლის ფანჯარა, გახედავ და ყველაფერი ჩანს, მაგრამ შუშას ვერ ხედავ. ასეთი უნდა იყოს მასწავლებელი და მაშინ ხდება ის ბავშვისთვის კიბე და საყვარელი ადამიანი. ბავშვს ენატრება და უნდა ასეთი მასწავლებელი. მას არც ჩიჩინი უნდა დაჯექი და საშინაო დავალება მოამზადეო. აი, ეს არის სკოლის ნამდვილი აზრი. სკოლა მასწავლებელშია და არა შენობაში,“ - აღნიშნავს შალვა ამონაშვილი.

​წყარო

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„თუ საკუთარ თავს არ ზრდი, შვილს ვერასოდეს აღზრდი...“
„თუ საკუთარ თავს არ ზრდი, შვილს ვერასოდეს აღზრდი, რადგანაც აღზრდა ყველას გვაკლია. უნდა იფიქრო, როგორ გავხდე უკეთესი ხვალ ჩემი შვილისთვის. როგორ შევიკავო თავი, არ დავუყვირო, როგორ მოვეფერო, მშვიდად ვუთ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

რატომ ზრდიან ქართველი დედები „დედიკოს ბიჭებს,“ რომლებიც მშობლებზე დამოკიდებულები არიან? - ფსიქოლოგ ნინო კერესელიძის პასუხი შეკითხვაზე

რატომ ზრდიან ქართველი დედები „დედიკოს ბიჭებს,“ რომლებიც მშობლებზე დამოკიდებულები არიან? - ფსიქოლოგ ნინო კერესელიძის პასუხი შეკითხვაზე

ფსიქოლოგმა ნინო კერესელიძემ იმ შეცდომების შესახებ ისაუბრა, რომელსაც ქართველი დედები შვილის აღზრდისას ხშირად უშვებენ:

„ძალიან ხშირად ქართველ და ებრაელ დედებს ერთმანეთს ამსგავსებენ. ეს არის ჰიპერმზრუნველი დედის არქეტიპი, რომელიც ყველაფერს აკეთებს ბავშვისთვის და ბავშვის მაგივრადაც. ავტონომია დასაწყისშივე უნდა იყოს, მაგალითად, კვების ჩვევის ჩამოყალიბება, წყლის დალევა.არაფერი არ მოუვა ბავშვს ზედმეტი, თუ თუნდაც თავის ჰიგიენას მიხედავს და აქ არ იქნება მშობელი ჩართული.“

ნინო კერესელიძის თქმით, მამაკაცის მხრიდან ქალზე ძალადობის გამომწვევი ერთ-ერთი მიზეზი აღზრდაც არის:

„აღზრდა მამაკაცის ქალზე ძალადობის გამომწვევი ერთ-ერთი ფაქტორი შეიძლება იყოს. როდესაც ადამიანს თვითშეფასების პრობლემა აქვს, როდესაც მან არ იცის, ვინ არის თვითონ. ​ის გარემოსგან მოითხოვს იმ მზრუნველობას, რომელსაც მიჩვეული იყო. ძალიან დიდი პრობლემაა მეუღლისა და დედის ერთმანეთთან შედარება. კაცმა როგორი ურთიერთობის სტილიც დაისწავლა, იმ სტილით ეძებს პარტნიორს.“

„ხანდახან გვერევა რა არის სიყვარული და რა არის მესაკუთრეობა. მესაკუთრეობის დროს „მე და შენ“ ვხდებით „ჩვენ.“ მაგალითისთვის, როდესაც ბავშვი მიგვყავს აცრაზე, ვამბობთ „ჩვენ მივდივართ აცრაზე,“ „ჩვენ სკოლაში წავედით,“ „ჩვენ ცოლი მოვიყვანეთ“ და „ჩვენ ცოლს გავშორდით.“ ძალიან ხშირია, როდესაც დედა ამ დოზით არის ჩართული. სიყვარული და ურთიერთგაგება შვილთან მოდის იმით, რომ მე შენს არჩევანს ვენდობი,“ - აღნიშნულ საკითხზე ნინო კერესელიძემ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „დღის პოსტი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დღის პოსტი“

წაიკითხეთ სრულად