Baby Bag

„თუ კაცი აღზრდილი არ არის, ცოდნა მის ხელში საშიშია. მთავარია არა სწავლა, არამედ აღზრდა,“ - შალვა ამონაშვილი

ცნობილი ფსიქოლოგი და პედაგოგი შალვა ამონაშვილი სკოლის ძირითადი დანიშნულებისა და ფუნქციის შესახებ საუბრობს, ის არ ეთანხმება მოსაზრებას, რომ სკოლა სასწავლო-აღმზრდელობითი დაწესებულებაა:

„მე არ ვიცი, როგორ გაუჩნდა ვიღაც მეცნიერს თავში აზრად, რომ სკოლისთვის დაერქმია სასწავლო-აღმზრდელობითი დაწესებულება. სკოლა არ არის სასწავლო-აღმზრდელობითი დაწესებულება, თანაც ტერმინიც არასწორია: სასწავლო და მერე აღმზრდელობითი, მაშინ, როდესაც ვიცით, რომ მთავარია არა სწავლა, არამედ აღზრდა. თუ კაცი აღზრდილი არ არის, ცოდნა მის ხელში საშიშია.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, სკოლა მოსწავლისთვის კიბის ფუნქციას ასრულებს, რომელზეც ის თავისი სულიერებით უნდა ამაღლდეს:

„ამრიგად, რას ნიშნავს სიტყვა „სკოლა?“ ეს არ არის ჩვეულებრივი სიტყვა. მას ძალიან ღრმა ძირი აქვს, მომდინარეობს სანსკრიტიდან, მერე შეიჭრა ლათინურში და იქიდან მოგვივიდა ჩვენ. სკოლა (შუალე, სქულე) - ეს ტერმინი ერთი ფუძიდან მოდის. თარგმანში აი, რას ნიშნავს ეს სიტყვა: „სკოლა“ - კიბე, რომელზედაც მიემართება ჩვენი სული და სულიერება, ეს არის კიბე, რომელზეც მიემართება და მაღლდება ბავშვი თავისი სულიერებით. მაშინ თუ სკოლა კიბეა, კითხვა უნდა გაგვიჩნდეს, თუ სად არის ეს კიბე? რომელიღაც ქუჩაზე? წარმოუდგენელია ასეთი კიბეები ქუჩაზე. სკოლა არის მასწავლებელი. ეს კიბე მასწავლებელშია.“

„კარგი მასწავლებელი კარგი კიბით მიდის. ცუდი მასწავლებელი ცუდი კიბით მიდის. ნიჭიერი მასწავლებელი ნიჭიერ კიბეს მიუშვერს ბავშვს, შემოქმედი მასწავლებელი შემოქმედ კიბეს მიუშვერს ბავშვს. ბავშვმა მასწავლებლის მეშვეობით უნდა გაიაროს ცხოვრება, შეიაროს ცხოვრებაში. მასწავლებელი არის როგორც ბროლის ფანჯარა, გახედავ და ყველაფერი ჩანს, მაგრამ შუშას ვერ ხედავ. ასეთი უნდა იყოს მასწავლებელი და მაშინ ხდება ის ბავშვისთვის კიბე და საყვარელი ადამიანი. ბავშვს ენატრება და უნდა ასეთი მასწავლებელი. მას არც ჩიჩინი უნდა დაჯექი და საშინაო დავალება მოამზადეო. აი, ეს არის სკოლის ნამდვილი აზრი. სკოლა მასწავლებელშია და არა შენობაში,“ - აღნიშნავს შალვა ამონაშვილი.

​წყარო

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„თუ საკუთარ თავს არ ზრდი, შვილს ვერასოდეს აღზრდი...“
„თუ საკუთარ თავს არ ზრდი, შვილს ვერასოდეს აღზრდი, რადგანაც აღზრდა ყველას გვაკლია. უნდა იფიქრო, როგორ გავხდე უკეთესი ხვალ ჩემი შვილისთვის. როგორ შევიკავო თავი, არ დავუყვირო, როგორ მოვეფერო, მშვიდად ვუთ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პასუხისმგებლობა ვითარდება ერთიდან სამ წლამდე ასაკში," - მარინა კაჭარავას რეკომენდაციები მშობლებს

„პასუხისმგებლობა ვითარდება ერთიდან სამ წლამდე ასაკში," - მარინა კაჭარავას რეკომენდაციები მშობლებს

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ჰიპერმზრუნველი მშობლების მიერ დაშვებული ძირითადი შეცდომების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ბავშვზე ზრუნვა კარგია, თუმცა ზრუნვის ნაცვლად მეურვეობას საპირისპირო შედეგი მოაქვს:

​მშობელი აპროგრამებს შვილს. ეს პროგრამა ხან პოზიტიურია, ხან ნეგატიური. მშობელს ერთმნიშვნელოვნად კარგი უნდა თავისი შვილისთვის. ზოგჯერ ჩვენ, მშობლებს ბევრი რამ გვეშლება. არსებობს მშობლის ჰიპერმეურვეობა, როდესაც მშობელი ბავშვის მაგივრად ცხოვრობს. ზრუნვა ძალიან პოზიტიურია, მაგრამ მეურვეობა არ არის ჯანსაღი. ადამიანში ისედაც არის ბავშვი ნებისმიერ ასაკში. ჩვენშივე არის ზრდასრული ადამიანი, რომელიც იღებს პასუხისმგებლობას თავის ქცევაზე, თავის გადაწყვეტილებაზე.“

მარინა კაჭარავას თქმით, პასუხისმგებლობის გრძნობა ადამიანს ერთიდან სამ წლამდე ასაკში უყალიბდება:

„პასუხისმგებლობა ვითარდება ერთიდან სამ წლამდე. ვის ხელშია ამ დროს ადამიანი? ის მშობლების ხელშია. ორი წლის ბავშვზე ხომ ვერ ვიტყვით, რომ არის უპასუხისმგებლო?! ​რაც 2-დან 3 წლამდე ბავშვს ეხება და რაც მან უნდა შეძლოს, ის უნდა ისწავლოს. მან უნდა ისწავლოს ტუალეტის მოწესრიგება, ქოთანთან ურთიერთობა. ქოთანთან ურთიერთობა არის თავშეკავების სწავლა, ქცევის კონტროლი და „არას“ თქმა. „არას“ თქმა ყველაზე მეტად სჭირდება ადამიანს ცხოვრებაში.“

„ადამიანი, რომელიც კუჭში გასვლასთან დაკავშირებით არის მოუწესრიგებელი სამ წლამდე და ამას ვერ აწესრიგებს, შემდგომში ის არის ფეთხუმი, მფლანგველი, შეიძლება იყოს მოთამაშეც, იმპულსური. ის ვერ აკონტროლებს რაღაცას. ეს ვერ კონტროლი შემდგომში ქცევაში, შესაძლოა, გამოვლინდეს სხვადასხვა ფორმით,“ - აღნიშნულ საკითხებზე მარინა კაჭარავამ რადიო ფორტუნას ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო ფორტუნა

წაიკითხეთ სრულად