Baby Bag

„როდესაც ამბობენ, რომ ეს ფორმატი არის მიუღებელი და არანაირ შედეგს არ იძლევა, კატეგორიულად ვემიჯნები ამ აზრს,“ - გია მურღულია

„როდესაც ამბობენ, რომ ეს ფორმატი არის მიუღებელი და არანაირ შედეგს არ იძლევა, კატეგორიულად ვემიჯნები  ამ აზრს,“ - გია მურღულია

ფილოლოგი, პედაგოგი გია მურღულია სკოლისა და მასწავლებლის სამი უმთავრესი მიზნის შესახებ საუბრობს. მისი თქმით, სამი მთავარი მიზნიდან ორის მიღწევა დისტანციური სწავლების პირობებში საკმაოდ რთულია:

„მასწავლებელი და სკოლა სამ მთავარ რამეს აკეთებს: ასწავლის ამა თუ იმ საგანს, მოსწავლეებში ავითარებს უნარებს, რომელთა გარეშე ძნელია, რომ ადამიანმა წარმატებაზე იფიქროს საერთოდ (მაგ. ნებისყოფა, ნებისყოფის გარეშე პიროვნება საერთოდ არ არსებობს), აყალიბებს ღირებულებათა სისტემას. ​კარგი ადამიანი უნდა გაზარდოს სკოლამ. ამ სამიდან ორი, უნარების განვითარება და აღზრდის სისტემა, დისტანციური სწავლების დროს ძალიან სუსტად გამოიყურება. შენ რომ სიკეთის მხარეს დადგე, ამას სწავლება და აღზრდა სჭირდება.“

გია მურღულიას თქმით, დაწყებით კლასებში დისტანციური სწავლება უფრო მეტ სირთულეებს უკავშირდება, ვიდრე მაღალ საფეხურებზე:

„ცხადია, ვიზიარებ აზრს, რომ ​პირველ და მეორე კლასში ამის გაკეთება შედარებით რთულია. რაც უფრო მაღალი საფეხურია, მით უფრო მარტივდება, რასაკვირველია. თუმცა ეს შესაძლებელია. როდესაც ამბობენ, რომ ეს ფორმატი არის მიუღებელი და არანაირ შედეგს არ იძლევა, კატეგორიულად ვემიჯნები მე ამ აზრს. სადაც არის კარგი მასწავლებელი და მოტივირებული მოსწავლე, იქ ძალიან კარგად ახერხებენ ბავშვები იმის გაკეთებას, რასაც დასწრებული ვითარების შემთხვევაში გააკეთებდნენ.“

გია მურღულია აღნიშნავს, რომ მშობლებს, რომლებსაც კერძო სკოლებში დაჰყავთ შვილები, ზოგჯერ სწავლის პროცესში ჩართვის სურვილი ნაკლებად აქვთ, რაც დიდი პრობლემაა:

„მშობლების განწყობა, რომ მე ფულს გადავიხდი და შენ რაც გინდა ქენი, ოღონდ​ შეასრულე ის, რაც სკოლას მოეთხოვება, ყველაზე რთულად მოსასმენი და გასაგები პოზიციაა სკოლისთვის. მე ხანდახან განცვიფრების უნარსაც ვკარგავ ხოლმე, როდესაც ასეთ პოზიციას ვისმენ. ეს ძალიან ჰგავს მშობლის სურვილს, რომ გათავისუფლდეს ბავშვის პრობლემებისგან. ასეთი საფასური არ არსებობს სამყაროში, რომ მშობელი ბავშვზე ზრუნვისგან და მასზე ფიქრისგან გათავისუფლდეს. მესმის დაკავებულობაც, სხვა ასეთი ამბებიც, ეკონომიკური პრობლემებიც, მაგრამ პასუხისმგებლობას ვერავინ მოიხსნის საკუთარი შვილის წინაშე.“

„მეთოდოლოგიური კუთხით ეს არის განსაკუთრებული სიადვილე ​თანამედროვე ტექნოლოგიების გამოყენების. თქვენ ნებისმიერ წუთს ხელთ გაქვთ შესაძლებლობა, რომ აჩვენოთ ბავშვებს რაღაც ტექსტი, იქვე მისცეთ დავალება, აჩვენოთ რაღაც მონაკვეთი რომელიმე ფილმიდან, მულტფილმიდან. ნებისმიერი შესაძლებლობა გაქვთ თქვენ, რომ თანამედროვე ტექნოლოგიები გამოიყენოთ უფრო სწრაფად, ვიდრე კლასში ახერხებდით. ეს ძალიან მნიშვნელოვანი ფაქტორია სწავლების თვალსაზრისით,“ - აღნიშნულ საკითხებზე გია მურღულიამ ტელეკომპანია იმედის" გადაცემაში „იმედის დღე“ საუბრობს.

წყარო: ​„იმედის დღე“

„ბავშვების გარეშე სკოლა ოქროდაკარგული დუმილია“ - გია მურღულია
ამის შესახებ ფილოლოგი, პედაგოგი გია მურღულია სოციალურ ქსელში წერს.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძირს რომ დავწექი, ზევით დამახტა ვიღაც და გადამეფარა, რომ ტყვია არ მომხვედროდა,“- ლევან რატიანი 2008 წლის ომის მძიმე ამბებს იხსენებს

„ძირს რომ დავწექი, ზევით დამახტა ვიღაც და გადამეფარა, რომ ტყვია არ მომხვედროდა,“- ლევან რატიანი 2008 წლის ომის მძიმე ამბებს იხსენებს

პირველი საუნივერსიტეტო კლინიკის დირექტორმა ლევან რატიანმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „ექიმები“ ომის დროს ექიმების მიერ გამოჩენილი თავდადების შესახებ ისაუბრა:

„ექიმობა არის ჰუმანური პროფესია. მან უნდა განახორციელოს ეს ჰუმანური აქტი. ერთ-ერთი მაგალითია, თუ როგორ იხსნეს პოლონელმა ექიმებმა 8000 ებრაელი სიკვდილისგან. როგორც არის აღწერილი, ეს ადამიანები საკონცენტრაციო ბანაკში უნდა შეეყვანათ. პოლონელმა ექიმებმა კი ასეთი რამ გააკეთეს: მაშინ ტიფის პანდემია იყო და ექიმებმა ამ ადამიანებს ვაქცინა გაუკეთეს. როდესაც ტესტირება ჩაუტარდათ, აღმოჩნდა, რომ ისინი პოზიტიურები იყვნენ ტიფის ვირუსზე. ასე ეს 8000 ადამიანი გადაურჩა საკონცენტრაციო ბანაკს. სწორედ პოლონელი ექიმების დამსახურებაა 8000 ებრაელის გადარჩენა.“

„2008 წლის ომში ნამდვილად ვიყავი, ექიმად ვმუშაობდი. ეს იყო საშინელება. წარმომიდგენია ამ პერიოდში უკრაინელი ხალხი რას განიცდის. სასწრაფოს ექიმი ვიყავი. ჩვენი ძირითადი ფუნქცია იყო, რომ დაჭრილები გამოგვეყვანა. დაჭრილები გადმოგვყავდა როგორც გორის ჰოსპიტალში ასევე თბილისში. ბრიგადაში ორი ექიმი ვიყავით. როდესაც გორი დაიბომბა, გაჩერდა სასწრაფოს ბრიგადის მანქანა. ასეთი მითითება გვქონდა, რომ ამ ხმის გაგონებაზე აუცილებლად უნდა ჩავსულიყავით ქვევით. ძალიან ახლოს ჩამოვარდა ბომბი, დაახლოებით 50 მეტრში. ორი ექიმი ვიყავით. მეორე ქალბატონი იყო, რომელსაც ჩემხელა შვილები ჰყავდა. რომ დავწექი, ზევით დამახტა ვიღაც და გადამეფარა, რომ ტყვია არ მომხვედროდა. მართალია, მე მისი შვილი არ ვიყავი, მაგრამ დედური ინსტინქტით ასე მოიქცა. მითხრა, რომ შვილები მყავს შენხელა და არ გაინძრე, თავი არ გაანძრიოო. ეს განცდა სულ მახსენდება,“- აღნიშნა ლევან რატიანმა.

წყარო:​ „ექიმები“

წაიკითხეთ სრულად