Baby Bag

„როდესაც ამბობენ, რომ ეს ფორმატი არის მიუღებელი და არანაირ შედეგს არ იძლევა, კატეგორიულად ვემიჯნები ამ აზრს,“ - გია მურღულია

„როდესაც ამბობენ, რომ ეს ფორმატი არის მიუღებელი და არანაირ შედეგს არ იძლევა, კატეგორიულად ვემიჯნები  ამ აზრს,“ - გია მურღულია

ფილოლოგი, პედაგოგი გია მურღულია სკოლისა და მასწავლებლის სამი უმთავრესი მიზნის შესახებ საუბრობს. მისი თქმით, სამი მთავარი მიზნიდან ორის მიღწევა დისტანციური სწავლების პირობებში საკმაოდ რთულია:

„მასწავლებელი და სკოლა სამ მთავარ რამეს აკეთებს: ასწავლის ამა თუ იმ საგანს, მოსწავლეებში ავითარებს უნარებს, რომელთა გარეშე ძნელია, რომ ადამიანმა წარმატებაზე იფიქროს საერთოდ (მაგ. ნებისყოფა, ნებისყოფის გარეშე პიროვნება საერთოდ არ არსებობს), აყალიბებს ღირებულებათა სისტემას. ​კარგი ადამიანი უნდა გაზარდოს სკოლამ. ამ სამიდან ორი, უნარების განვითარება და აღზრდის სისტემა, დისტანციური სწავლების დროს ძალიან სუსტად გამოიყურება. შენ რომ სიკეთის მხარეს დადგე, ამას სწავლება და აღზრდა სჭირდება.“

გია მურღულიას თქმით, დაწყებით კლასებში დისტანციური სწავლება უფრო მეტ სირთულეებს უკავშირდება, ვიდრე მაღალ საფეხურებზე:

„ცხადია, ვიზიარებ აზრს, რომ ​პირველ და მეორე კლასში ამის გაკეთება შედარებით რთულია. რაც უფრო მაღალი საფეხურია, მით უფრო მარტივდება, რასაკვირველია. თუმცა ეს შესაძლებელია. როდესაც ამბობენ, რომ ეს ფორმატი არის მიუღებელი და არანაირ შედეგს არ იძლევა, კატეგორიულად ვემიჯნები მე ამ აზრს. სადაც არის კარგი მასწავლებელი და მოტივირებული მოსწავლე, იქ ძალიან კარგად ახერხებენ ბავშვები იმის გაკეთებას, რასაც დასწრებული ვითარების შემთხვევაში გააკეთებდნენ.“

გია მურღულია აღნიშნავს, რომ მშობლებს, რომლებსაც კერძო სკოლებში დაჰყავთ შვილები, ზოგჯერ სწავლის პროცესში ჩართვის სურვილი ნაკლებად აქვთ, რაც დიდი პრობლემაა:

„მშობლების განწყობა, რომ მე ფულს გადავიხდი და შენ რაც გინდა ქენი, ოღონდ​ შეასრულე ის, რაც სკოლას მოეთხოვება, ყველაზე რთულად მოსასმენი და გასაგები პოზიციაა სკოლისთვის. მე ხანდახან განცვიფრების უნარსაც ვკარგავ ხოლმე, როდესაც ასეთ პოზიციას ვისმენ. ეს ძალიან ჰგავს მშობლის სურვილს, რომ გათავისუფლდეს ბავშვის პრობლემებისგან. ასეთი საფასური არ არსებობს სამყაროში, რომ მშობელი ბავშვზე ზრუნვისგან და მასზე ფიქრისგან გათავისუფლდეს. მესმის დაკავებულობაც, სხვა ასეთი ამბებიც, ეკონომიკური პრობლემებიც, მაგრამ პასუხისმგებლობას ვერავინ მოიხსნის საკუთარი შვილის წინაშე.“

„მეთოდოლოგიური კუთხით ეს არის განსაკუთრებული სიადვილე ​თანამედროვე ტექნოლოგიების გამოყენების. თქვენ ნებისმიერ წუთს ხელთ გაქვთ შესაძლებლობა, რომ აჩვენოთ ბავშვებს რაღაც ტექსტი, იქვე მისცეთ დავალება, აჩვენოთ რაღაც მონაკვეთი რომელიმე ფილმიდან, მულტფილმიდან. ნებისმიერი შესაძლებლობა გაქვთ თქვენ, რომ თანამედროვე ტექნოლოგიები გამოიყენოთ უფრო სწრაფად, ვიდრე კლასში ახერხებდით. ეს ძალიან მნიშვნელოვანი ფაქტორია სწავლების თვალსაზრისით,“ - აღნიშნულ საკითხებზე გია მურღულიამ ტელეკომპანია იმედის" გადაცემაში „იმედის დღე“ საუბრობს.

წყარო: ​„იმედის დღე“

„ბავშვების გარეშე სკოლა ოქროდაკარგული დუმილია“ - გია მურღულია
ამის შესახებ ფილოლოგი, პედაგოგი გია მურღულია სოციალურ ქსელში წერს.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მე შუაში ვწევარ, აქეთ კატო მყავს, იქეთ ილია... ეს არის ჩემთვის ყველაზე კარგი პერიოდი,“ - რუსკა მაყაშვილი შვილების შესახებ საუბრობს

მსახიობმა და ტელეწამყვანმა რუსკა მაყაშვილმა შვილების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ უფროსი შვილი უმცროსზე ეჭვიანობს: 

„როდესაც ილიამ გაიგო, რომ მუცელში ზის კატო, მიღება იყო ძალიან რთული. თავიდან ცდილობდა, რომ დაბრუნებულიყო მუცელში. ჩვენი ტანჯვა-წამება არ დაწყებულა კატოს გაჩენის შემდეგ. კატოს გაჩენამდეც იყო ძალიან რთული. მოვიფიქრეთ ასეთი რამ, რომ როდესაც კატო გამოგვყავდა სამშობიაროდან, კატომ საჩუქრები მოუტანა ილიას. თავიდან ვიყავით ისე, რომ ილია არის ყველაზე მნიშვნელოვანი, ის არის პირველი, კიდევ ჰყავს და - კატო, რომელიც გაჩნდა და უნდა გვიყვარდეს. ილიას ძალიან მოეწონა, რომ კატომ საჩუქრები მოუტანა. პირველ დღეებში ნორმალურად იყო ყველაფერი, მაგრამ რაც უფრო იზრდება კატო, უფრო რთულდება სიტუაცია.

მე არ ვამბობ იმას, რომ მე და სანდრო იდეალური მშობლები ვართ და არაფერი არ გვეშლება, მაგრამ ნამდვილად არ არის ისე, რომ ილიას ყურადღება მოაკლდა და ყველა კატოზე გადავერთეთ. პირიქით, ილია გრძნობს ყოველ წამს, რომ ის არის მნიშვნელოვანი, ძალიან გვიყვარს და როგორც აქამდე იზრდებოდა, ისე იზრდება, მაგრამ მაინც ძალიან ეჭვიანობს. მას კატო ძალიან უყვარს და ამას ჩვენც ვგრძნობთ, მაგრამ მისია და თითქოს მხოლოდ მას აქვს უფლება, რომ გაუბრაზდეს კატოს, მოეფეროს და სხვას არავის. კატოს ვინმე თუ გაუბრაზდება ან აწვალებს, ილია ძალიან ბრაზდება. გადადის იმასთან ჩხუბზე და ყვირის: „კატო ჩემია.“ თან ძალიან აწვალებს კატოს. მე ვეუბნები: „კატოს ძალიან ტკივა შენ რომ ურტყამ, მე რომ შენ ასე გაგიკეთო, ხომ გეტკინება? შენ რომ ასე უკეთებ კატოს, ძალიან სტკივა და ამიტომ ტირის.“ კატო შეგუებულია თავის ბედს. იცის, რომ ძმა ჰყავს ასეთი, რომელიც კივის, დახტის. სანამ რამე არ ეტკინება, კატო ერთობა ამით. ერთხელ ვუთხარი, შენ თუ ასე ცემ კატოს, ე.ი. არ გიყვარს. წაიყვანს ვინმე და შენ დარჩები ჩვენთან-თქო. ამაზე ილიას ჰქონდა საშინელი რეაქცია. იმ დღეს ყველაფერი შემისრულა საერთოდ.

ილია ამ ასაკში უკვე ძალიან ცელქი იყო. უფრო რთული იყო მისი დამორჩილება. 1 წლის გახდა და გართულდა და გართულდა. კატოს ყველაფერი ესმის, რასაც სთხოვ, ყველაფერს გისრულებს. ბებიასთან ძალიან კარგად იქცევა ილია. მე რომ ვარ, კატოს გარეშეც ძალიან ცუდად იქცევა. როდესაც სამივეს ერთად გვძინავს, ილია მთელი ღამე ჩამეხუტეს იძახის. მე შუაში ვწევარ, აქეთ კატო მყავს, იქეთ ილია. ეს არის ჩემთვის ყველაზე კარგი პერიოდი, როდესაც ორივეს ძინავს და ორივე ჩემთან ერთად არის. მამასთან ერთადაც ძალიან უყვარს ძილი. მამა ძალიან აქტიურად არის ჩართული. მე და სანდრო ერთად ვზრდით ბავშვებს ძიძის გარეშე გადასარევად," მოცემულ საკითხზე რუსკა მაყაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“ 

წაიკითხეთ სრულად