Baby Bag

ამ სამ კითხვაზე სწორი პასუხის გაცემა მხოლოდ გენიოსებს ან შიზოფრენიით დაავადებულებს შეუძლიათ

ამ სამ კითხვაზე სწორი პასუხის გაცემა მხოლოდ გენიოსებს ან შიზოფრენიით დაავადებულებს შეუძლიათ

ადამიანები გარკვეულ კითხვებზე პასუხის გაცემით საკუთარი თავის შესახებ ძალიან ბევრ რამეს იგებენ. ფსიქოლოგები პაციენტებს ხშირად უსვამენ ისეთ კითხვებს, რომელთა დახმარებითაც იგებენ, სჭირდება თუ არა ადამიანს პროფესიონალის დახმარება ან არის თუ არა ის გენიოსი. იმის მიხედვით, თუ როგორ უპასუხებთ ჩვენ მიერ დასმულ სამ კითხვას, გაიგებთ, გენიოსი ხართ თუ შიზოფრენიით დაავადებული.

1. რა საერთო აქვთ ჩაიდანსა და გემს?

სწორი პასუხი

2. რა საერთო აქვთ მანქანის ბორბალსა და ქარიშხალს?

სწორი პასუხი

3. რა საერთო აქვთ ფეხსაცმელსა და ფანქარს?

სწორი პასუხი

მოცემულ კითხვებზე პასუხები თუ არ გაქვთ, ნუ აღელდებით, თქვენ სავსებით ნორმალურად აზროვნებთ. თუ კითხვებზე პასუხი მარტივად იპოვეთ, ე.ი. ფსიქოლოგიური პრობლემები გაქვთ და პროფესიონალის კონსულტაცია არ გაწყენდათ.

აღნიშნული კითხვები „დაპირისპირების მეთოდის“ მაგალითია. როდესაც ჩვეულებრივად მოაზროვნე ადამიანს ჰკითხავთ, რა საერთო აქვთ ყვავსა და მერხს, ის მარტივად გიპასუხებთ, რომ მათ საერთო არაფერი აქვთ. გარკვეულწილად ისინი მართლები არიან, რადგან მერხისა და ყვავის შედარება წარმოუდგენელია. შიზოფრენიით დაავადებული ადამიანი მოცემულ კითხვაზე სიღრმისეული პასუხების მოძიებას დაიწყებს. შესაძლოა, მან გიპასუხოთ, რომ მერხზე ადამიანები დებენ ფურცელს, რომელზეც წერენ. საწერ მასალად კი მათ ყვავის ფრთის გამოყენება შეუძლიათ.

როგორ უნდა მიხვდეთ გენიოსი ხართ თუ შიზოფრენიით დაავადებული? პასუხი მარტივია. საქმე იმაშია, რომ ეს უკანასკნელი პასუხს სწრაფად და დაუფიქრებლად გეტყვით, ხოლო გენიოსი დაფიქრდება, ის მარტივი პასუხით არ შემოიფარგლება, გონებას დაძაბავს და უნიკალური პასუხით გაგაოცებთ.

მომზადებულია brightside.me-ს მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი ​მცოდნე დედები​

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვი სიტყვებზე მეტად სხეულის ენას ენდობა, მან იცის, რომ სიტყვებით ადამიანები ტყუიან,“ - ტრენერი ია ბერსენაძე

ტრენერი ია ბერსენაძე გადაცემაში „იმედის დღე“ ბავშვებთან კომუნიკაციისას სხეულის ენის მნიშვნელობის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ ბავშვები სიტყვებს ნაკლებად ენდობიან:

„ბავშვმა იცის, რომ სიტყვებით ადამიანები ტყუიან. ის ამას შესწრებია. შეუძლებელია, რომ მას ეს არ გამოეცადა. ჩვენ ვეუბნებით ბავშვებს: „ეს არ უთხრა მეზობელს,“ ან „ლია დეიდა რომ მოვა, ამას ნუ ეტყვი.“ შეიძლება ჩვენ ამას ძალიან კეთილი მიზნებით ვეუბნებით ბავშვს, მაგრამ ეს მისთვის ინფორმაციაა. მან უკვე იცის, რომ სიტყვები ტყუიან, ამიტომ ის სხეულის ენას უყურებს, როგორც ძალიან გულწრფელ არხს. ითქმის, რომ სხეულის ენა არასდროს ტყუის, ის ძალიან გულწრფელია. გაგიკვირდებათ, მაგრამ ყველაზე გულწრფელია ფეხები. პოკერის მოთამაშემ ძალიან კარგად იცის, როგორ მართოს სახე და თვალი, მაგრამ თუ მაგიდის ქვეშ მის ფეხებს დავინახავთ, მაშინვე მივხვდებით, ტყუის თუ არა.“

ია ბერსენაძის თქმით, სხეულის ენა მეტყველებამდე არსებობდა, რის გამოც მისი ძალა საკმაოდ დიდია:

„ბავშვი სიტყვებზე მეტად სხეულის ენას ენდობა. თუ სხეულის ენა და სიტყვები ერთმანეთს არ ემთხვევა, მას გაორება აქვს. ის ინფორმაციას ფილტრის ქვეშ ატარებს. მეტყველებამდე არსებობდა სხეულის ენა. თუ თქვენ მე გაბრაზებული სახით მიყურებთ, მაშინაც კი, როდესაც მეუბნებით, რომ კმაყოფილი ხართ ჩემი ქცევით, ჩემთვის თქვენი შეჭმუხნული სახე უფრო მეტს მეტყველებს, ვიდრე სიტყვები. ამიტომ თქვენს სიტყვებს ეჭვქვეშ ვაყენებ.“

ია ბერსენაძის მტკიცებით, ბავშვების ნდობის მოსაპოვებლად აუცილებელია, რომ მშობელი გულწრფელი იყოს:

„გამოსავალი ყოველთვის არის გულწრფელობა. ჩვენი სხეულის ენა და სიტყვები ერთსა და იმავე ემოციაზე უნდა მიუთითებდეს. ამას ბავშვი აუცილებლად იგრძნობს. ყველაზე პატარა ბავშვსაც მისთვის გასაგებ ენაზე შეიძლება ძალიან რთული რამ აუხსნათ. მან შეიძლება კოგნიტურად ეს ვერ გაიგოს, მაგრამ ემოციურად თუ სწორ გზავნილს გადასცემთ, ის ამას სწორად მიიღებს, გენდობათ და დაიწყებს რეფლექსიას. ბავშვის მიმღებლობა უფრო მაღალი იქნება და მას წინააღმდეგობა არ ექნება."

„როდესაც რთულ თემებზეა ოჯახში საუბარი, მშობლები ხშირად ამბობენ: „ჯერ პატარაა, ვერ გაიგებს, გაიზრდება და მერე ვეტყვი.“ ეს არავითარ შემთხვევაში არ უნდა გაკეთდეს. ბავშვს ნებისმიერ ასაკში უნდა აუხსნათ, თუ რა ხდება,“- აღნიშნავს ია ბერსენაძე.

წყარო: ​იმედის დღე

წაიკითხეთ სრულად