Baby Bag

ტესტის სწორი პასუხი

ტესტის სწორი პასუხი

1. თუ თქვენ ჩათვალეთ, რომ პირველ სურათზე გამოსახული ადამიანები ერთი ოჯახის წევრები არ არიან, ე.ი. ოჯახზე ორიენტირებული ადამიანი არ ხართ. ოჯახურ ცხოვრებაზე ტრადიციული წარმოდგენები არ გაქვთ. თქვენ საკუთარ მეგობრებს ოჯახის წევრებად თვლით და მათი დახმარება ძალიან გაბედნიერებთ. ცდილობთ გარშემომყოფების ცხოვრება უფრო საინტერესო გახადოთ. შესაძლოა, თქვენ არ გყავდათ ძლიერი მამა ან უმამოდ გაიზარდეთ, სწორედ ამიტომ ცდილობთ, რომ ყველაზე იზრუნოთ, ყველას დაეხმაროთ. ალბათ, დედა სწორედ ასე ზრუნავდა თქვენზე. პირველ სურათზე გამოსახული ადამიანები ბედნიერი ოჯახის სახეს ნამდვილად არ წარმოადგენენ, თუმცა ისინი ერთი ოჯახის წევრები არიან. დედა ბავშვზე ზრუნავს, მამა კი გულგრილია და შვილისადმი ყურადღებას არ იჩენს. თქვენ არ გსურთ, რომ ადამიანები მსგავს ოჯახებს ქმნიდნენ, სწორედ ამიტომ ჩათვალეთ, რომ პირველ სურათზე ნამდვილი ოჯახი არ არის გამოსახული.

2. თუ თქვენ ჩათვალეთ, რომ მეორე სურათზე გამოსახული ადამიანები ერთი ოჯახის წევრები არ არიან, ე.ი. ოჯახზე ორიენტირებული ადამიანი ხართ. თქვენთვის არაფერია თქვენს ოჯახზე უფრო მნიშვნელოვანი. მტკიცედ გწამთ, რომ სტაბილური და მყარი ურთიერთობები არსებობს, რაც ნდობითა და თავდადებით მოიპოვება. თქვენ ოჯახის მოთხოვნილებებსა და საჭირობებს ყოველთვის პირველ ადგილზე აყენებთ, რის გამოც საკუთარი სურვილების დაკმაყოფილებაზე ხშირად უარს ამბობთ. ალბათ, შეამჩნევდით, რომ მეორე სურათზე გამოსახული ადამიანები ოჯახის წევრებს არ ჰგვანან. უფროსები გულგრილად გადაადგილდებიან და ბავშვს ყურადღებას არ აქცევენ, თავის მხრივ ბავშვიც არ ცდილობს, რომ უფროსებს ხელი ჩაჭიდოს. თქვენ, როგორც ოჯახზე ორიენტირებულ ადამიანს სწორი პასუხის პოვნა არ გაგჭირვებიათ, რადგან სურათზე ყალბი ოჯახი მარტივად ამოიცანით.

3. თუ თქვენ ჩათვალეთ, რომ მესამე სურათზე გამოსახული ადამიანები ერთი ოჯახის წევრები არ არიან, ე.ი. ტრავმული ბავშვობა გქონდათ და არამყარ ოჯახში გაიზარდეთ. თქვენ ძალიან გიჭირთ ადამიანების ნდობა და მათთან ურთიერთობის დამყარება გიძნელდებათ. ყველაფერზე ძალიან ღელავთ, ბევრს ფიქრობთ და მომავალი გაშინებთ. მესამე სურათზე გამოსახული ადამიანები ერთი ოჯახის წევრები არიან. მშობლები ერთმანეთისადმი ყურადღებას იჩენენ, მამას მზრუნველად აქვს ჩაჭიდებული ხელი შვილისთვის. ოჯახის სამივე წევრი ძალიან ბედნიერია, მათ ერთად ყოფნა სიამოვნებთ. არაჯანსაღ ოჯახურ გარემოში გაზრდილ ადამიანებს ნამდვილი ურთიერთობები ძალიან აშინებთ, ისინი ბედნიერებას ეჭვის თვალით უყურებენ. თქვენ არ გჯერათ, რომ ოჯახური ბედნიერება არსებობს, სწორედ ამიტომ გადაწყვიტეთ, რომ მესამე სურათზე გამოსახული ადამიანები ერთი ოჯახის წევრები არ არიან.

მოახერხეთ სწორად გამოგეცნოთ ტესტის პასუხი? თქვენი შედეგები კომენტარებში გაგვიზიარეთ.

მომზადებულია ​brightside.me-ს მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მშობლების უმეტესობა ავტორიტარული აღზრდის სტილს ამჯობინებს, ავტორიტარულ სტილში შედის ისიც, რომ მე შენ ყველაფერს გისრულებ,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„მშობლების უმეტესობა ავტორიტარული აღზრდის სტილს ამჯობინებს, ავტორიტარულ სტილში შედის ისიც, რომ მე შენ ყველაფერს გისრულებ,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

​ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე თანამედროვე სამყაროში პოპულარული აღზრდის სტილების შესახებ საუბრობს. მისი თქმით, მშობლების დიდი ნაწილი უპირატესობას ავტორიტარული აღზრდის სტილს ანიჭებს:

„კვლევებით გამოჩნდა, რომ მშობლების უმეტესობა სხვადასხვა მიზეზის გამო ​ავტორიტარული აღზრდის სტილს ამჯობინებს. თითქოს ეს დროის თვალსაზრისით უფრო ეკონომიურია. მე გეტყვი და შენ უნდა შეასრულო. ავტორიტარულ სტილში შედის ისიც, რომ მე შენ ყველაფერს გისრულებ. მე რაც შემიძლია უარს არაფერზე გეუბნები, მატერიალურს ვგულისხმობ და შენც ყველაფერი უნდა შემისრულო. მე არ მაინტერესებს არც შენი არჩევანი, არც ინტერესი.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, მშობლები ბავშვის მეგობარი არ უნდა იყოს, ის მისთვის ავტორიტეტს უნდა წარმოადგენდეს:

„ამის საპირისპიროდ არსებობს ავტორიტეტული აღზრდის სტილი. მშობელი არ უნდა იყოს ბავშვის მეგობარი, არ არის სავალდებულო. შენ უნდა იყო ავტორიტეტი. ​იმისთვის, რომ ბავშვმა გცეს პატივი, შენ უნდა სცე მას პატივი. თუ ბავშვს მშობლის ეშინია, ესეც ავტორიტარული სტილის გამოხატულებაა. მე ყურადღებას გავამახვილებდი ასევე ძალიან მნიშვნელოვან საკითხზე, ვის მიმართავენ მშობლები და ყმაწვილები პრობლემის შემთხვევაში დახმარებისთვის. ეს შეიძლება იყოს ახლობელი, შეიძლება იყოს სასულიერო პირი, რაც მნიშვნელოვანია. ყველაზე ნაკლებად მიდიან ფსიქოლოგთან. ეს სერვისები საქართველოში არ არის განვითარებული, განსაკუთრებით, როდესაც საუბარია რეგიონებზე. თბილისშიც კი სერვისი გარდატეხის ასაკში მყოფი მოზარდების, მშობლების დახმარების არ არსებობს, არ არსებობს სახელმწიფო პოლიტიკა. ის, რასაც დღეს ვხედავთ ჩვენ, სერიოზულ მენტალური ჯანმრთელობის პრობლემებს ბავშვებში, მოზარდებში, წამალდამოკიდებულებას, ჩაგვრას, აგრესიას, ამ ყველაფერს ვხედავთ იმიტომ, რომ ჩვენ ვერ ვუმკლავდებით ჩვენი შვილების საჭიროებებს, მოთხოვნილებებს. ჩვენ ვერ ვართ მხარდამჭერები ჩვენი შვილებისთვის. ჩვენ გვჭირდება დახმარება თვითონ.“

თამარ გაგოშიძე იმ პრობლემებზე საუბრობს, რომლებიც ქართველ მშობლებს ძალიან აწუხებთ:

​დღეს მშობლებს, განსაკუთრებით ჩვენს ქვეყანაში, ძალიან უჭირთ. მათ სერიოზული პრობლემები აქვთ თვითონაც დროის უქონლობის, სამსახურის შენარჩუნების, ემიგრანტობის, რაც ძალიან დიდი პრობლემაა უკვე საქართველოში. ბავშვები მშობლების გარეშე იზრდებიან, რაც გარდატეხის ასაკში სერიოზულ კატაკლიზმებთან არის დაკავშირებული.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, მშობელი ბავშვისთვის, პირველ რიგში, ეთიკური ჩარჩოს შემქმნელი უნდა იყოს:

„მეგობარი მნიშვნელოვანია, მაგრამ მშობელი არის, პირველ რიგში, ჩარჩოს შემქმნელი. მეგობარი ასეთ ჩარჩოს არ გიქმნის. მეგობარი ხარ ბავშვისთვის იმ მხრივ, რომ მას არ ეშინოდეს შენთან ღიად განხილვა იმ საკითხების, რაც მას აწუხებს. ​ეს დიდი პრობლემაა დღეს. ბავშვები ფიქრობენ, რომ მშობლები ვერ გაუგებენ, ატყდება ჩხუბი, იქნება უსიამოვნება, რის გამოც ისინი მშობლებთან ღიად არ საუბრობენ. ამ გაგებით მშობელი არის ბავშვის მეგობარი, მაგრამ შენ, როგორც მშობელი, პირველ რიგში, ხარ ეთიკური ჩარჩოს , ღირებულებითი ჩარჩოს დამდები. ჩარჩო აუცილებელია, მაგრამ არა ავტორიტარული ჩარჩო, გარედან თავსმოხვეული კი არა, ერთობლივად შემუშავებული.“

„წარმოვიდგინოთ, რომ 12 წლის ბავშვი მოდის და ამბობს, რომ კლუბში მიდის მეგობრებთან ერთად. შენ შეგიძლია უყვირო, ეჩხუბო და არ გაუშვა, მაგრამ შეგიძლია მშვიდად დაელაპარაკო, ამ გადაწყვეტილების დადებითი და უარყოფითი მხარეები განიხილო მასთან ერთად. საბოლოოდ ის თავად მიიღებს იმ გადაწყვეტილებას, საითკენაც შენ უბიძგებ. ამაზე მ​არტივია, რომ კარი ჩაუკეტო, ეჩხუბო​, 12 წლისას მოერევი, მაგრამ 15 წლისას ვერა. „რაც გინდა ის გიქნია,“ დღევანდელ მოზარდებთან არ ჭრის. გარდატეხის ასაკში მშობელს ეშინია და ურჩევნია ბავშვის მეგობრად დარჩეს. რაღაც კომპლექსი აქვთ დღევანდელ მშობლებს. მშობელი თვლის, რომ უნდა იყოს თავისი შვილის მეგობარი, არ უნდა აწყენინოს. ამიტომ გვაქვს ორი უკიდურესობა: ან ავტორიტარული სტილი, ან დამოკიდებულება: „ყველაფერზე თანახმა ვარ, გააკეთე რაც გინდა, რაც გაგიხარდება.“ მერე ბავშვი მეუბნება, რომ მშობლისთვის სულ ერთია, თუ სად წავა ის, რადგან არასდროს არაფერს ეუბნება. ეს უკვე უგულებელყოფაა ბავშვის,“ - აღნიშნავს თამარ გაგოშიძე.

წყარო:​ ნაშუადღევს

წაიკითხეთ სრულად