Baby Bag

ტელევიზორი ინტერიერში - 4 შეცდომა, რომელსაც ყველაზე ხშირად უშვებენ

ტელევიზორი ინტერიერში - 4 შეცდომა, რომელსაც ყველაზე ხშირად უშვებენ

მედიაპორტალი MomsEdu.ge ახალ რუბრიკას წარმოგიდგენთ - ​ინტერიერის დიზაინერ ნინი ოგანის რეკომენდაციები. გაეცანით რჩევებს სახლის ინტერიერთან დაკავშირებით და არ დაგავიწყდეთ, მოგვწერეთ თემები, რომლებიც ყველაზე მეტად გაინტერესებთ.

წარმოგიდგენთ პირველ თემას - 4 შეცდომა, რომელსაც ტელევიზორის ოთახის საერთო ინტერიერში ჩასმის დროს უშვებენ. 

შეცდომა N1

თანამედროვე ტელევიზორების ვიზუალი ნამდვილად განსაკუთრებულია, მაგრამ ოთახის ინტერიერის მთავარ ნაწილად არ უნდა გავხადოთ, განსაკუთრებით თუ ეს ბავშვების ოთახს ეხება. ნუ ააწყობთ ინტერიერს ტელევიზორის გარშემო. აუცილებლად დაიწყეთ ავეჯიდან, აქსესუარებიდან, პატარ-პატარა დეტალებიდან. სწორედ მათზე გააკეთეთ აქცენტი. ტელევიზორი ისედაც იპყრობს საკმარის ყურადღებას და მასზე განსაკუთრებული აქცენტის გაკეთება არ არის საჭირო. 

შეცდომა N2

ტელევიზორის შერჩევისას აუცლებლად მიაქციეთ ყურადღება არა მარტო მისი გამოსახულების ხარისხს, არამედ მის ზომებსაც. ყოველთვის აარჩიეთ ტელევიზორი მოცემული სივრციდან გამომდინარე. თუ თქვენი ოთახი, სადაც ტელევიზორის განთავსებას აპირებთ დიდია, მაშინ შეგიძლიათ ტელევიზორიც შესამაბისად დიდი შეარჩიოთ. მაგრამ თუ ოთახი საკმაოდ პატარაა, ამ შემთხვევაში დიდი ზომის ტელევიზორის შერჩევა შეცდომაა. ეს შეცდომა განსაკუთრებით მაშინ არ უნდა დაუშვათ, თუ სახლში ბავშვია. მისთვის პატარა სირცეში დიდ ეკრანთან ახლოს ჯდომა საზიანო შეიძლება იყოს.
 

შეცდომა N3

სანამ ტელევიზორს ოთახში დაკიდებთ, აუცილებლად წინასწარ განსაზღვრეთ სიმაღლე. ტელევიზორი დამჯდარ მდგომარეობაში ზუსტად თვალის გასწვრივ უნდა დაკიდოთ ან დადგათ. 

შეცდომა N4

თუ ტელევიზორის დადგმას აპირებთ, უნდა შეარჩიოთ უსაფრთხო დასადგამი, განსაკუთრებით თუ სახლში პატარა გყავთ. ხშირად ვიზუალის გამო არ ვაქცევთ ყურადღებას უსაფრთხოებას, არადა ეს ძალიან მნიშვნელოვანია. ამიტომ შეგვიძლია ეს ორი კომპონენტი გავაერთიანოთ. სადგამი, სადაც ტელევიზორის განთავსებას აპირებთ, უნდა იყოს ტელევიზორის პროპორციული. უნდა გაითვალისწინოთ, რომ ტელევიზორს ბავშვი ვერ უნდა წვდებოდეს. 

და ბოლოს, 

როდესაც იპოვით ადგილს ტელევიზორისთვის, გაითვალისწინებთ ზემოთ მითითებულ რეკომენდაციებს, გირჩევთ კედელი, სადაც ტელევიზორი განთავსდება, გააფორმოთ ვიზუალურად. ჩამოკიდეთ ნახატები, გააფორმეთ თაროებით. გახსოვდეთ, ტელევიზორი არ უნდა იყოს ინტერიერში მთავარი, ის უნდა იყოს საერთო კომპოზიციის მხოლოდ ერთი ნაწილი. 


შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ პირველი ჯიუტობის ხანაში ჩვენ აკრძალვებს მივმართეთ, მოვა თუ არა პუბერტატის პერიოდი, უცებ იფეთქებს ბავშვი,“ - ნანა ჩაჩუა

„თუ პირველი ჯიუტობის ხანაში ჩვენ აკრძალვებს მივმართეთ, მოვა თუ არა პუბერტატის პერიოდი, უცებ იფეთქებს ბავშვი,“ - ნანა ჩაჩუა

​​ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ორიდან ოთხ წლამდე ასაკის ბავშვების ქცევის თავისებურებების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ეს ბავშვის ცხოვრებაში ჯიუტობის ხანაა:

„ორი წლიდან ოთხ წლამდე ბავშვი აცნობიერებს, რომ „მე ვარ მე.“ ამიტომ ეს არის ჯიუტობის ხანა. ბავშვს უნდა, რომ ყველას ყველაფერი წაართვას, თვითონ არაფერი არ მისცეს. მშობლები შეწუხებულები არიან, იმართლებენ თავს, ამბობენ: „არ არის ასეთი ძუნწი. ეს აუცილებლად ასე უნდა გააკეთოს ბავშვმა. ამ დროს ბავშვი აცნობიერებს, ვინ არის. ბავშვი ფიქრობს: „მე ვარ მაშინ, როდესაც ეს ჩემია.“ ამიტომ უნდა, რომ მას ჰქონდეს ეს. ბავშვებმა ამ ასაკში იციან: „დედა ჩემია, არ მოკიდო ხელი.“ არ აძლევს ნივთს სხვას. იმიტომ კი არა, რომ ეს ნივთია მისთვის მნიშვნელოვანი, უბრალოდ აცნობიერებს, რომ თუ ეს ჩემია, ე.ი. მე ვარ.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, გარდამავალ ასაკამდე ბავშვებს მშვიდი, ლატენტური პერიოდი აქვთ და ისინი მშობლებს ემორჩილებიან:

„გარდამავალ ასაკამდე, გოგონებთან ეს ასაკი 9-10 წელია, ბიჭებთან 10-11 წელი, ეს ასაკი ლატენტური, ფარული პერიოდია და მშვიდად მიმდინარეობს. თუ პირველი ჯიუტობის ხანაში ჩვენ ავკრძალეთ, კი ბატონო, დაგემორჩილება, მეტი რა გზა აქვს ბავშვს. ყველანაირი ძალა მშობლის მხარესაა. ფარულ პერიოდში მორჩილება კი ჩანს და ​მშობელი აღფრთოვანებულია, რომ რასაც ეტყვის ბავშვს, ყველაფერს აკეთებს. მოვა თუ არა უკვე პუბერტატის პერიოდი, უცებ იფეთქებს ბავშვი.“

„დავუშვათ ბავშვს არაფერი არ ავუკრძალეთ და ყველაფრის ნება დავრთეთ. შედეგი არის იგივე. ​სად გადის ზღვარი და რა არის ოქროს შუალედი? ცოდნაა მთავარი. „ხერხი სჯობია ღონესა, თუ კაცი მოიგონებსა.“ ღონეზე უფრო მნიშვნელოვანი ხერხია. ამ ხერხებზეა აქ ლაპარაკი. უნდა ვიცოდეთ, როგორ დავუშალოთ ბავშვს, როგორ ვუთხრათ: „არა, ეს არ შეიძლება.“ ვთქვათ გვაქვს ოჯახისთვის ძვირფასი ლარნაკი. ჩვენ ბავშვს ვეუბნებით ხელით, არავერბალურად: „არა, ეს არ შეიძლება.“ ამას ვამბობთ მტკიცედ, მაგრამ ეს არ არის საყვედური, ეს არ არის ბრაზი, ეს არ არის ხმის ტონის აწევა. მერე უნდა ახსნა, რატომ არ შეიძლება ლარნაკით თამაში. „ეს გატყდება და მერე აღარ იქნება.“ მესამე საფეხურია, რომ უნდა შესთავაზო ალტერნატივა, რომ მოდი, ამით ვითამაშოთ, ნახე, რა ლამაზია.ჩვენ იმ წინააღმდეგობაში, რომელსაც ვუწევთ ამ დროს ბავშვებს, მეტ დროს ვხარჯავთ. მშობელი აღზრდის პროცესში ზრდის არამარტო თავის შვილს, არამედ საკუთარ თავსაც,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნანა ჩაჩუამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„განთიადი“

წაიკითხეთ სრულად