Baby Bag

„ყოველ დილით წვიმაში, თოვლში, ქარში შევდივარ ზღვაში და ვბანაობ, გრიპი რა არის, არ ვიცი,“- 67 წლის ბათუმელი ქალი რვა წელია ზღვის ცივ წყალში კაჟდება

„ყოველ დილით წვიმაში, თოვლში, ქარში შევდივარ ზღვაში და ვბანაობ, გრიპი რა არის, არ ვიცი,“- 67 წლის ბათუმელი ქალი რვა წელია ზღვის ცივ წყალში კაჟდება

67 წლის თამარ ბერიძე ზამთარში ზღვის ცივ წყალში აქტიურად კაჟდება და საკუთარ ჯანმრთელობაზე ზრუნავს. თავისი გამოცდილება მან საზოგადოებას ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ გაუზიარა:

„მერვე წელია დავდივარ ზღვაზე და ვბანაობ. ეს აქტივობა ჩემმა პრობლემებმა გადამაწყვეტინა. მტკიოდა ხერხემალი, გადამიწყვიტეს ოპერაციის გაკეთება. მე არ მოვინდომე გაკეთება და მირჩიეს, რომ ყოველ დილით უნდა იარო ზღვაზე და იბანაოო. ზამთარში ბათუმში ისეთი ყინვები არ არის, რომ ვერ შეძლო შესვლა წყალში. ამან პრობლემა მომიგვარა. ძალიან კმაყოფილი ვარ.“

თამარ ბერიძის თქმით, ეს ნებისმიერ ამინდში შედის ზღვაში და ბანაობს:

„ყოველ დილით წვიმაში, თოვლში, ქარში შევდივარ ზღვაში და ვბანაობ. მოვდივარ დიდი ენერგიით დამუხტული, ყველანაირი პრობლემისგან გათავისუფლებული მოვდივარ სახლში და იქ ჯან-ღონით სავსე ბევრ საქმეს ვაკეთებ. როდესაც ჩავდივარ ზღვაში 10-15 წუთი ვჩერდები. პატარ-პატარა ვარჯიშებს ვაკეთებ.“

„სანამ ზღვაზე სიარულს დავიწყებდი ხშირ-ხშირად ვცივდებოდი. რაც ბანაობა დავიწყე, მას მერე გრიპი რა არის, არ ვიცი. თუ რამე გრიპი გამიჩნდა, მაინც შევდივარ ზღვაში, ვბანაობ და მალე გამოვდივარ მდგომარეობიდან. ჩემო ძვირფასო ადამიანებო, ნუ შეგეშინდებათ ნურაფრის. ეს ცოცხლად მოვლენილი წყალობა გვაქვს ღმერთისგან - ზღვა. გადალახეთ შიშის პრობლემები. გამოდით ზღვაზე, სუფთა ჰაერზე იარეთ, იბანავეთ და ყოველგვარი პრობლემა მოგვარდება,“ - განაცხადა თამარ ბერიძემ.

წყარო:​ „იმედის დილა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედობრივი სიყვარულის ნაკლებობა იმას ნიშნავს, რომ ხელი ჰკარი შენს შვილს და გააგდე, სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით,“- ფსიქოლოგი ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ დედობრივი სიყვარულის მნიშვნელობასა და დედასა და შვილს შორის განსაკუთრებული კავშირის არსებობაზე ისაუბრა:

„დედის ხელი სჭირდებათ ბავშვებს. დედის მუცლად ყოფნა, სიმბიოზური კავშირი დიდხანს გრძელდება, უსასრულოდ გრძელდება, არასდროს არ სრულდება. ლაქტაციის პერიოდი, ძუძუთი კვება არ მოაკლოთ ბავშვებს, როდესაც ამის შესაძლებლობა არის. დედის მკერდს შეეხოს ბავშვი. თუ არ არის ასეთი სიტუაცია და დედა ვერ ახერხებს, ბავშვს რომ საწოვარათი აძლევს საკვებს, აუცილებლად თვალებში უყუროს, სახეზე უყუროს. მე მინახავს დედა, ბავშვს ძუძუს აწოვებს, მაგრამ ტელეფონში იყურება. არ არის კავშირი. სიხარულის, ბედნიერების შტრიხები შენს სახეზე სულ უნდა იყოს.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, ბავშვი მცირე ასაკიდანვე ყველაფერს გრძნობს:

„არავინ არ იფიქროს, რომ ბავშვი ერთი კვირისაა, ერთი თვისაა და ვერ გრძნობს. ჩვენ რომ იუნგის ფსიქოლოგია წავიკითხოთ, ის არქეტიპულის გამოვლინება როგორ ხდება? ახალშობილი ბავშვი რომ სახეს ჭმუხნის, ხან იცინის, ხან ტირის, რა ხდება? რა სამყაროშია ის? მუცლად ყოფნის პერიოდში იდეალური სამყაროა უმეტეს შემთხვევაში, თუ რაიმე დიდი სტრესი არ აქვს მიღებული დედას. ამიტომ არის ნათქვამი, რომ ფეხმძიმე ქალს ძაღლიც არ შეუყეფსო.“

„დედობრივი სიყვარულის ნაკლებობა იმას ნიშნავს, რომ ხელი ჰკარი შენს პირმშოს, შენს შვილს და გააგდე, სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით. ის საგნებთან და ფაქტებთან, რომლებიც წინ შეხვდება ცხოვრებაში, ადეკვატური დამოკიდებულებით, მან საკუთარი ცხოვრება უნდა შექმნას. შენ გაუშვი იქეთკენ, რომ ვერ შექმნას ცხოვრება. ამიტომ საჭიროა სიყვარული. ჩაიკარით გულში შვილი, ამოიცანით მისი გრძნობა, აუცილებლად იგრძნოს, რომ სიყვარული და თანადგომა ყოველთვის იქნება თქვენი მხრიდან. ამით შეძლებ, რომ გაუშვა იმ საგნებში, იმ მოვლენებში, იმ ფაქტებში, რომლებთანაც ადეკვატური დამოკიდებულებით ის შექმნის ჭეშმარიტ ცხოვრებას,“- აღნიშნულ საკითხზე ნანა ჩაჩუამ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „პოსტ ალიონი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პოსტ ალიონი“

წაიკითხეთ სრულად