Baby Bag

„მე შევეშვი ამ ბრენდებს, სახლში გაკეთებული საცხი მომწონს, კანის გამოკვებაში ძალიან მეხმარება,“ - მეცო-სოპრანო ნინო სურგულაძე თავის მოვლის წესების შესახებ

„მე შევეშვი ამ ბრენდებს, სახლში გაკეთებული საცხი მომწონს, კანის გამოკვებაში ძალიან მეხმარება,“ - მეცო-სოპრანო ნინო სურგულაძე თავის მოვლის წესების შესახებ

ქართველმა მეცო-სოპრანომ ნინო სურგულაძემ თავის მოვლის წესების შესახებ ისაუბრა, რომელსაც თავად იყენებს:

„რა თქმა უნდა, გენეტიკას მნიშვნელობა აქვს და თუ ამას კიდევ ხელს შევუწყობთ, გადასარევი იქნება. მე მყავს ძალიან კარგი მეგობარი, რომელიც სახლის პირობებში ამზადებს სახის მოვლის საშუალებას. მე შევეშვი ამ ბრენდებს. კი კარგია, მაგრამ მაინც ზედაპირულია ყველაფერი. სახლში გაკეთებული საცხი მომწონს. ჩემი კანის გამოკვებაში ძალიან მეხმარება. ალერგიებია ბევრი, ამიტომაც ვცდილობ, რომ მაქსიმალურად ბუნებრივისკენ ვიყო.“

ნინო სურგულაძის თქმით, მას ძალიან მოსწონს ალოეს გამოყენება ნიღბის ფორმით:

„მე ძალიან მომწონს ალოე ნიღბის ფორმით. მე ძალიან მეხმარება.ბებიაჩემს ჰქონდა არაჩვეულებრივი კანი. ყოველთვის მახსოვს, რომ სადილის კეთებისას კიტრის ნათალს იწყობდა სახეზე. მეც დავიდებდი ხოლმე. მართლა საოცარი კანი ჰქონდა. ჩვენ გარშემო მილიონი ბუნებრივი საშუალებაა, რომელიც შეგვიძლია გამოვიყენოთ. შეგვიძლია კვერცხის გული გამოვიყენოთ თმისთვის. კარტოფილი კარგია, როდესაც ჩაშავებული გაქვს თვალი, მიცდია და მართლა მოქმედებს. ძალიან მნიშვნელოვანია, რაც შეიძლება ბევრი წყალი.“

„არის მომენტი, როდესაც ქალი ოჯახს ქმნის ჩამოშლა და მოდუნება ხდება. არავითარ შემთხვევაში! პირიქით, ამ დროს უნდა იცოდე, რომ შეუძახო შენს თავს. კიდევ უფრო ლამაზად, უფრო მობილიზებულად უნდა გამოიყურებოდე, უფრო საქმიანი და ენერგიული უნდა იყო,“ - განაცხადა ნინო სურგულაძემ.

წყარო: ​„დილის შოუ“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედაჩემი ცუდი მასწავლებელი იყო. განა ცოდნა ან გადმოცემა არ უვარგოდა, უბრალოდ, დაბალი ნიშნის დაწერა არ შეეძლო“

„დედაჩემი ცუდი მასწავლებელი იყო. განა ცოდნა ან გადმოცემა არ უვარგოდა, უბრალოდ, დაბალი ნიშნის დაწერა არ შეეძლო“
„დედაჩემი ცუდი მასწავლებელი იყო. განა ცოდნა ან გადმოცემა არ უვარგოდა, უბრალოდ, დაბალი ნიშნის დაწერა არ შეეძლო. ყველას, ოროსანს, ხუთოსანს, სპორტსმენს, ძველ ბიჭს, მოცეკვავეს, რუსულში მაღალი ნიშანი ჰყავდა.
- გაგაგდებენ - ვეტყოდი ხოლმე.
- კარგი ერთი...
- მაშინ დაგიჭერენ.
- კიბატონო, მაგრამ ჯერ ისინი დაიჭირონ, ზევით - ამბობდა და თვალს მიკრავდა. მთავრობას გულისხმობდა, ცხადია.
- რუსულად “დედა” როგორაა, იცის?
- არა, მაგრამ კარგი ბავშვია. მომეშვი დათუნა.
მანანასთვის არ არსებობდა ცუდი ბავშვი. ყველა კარგი იყო, რაღაცნაირად.
დღეს ყველაზე ცუდი მასწავლებლის და ყველაზე კეთილშობილი ადამიანის დაბადების დღეა. არ მიყვარს, რომ ამბობენ ამდენი და ამდენი წლის გახდებოდაო. ვერ გახდა, ფაქტია. დედაჩემი სულ 42 წლისაა. ამდენის იყო, როცა პირველად ვკითხე და ამდენის იქნება სულ - ცივ სამარეშიც და ჩემს მეხსიერებაშიც.
ხანდახან, როცა მისი არყოფნა განსაკუთრებით აუტანელი ხდება, ვაზისუბანში მივდივარ და მისი ზარდახშის მუსიკას ვუსმენ - ეს უფრო ცუდად მხდის. სუსტი კაცი ვარ, რომ იცოდეთ.
ზოგჯერ იმ ადგილებში ვსეირნობ, ერთად რომ დავდიოდით. ამასწინათ, ბაზრობაზე მისი საყვარელი დახლის მეპატრონემ მკითხა, დედა როგორ არის, სად დაიკარგაო. კარგადაა, ვეღარ იცლის, საქმეები და რამე, ხომ ხვდებით-მეთქი. გამოვბრუნდი და გავსკდი ჯღავილით.
სიტყვა-სიტყვით მახსოვს ჩვენი უკანასკნელი დიალოგი. ასეთივე სიცხადით წარმოვიდგენ ჩვენს სამომავლო შეხვედრას. არ ვიცი, მე რამდენის ვიქნები, მაგრამ დედა... დედაჩემი, როგორც გითხარით, 42 წლისაა. მორცხვად გამიღიმებს, აქ სად მოსულხარ შე მაიმუნოო, მეტყვის და ბევრს მაკოცებს. მერე ამ მთისასაც მოვყვებით და იმ ბარისასაც.
დაბადების დღეს გილოცავ ყველაზე მაგარო გოგო.
დღეს გინახულებ.“

წყარო: ტელეწამყვან და ბლოგერ დათო გორგილაძის ​ფეისბუქი.

წაიკითხეთ სრულად