Baby Bag

„მე და ჩემმა მეუღლემ ოჯახის შექმნა რომ გადავწყვიტეთ, ჩვენ უკვე ველოდებოდით პატარას,“ - თეა წულუკიანი

„მე და ჩემმა მეუღლემ ოჯახის შექმნა რომ გადავწყვიტეთ, ჩვენ უკვე ველოდებოდით პატარას,“ - თეა წულუკიანი

საქართველოს კულტურის, სპორტისა და ახალგაზრდობის მინისტრმა თეა წულუკიანმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა კითხვები“ ოჯახის შექმნის შესახებ გადაწყვეტილების მიღებაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ დაოჯახებამდე ის და მისი მომავალი მეუღლე უკვე პატარას მოლოდინში იყვნენ:


„მე და ჩემმა მეუღლემ ოჯახის შექმნა რომ გადავწყვიტეთ, ჩვენ უკვე ველოდებოდით პატარას. ეს, რა თქმა უნდა, არ იყო მარტივად მისაღები არავისთვის, მე უკვე იუსტიციის მინისტრი ვიყავი ამ დროს. ჩემი ოჯახის მხრიდან იმაზე იყო ნერვიულობა, რომ აღარ დამთავრდა ეს ჩვენი ლანძღვა, კრიტიკა, ახლა კიდევ ახალი საფუძველი შეიქმნა იმისა, რომ გლანძღონ.“

„ჩემი მეუღლე ჩემზე უმცროსია და ასეთი ხუმრობა იყო, რამაც ძალიან გამაცინა, რომ მხოლოდ მაკრონი სჯობნის, დანარჩენს ყველას აჯობაო. ამით ერთობოდა ზოგიერთი ოპონენტი. მე მომწონს, კარგი ხუმრობაა. ჩემს მშობლებს ეს ხუმრობა არ მოეწონათ. მამაჩემი სანამ ცოცხალი იყო ყოველთვის მაჩვენებდა, რომ არაფერი ისეთი არ ხდება, რის გამოც შეიძლება ვინერვიულო. ის მეუბნებოდა, რომ არასდროს პასუხი არ გასცე,“- აღნიშნა თეა წულუკიანმა.

წყარო: ​„სხვა კითხვები“

„ჩემი მეუღლე არის ჩემზე ცხრა წლით უმცროსი. ალბათ, არ უნდა ვთქვა, მაგრამ მჯერა, რომ ქალი არ...
​საქართველოს კულტურის, სპორტისა და ახალგაზრდობის მინისტრმა თეა წულუკიანმა მეუღლისა და ქალიშვილის შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, ქალიშვილთან მეგობრული და თბილი ურთიერთობა აქვს:„ის ფაქტი, რომ ჩემი შვილი 4...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

მედეა ჯაფარიძისა და რეზო თაბუკაშვილის ვაჟი, დრამატურგი ლაშა თაბუკაშვილი 1956 წლის 9 მარტის მოვლენებს იხსენებს და მისი ბავშვობის ყველაზე მკაფიოდ აღბეჭდილი მოგონების შესახებ საუბრობს:

„ხუთი წლის ასაკში არცთუ ბევრი რამ გამახსოვრდება, მაგრამ 1956 წლის 9 მარტის ზოგიერთი ფრაგმენტი მკაფიოდ ჩამებეჭდა მეხსიერებაში. ზედ რუსთაველზე ვცხოვრობდით და ყველა პარადისა თუ მაგათი დღესასწაულის დროს ტანკები ჩვენი ფანჯრების ქვეშ იდგა ხოლმე. მეძინა... რეზო მოვიდა გვიან. მამა ნასვამი იყო. ხელში ამიყვანა, აივანზე გავიდა და გადამახედა. მთელს რუსთაველზე ჩაჩქანიანი ჯარისკაცები იყვნენ. მაშინ რეზომ ხმამაღლა რუსულ ენაზე, მათ გასაგონად მითხრა: „აი, შეხედე და დაიმახსოვრე, ესენი არიან შენი ერის ჯალათები.“ მერე ძირს დამსვა, რუსი ჯარისკაცების გინების ხმა გაისმა და რეზო აივნიდან ქუჩაში ჩახტა, მთვრალი სალდათისთვის უწმაწურ გინებაზე პასუხის გასაცემად. ჩხუბი დიდხანს არ გაგრძელებულა – ჯარისკაცები ხიშტებზე უპირებდნენ აგებას, მაგრამ ამ დროს დედაჩემი, ფეხშიშველი, ღამის პერანგით სახლიდან გამოვარდა და გადაეფარა. არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა. ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო...“ 

წაიკითხეთ სრულად