Baby Bag

„რაკი კაცი ხარ, ღალატი შენთვის საპატიოა და შენი მეუღლისთვის არა?! ტყუილია ეს და ნუ მოიტყუებთ თავს,“- დეკანოზი საბა ჭიკაიძე

„რაკი კაცი ხარ, ღალატი შენთვის საპატიოა და შენი მეუღლისთვის არა?! ტყუილია ეს და ნუ მოიტყუებთ თავს,“- დეკანოზი საბა ჭიკაიძე

დეკანოზმა საბა ჭიკაიძემ ქართულ საზოგადოებაში დამკვიდრებული დამოკიდებულების შესახებ ისაუბრა, რომლის თანახმადაც მამაკაცს ცოლის ღალატის უფლება აქვს:

„რატომღაც დღევანდელ ქართულ საზოგადოებაში ასეთი დამოკიდებულებაა გამეფებული, რომ მამაკაცს თურმე რაღაც-რაღაცების უფლება აქვს და ცოლმა უნდა ითმინოს ყველაფერი ეს. ასე არ არის. არის ის მახინჯი, ცრუ წარმოდგენა, რომ მამაკაცს დაოჯახებამდე და მის შემდეგაც უფლება აქვს „გაერთოს,“ როგორც ამას ეძახიან. ღალატს მხოლოდ იმას ეძახიან, როდესაც მამაკაცი საყვარელს გაიჩენს და მას თანხას ახარჯავს, მისი გული ორდება. არ გეგონოთ, რომ ნაკლები საშინელებაა, ჩემო ძვირფასო მამაკაცებო, როდესაც ასე ერთობით და ამაში არაკანონიერი სექსუალური ურთიერთობებიც წერია. ძალიან მწარედ ცდებით.“

„თუ თქვენ გადარჩენა გინდათ, აუცილებლად შეიცვალეთ თქვენი ხედვა. ძალიან ხშირად მინახავს მამაკაცებში ამვარი დამოკიდებულება: „რა ვქნა? მიჭირს, კაცი ვარ და...“ რას ჰქვია, რა ქნა? შენს მეუღლეს თუ მოეთხოვება, ქალს თუ მოეთხოვება, იგივე წარმოიდგინე შენი მეუღლის მიმართ, აპატიებდი?! ყველაზე ხშირად ეს ხდება ოჯახის დანგრევის მიზეზი, თუ ქალმა უღალატა კაცს. თუ შენ აძლევ ღალატის უფლებას შენს თავს, მაშინ რატომ მას არ აძლევ ამის უფლებას. შენ უფრო „წითელი კვერცხი“ ხარ?! შენთვის საპატიოა და შენი მეუღლისთვის არა? შენ რაკი კაცი ხარ, შენ შეგიძლია და ქალს არა?! ტყუილია, ჩემო კარგო და ნუ მოიტყუებთ თავს. აუცილებლად ერთმანეთის მიმართ ერთგულებით მოიმართეთ. ერთგულება ყველაზე დიდი სიტყვაა, თვითონ სიტყვას დააკვირდით. ერთი გული უნდა გქონდეს და ეს გული ოჯახურ ურთიერთობაში სწორედ მეუღლეს უნდა ეკუთვნოდეს. მხოლოდ უფლებებზე რომ ამახვილებთ, მამაკაცებო, თქვენს ყურადღებას, მოვალეობებს დააკვირდით, უპირველეს ყოვლისა. თქვენ უდიდესი მოვალეობა გაქვთ ღვთის და თქვენი მეუღლის წინაშე, რომ თქვენი ოჯახის ერთგული იყოთ,“ - აღნიშნულ საკითხზე დეკანოზმა „მედია-კავშირი ობიექტივის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„მედია-კავშირი ობიექტივი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა... ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს ფესვები გაუფუჭდება,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, რომ დასჯა არ გამოიყენონ ბავშვის აღზრდის მეთოდად:

„რა არის დასჯა საერთოდ? ბავშვი ჩვენს ნორმებში არ მოექცა და იმის გამო, რომ მან გააცნობიეროს ეს, მას რაღაც უფლებებს ვართმევთ. არ გავუშვი ბავშვი სასეირნოდ, არ ვუყიდე ნაყინი. გაბრაზებული ვარ ამ დროს. კუთხეში დავაყენე, შეიძლება გავულაწუნე კიდეც. თუ ვინმე გონიერი ადამიანი ამაში აღზრდის ნატამალს ხედავს, გააგრძელოს ეს საქმე. რა ხდება კუთხეში დამდგარი ბავშვის თავში ამ დროს?! ერთხელ აეროპორტში დიდხანს მოგვიხდა ცდა. 3 წლის გოგო მამას ჰყავდა დაყენებული კუთხეში და უყვიროდა: არ გამოხვალ, ვიდრე არ მიხვდები, რა გააკეთე! რაგვარად მიხვდეს 3 წლის ბავშვი, რა გააკეთა ამისთანა. არადა ეხვეწება დედას, გამომიშვი, მაპატიეთო და მამა სჯის. ამას რა დავარქვა მე? იტყვის მამა, რომ მე ბავშვი მიყვარსო? არ უყვარს! დედა, რომელიც არ ეხმარება ბავშვს, იტყვის მიყვარსო? არ შეიძლება სიყვარულის შეწყვეტა!

შეურაცხყოფა, დამცირებაა დასჯა. ამ პირობებში ის სანუკვარი პროცესი, რასაც აღზრდა ჰქვია, აღარ არსებობს. ისიც იმსხვრევა, რასაც მივაღწიე. დასჯა არ არის აღზრდის მეთოდი. ბავშვი სიყვარულში უნდა გაზარდო, რომ მოსიყვარულე გაგიხდეს. ბავშვი კი არ უნდა დასაჯო, სინდისთან უნდა მიიყვანო, რომ იმან თავისი თავი თუ უნდა თვითონ დასაჯოს. თვითონ ვკითხოთ, შეაფასე რაც მოხდა, როგორც მოხდა, ის გააკეთე რაც საჭიროა. თვითაღზრდამდე მივიყვანოთ ბავშვი, თვითგანცდამდე, რომ რატომ გავაკეთე მე ეს.

დაანებეთ ამ დასჯას თავი. თუ დასჯა გინდათ ბავშვისა, ჯერ თქვენ დადექით კუთხეში და საკუთარი თავი დასაჯეთ. განა ცოტა გაქვთ ჩადენილი დანაშაული?! ერთმა ბავშვმა ინატრა, იქნებ ისეთი შენობები ააშენოთ, რომ კუთხე არ ჰქონდეს ამ შენობებსო, რადგან მშობლები სულ კუთხეში მაყენებენო. ხომ ყველამ იცით, რომ მშობლის მაგალითი აღზრდის ძალაა. მიეცით ეს მაგალითები. დასჯას მისცემთ, დაგსჯით მერე შვილი თქვენ. დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა. ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს, თუ ბებიამ, ბიძამ, მასწავლებელმა არ გადაარჩინა, ფესვები გაუფუჭდება. სიტყვა დასჯა პედაგოგიკაში არ უნდა არსებობდეს. ბავშვი რაღაც ცუდს აკეთებს? მე შემიძლია ავუხსნა მას, რა მოჰყვება ამას. 3-5 წლის ბავშვი დამიჯდება და მომისმენს, თუ წყნარად ველაპარაკები. ის იფიქრებს ამაზე, შეწუხდება, შეიძლება იტიროს. უთხარით ბავშვს: „დაჯექი სავარძელში და დაფიქრდი, კარგი იყო ეს ქცევა, თუ არ იყო კარგი, განსაჯე ეს თვითონ.“ ხომ შეწუხდება ბავშვი? ეს წუხილი არის თვითდასჯა. სიტყვა დასჯა ამოვაგდოთ ხმარებიდან და არცერთი დედა და მამა არ შემეკამათოს, აბა როგორ სხვანაირადო. თუ არზრდაზე მკითხავთ ასეა და თუ მკითხავთ, როგორ დავამშვიდო ბავშვი, როდესაც ყველაფერს ანგრევსო, მაშინ დაუყვირე, დამშვიდდება და შენც მშვიდად იქნები, მაგრამ ამას რა დავარქვა, არ ვიცი,“ - მოცემულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „ტელესკოლა“

წაიკითხეთ სრულად