Baby Bag

„მე ვარ გვანცა გაგუა, უკრაინაში დაბადებული ქართველი... 24 თებერვალს მოგვიწია ლვოვის დატოვება, როგორც დევნილებს,“ - ქართველი ბავშვი, რომლის ოჯახი უკვე მეორედ გახდა დევნილი

„მე ვარ გვანცა გაგუა, უკრაინაში დაბადებული ქართველი... 24 თებერვალს მოგვიწია ლვოვის დატოვება, როგორც დევნილებს,“ - ქართველი ბავშვი, რომლის ოჯახი უკვე მეორედ გახდა დევნილი

ქართველი გოგონა გვანცა გაგუა, რომელიც უკრაინაში დაიბადა, თავისი ოჯახის შესახებ გვიყვება. მისი თქმით, დედა საქართველოში, აფხაზეთში გაიზარდა, თუმცა ომის შემდეგ დევნილი გახდა. რუსეთის უკრაინაში შეჭრის შემდეგ გვანცასაც ამავე გზის გავლა მოუხდა:

„მოგესალმებით ყველას. მე ვარ გვანცა გაგუა. მე უკრაინაში დაბადებული ქართველი ვარ. დავიბადე ხარკოვში, სადაც ოთხ წლამდე ვიცხოვრე. შემდეგ გადმოვედით ლვოვში და ექვს წელზე მეტია, რაც აქ ვცხოვრობთ. სამწუხაროდ, 24 თებერვალს მოგვიწია ლვოვის დატოვება, როგორც დევნილებს და გადმოვედით პოლონეთში. როდესაც დედაჩემი იყო ექვსი წლის, ის ცხოვრობდა აფხაზეთში. ისიც ჩემსავით ბავშვობაში გახდა დევნილი.“

„მამაჩემი დარჩა ლვოვში. მან მიგვიყვანა საზღვრამდე და უკან დაბრუნდა. საზღვრიდან მოგვიწია რამოდენიმე კილომეტრის ფეხით გავლა. ახლა ვართ პოლონეთში, მაგრამ ძალიან გვჯერა, რომ უკრაინა ამ ომში გაიმარჯვებს,“- აღნიშნა გვანცა გაგუამ.

წყარო: ​„საპატრიარქოს ტელევიზია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„სამწუხაროდ, მშობლები ხშირად თავისდაუნებურად უხშობენ ბავშვს ნიჭს,“ - ფსიქოლოგი ინგა ბლესსი

„სამწუხაროდ, მშობლები ხშირად თავისდაუნებურად უხშობენ ბავშვს ნიჭს,“ - ფსიქოლოგი ინგა ბლესსი

ფსიქოლოგმა ინგა ბლესსმა მშობლების მხრიდან შვილის ნიჭის დათრგუნვის პრობლემაზე ისაუბრა და უფროსებს ურჩია, ბავშვის მცდელობები არ გააკრიტიკონ:

„ბევრი ნიჭიერი ადამიანი იკარგება. ეს სხვადასხვა მიზეზის გამო ხდება. პირველ რიგში, ეს არის აღზრდა. სამწუხაროდ, მშობლები ხშირად თავისდაუნებურად უხშობენ ბავშვს ნიჭს. რაღაც სცადა პატარამ, შეიძლება ეს არ იყოს გასაოცარი და იდეალური, მაგრამ ​ბავშვი ცდილობს და ეს არავითარ შემთხვევაში არ უნდა დაუწუნო. მით უმეტეს, რომ ის ბავშვია და უფლება აქვს, რომ იდეალურად არ გააკეთოს რაღაც. სამწუხაროდ, ეს ასე ხდება ხოლმე.“

ინგა ბლესსის თქმით, პროფესიის არჩევა მასაც ძალიან გაუძნელდა:

„მე საკმაოდ რთული გზა გავიარე პროფესიების გამოცვლის მხრივ, იმიტომ, რომ არ ვიცოდი, რა მინდოდა. 12-13 წლის ასაკში, როდესაც მოვიდა ეს ცოდნა, გადაწყვიტე და მიჰყევი ამას, ეს უკვე ბედნიერებაა. მე ეს ბედნიერება არ მქონდა, იმიტომ, რომ არ ვიცოდი რა მინდოდა.“

„ჩემი მშობლები ექიმები არიან, ვფიქრობდი ექიმი ხომ არ გავმხდარიყავი. მერე მივხვდი, რომ არ მინდოდა ექიმობა. ფსიქოლოგიის მიმართ ინტერესი ყოველთვის მქონდა. როდესაც ვაპირებდი, რომ ინსტიტუტში ჩამებარებინა, ეს იყო 90-იანი წლები, ვერც კი გავბედე, რომ ხმამაღლა მეთქვა, რომ ფსიქოლოგია მინდოდა. მერე დაწყებული პროგრამირებიდან, ბევრი სხვადასხვა განათლება მივიღე,“ - აღნიშნა ინგა ბლესსმა.

წყარო: ​IBEL ACADEMY

წაიკითხეთ სრულად