Baby Bag

„ხომ შეიძლება ადამიანები დავფიქრდეთ, რას ვუტოვებთ შვილებს?! ხომ შეიძლება შევეცადოთ, რომ დადებითი დავუტოვოთ,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

„ხომ შეიძლება ადამიანები დავფიქრდეთ, რას ვუტოვებთ შვილებს?! ხომ შეიძლება შევეცადოთ, რომ დადებითი დავუტოვოთ,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ იმ პასუხისმგებლობის შესახებ ისაუბრა, რომელიც მშობლებს შვილების წინაშე ეკისრებათ:

„სიკეთეს მარტო შენთვის არ აკეთებ. როდესაც შენ სიკეთეს აკეთებ, შენი სიკეთე არის გადამდები. როდესაც ბოროტებას აკეთებ, ეს ბოროტებაც არის გადამდები. მარტო შენ არ ზიანდები! ერთ-ერთ ქადაგებაში ვისაუბრე, ჩვენი ცოდვები გადადის ჩვენს შვილებზე-მეთქი და სხვანაირად გაიგეს. ცოდვა კი არ გადადის ჩვენს შვილებზე, ჩვენი დამოკიდებულება გადადის. გენეტიკა იმახსოვრებს შენს ურთიერთობებს, შენს დამოკიდებულებებს. ყველა ერს აქვს თავისი გენეტიკური კოდი. გენეტიკა ყალიბდება ერში. წინაპრები აყალიბებენ ჩემს გენეტიკას და მე ამ გენეტიკას ვაგრძელებ. მე შეიძლება შევცვალო ეს გენეტიკა, მერე ჩემმა შვილმაც, თუ ცუდი იყო რამე, უფრო კარგისკენ წავიდე.

თითოეულ ჩვენგანზეა დამოკიდებული, რას როგორ წარვმართავთ. შენ მარტო შენს თავზე არ ხარ პასუხისმგებელი. შენ რომ დღეს მწეველი ხარ, შენ რომ დღეს ლოთი ხარ, შენ რომ დღეს აზარტულ თამაშებზე დამოკიდებული ხარ, ამით შენს შვილებს აზიანებ. შენს გენეტიკაში ამ კოდს ტოვებ, რაც მერე შენმა შვილმა უნდა იწვალოს, რომ ეს ყველაფერი გამოასწოროს. როდესაც შენ კეთილი ხარ, შენს შვილებს მარტივ გზას აძლევ. ხომ შეიძლება ადამიანები დავფიქრდეთ ამაზე, რას უტოვებ შენს შვილს, რას აგრძელებ. ხომ შეიძლება შევეცადოთ, რომ დადებითი დავუტოვოთ და ნარკომანია, თამაში და ეს საშინელებები არ გადავცეთ ჩვენს შთამომავლობას?!“- აღნიშნულ საკითხზე მამა შალვა კეკელიამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ზღვარი მარინა კაჭარავასთან ერთად“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ზღვარი მარინა კაჭარავასთან ერთად“

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,მიჯაჭვულობა არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის" - ზანდა ჩეჩელაშვილი

,,მიჯაჭვულობა არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის" - ზანდა ჩეჩელაშვილი

რას ნიშნავს მიჯაჭვულობა, როდიდან ყალიბდება ის და რა უნდა იცოდეს მშობელმა, რომ ამ მხრივ სიტუაცია სწორად მართოს - ამის შესახებ ფსიქოდიაგნოსტი, ზანდა ჩეჩელაშვილი საუბრობს. 

,,მიჯაჭვულობა არის ერთ-ერთი პირველი, რაც ყალიბდება და რითაც საერთოდ  ჩვენ ვეცნობით სამყაროს, რომელშიც ვიბადებით. ყველამ ვიცით, რომ ადამიანის განვითარება იწყება დაბადების მომენტიდან და ერთ-ერთი პირველი, რაც ამ დროს უმნიშვნელოვანესია, გახლავთ მშობელთან ან აღმზრდელთან  მიჯაჭვულობა. ეს არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის, რაც ყალიბდება სიცოცხლის პირველივე დღიდან.

აქ ძალიან მნიშვნელოვანია სამყაროს, საკუთარი თავისა  და სხვა ადამიანების უსაფრთხოების ხატის შექმნა. ჩვენ ვიბადებით ძალიან მწირი რესურსით - ძირითადად, რეფლექსებითა და მოთხოვნილებებით, რაც უნდა დაკმაყოფილდეს - მცივა და უნდა ჩამაცვან, მშია და უნდა მაჭამონ. როგორ კმაყოფილდება ეს ყველაფერი, ამის მიხედვით ვიწყებ  ფიქრს: ,,მე, რომელსაც ამ საჭიროებებს მიკმაყოფილებენ, ესე იგი, კარგი ვარ; ჩემ გარშემო ადამიანები კარგები არიან და მე შემიძლია, მათ ვენდო,  თავი ვიგრძნო უსაფრთხოდ - შესაბამისად, სამყარო, რომელშიც ვიბადები, არ არის ცუდი, უსაფრთხო ადგილია, სადაც პირველ დღეებში შემიძლია, გადავრჩე.

მიჯაჭვულიბის ცნება არის უმნიშვნელოვანესი, რაზეც საერთოდ დგას წლების განმავლობაში ადამიანი. მიჯაჭვულობის ფუნქცია არ არის  მხოლოდ უსაფრთხოების განცდის შექმნა ან განვითარება, მისი უპირველესი ფუნქცია არის ბავშვის კომუნიკაციური და სოციალური განვითარება. მიჯაჭვულობა არ ყალიდება მხოლოდ ფიზიკური მოთხოვნილებების დაკმაყოფილებით. შესაძლოა, ბავშვს ყოველთვის დროულად აჭამოთ, დროულად გამოუცვალოთ, მაგრამ თუ მშობელი ამ პროცესში ემოციურად არ არის ჩართული, სანდო მიჯაჭვულობა ვერ ყალიბდება. ამ ყველაფერს სჭირდება მუდმივობა და სტრუქტურირებულობა -  ყოველთვის, როცა ვტირი, მე ყურადღებას მაქცევენ. ზოგჯერ, როცა ბავშვი ტირის. მას დააპურებენ, ზოგჯერ - ყურადღებას არ აქცევენ . ასეთ დროს მას გარემოს მიმართ უჩნდება ამბივალენტური დამოკიდებულება - ხან უსაფრთხოა სამყაროა, ხან არ არის და საკუთარი თავის მიმართ უყალიბდება განცდა - რომ ის ხან იმსახურებს ზრუნვას, ხან - არა", - ამბობს ზანდა ჩეჩელაშვილი.

წყარო: ​,,რჩევები მშობლებს"

წაიკითხეთ სრულად