Baby Bag

გენეტიკური ანალიზი, რომელიც გიჩვენებთ სპორტის რომელი სახეობისკენ აქვს ბავშვს მიდრეკილება - ოლიმპიური ნაკრების მთავარი ექიმის ზურაბ კახაბრიშვილის რეკომენდაციები

ოლიმპიური ნაკრების მთავარმა ექიმმა ზურაბ კახაბრიშვილმა მშობლებს ურჩია ბავშვი სპორტის კონკრეტულ სახეობაზე მიყვანამდე ფიზიკურად კარგად მოამზადონ:

„მე ჩემს შვილზე გეტყვით. გადავწყვიტე, რომ გენეტიკური ანალიზი ჩამეტარებინა. ძალიან მარტივია. ნაცხის საშუალებით იგებთ პასუხს. ანალიზია, პირდაპირ სახეობების მიხედვით არის, სადაც გიხატავს სათამაშო სახეობისკენ არის მიდრეკილება თუ ორთაბრძოლებისკენ. ჩემი შვილის ანალიზიდან გამომდინარე, ჩანს, რომ მას არ გამოუვა ფეხბურთი. ტესტი აჩვენებს, რომ მისგან 100% გამოვა მხოლოდ ორთაბრძოლა. მე რომ გავაკეთე ანალიზი, მაშინ უცხოეთში გავგზავნეთ. ეს პირდაპირ გაძლევს რეცეპტს. გადავწყვიტე, რომ მიზნობრივი პროგრამა დავწეროთ და სპორტის სამინისტროსთან ერთად ეს წარვადგინოთ, რომ თანხები არ დაიხარჯოს უაზროდ თავიდანვე. იმ სპორტსმენებზე, ვიზეც ჩვენ ჩავატარეთ კვლევა, წარმატებული ძიუდოისტები, ჩოგბურთელები იყვნენ, რომლებიც დღესაც თამაშობენ.

ბავშვი რომ გინდა მიიყვანო სპორტზე, ის მომზადებული უნდა იყოს ამისთვის. ადრე იყო სირბილი, ცურვა და ტანვარჯიში. ეს კომბინაცია, მოქნილობა, ტაქტიკა, ტექნიკა ემატება და იმის მიხედვით არჩევ სპორტს. პარალელურად ბავშვი უნდა წაიყვანო თამაშებზე, შეჯიბრებებზე და ის ბავშვი მერე თვითონ ხვდება, რა მოსწონს. ეს არის მთავარი. ცურვა, სიბილი, ტანვარჯიში არის საბაზისო,“- მოცემულ საკითხზე ზურაბ კახაბრიშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ბავშვებში მეს" ცნობიერების ჩამოყალიბების საწყის ეტაპზე ისაუბრა და ადრეულ ასაკში ბავშვის მესაკუთრეობის პოზიტიურ მხარეებს გაუსვა ხაზი:

„მეს ცნობიერების ჩამოყალიბება ხდება სამი წლის ასაკიდან. „ეს ჩემია, მე ვარ მე“ - ეს განცდა მაქვს. როგორც კი მე ვარ მე, უკვე მაქვს პასუხისმგებლობა. ორი წლიდან იწყება ჯიუტობის ხანა. ხშირად მშობლები ბავშვებს ეუბნებიან: „მიეცი, ათხოვე, შენი მეგობარია.“ ბავშვი ამბობს, რომ არა, ეს ჩემია. ეს თუ ჩემია, ე.ი. მე ვარ. ისე ჰაერში ვარ, ასეთი რამ არ ხდება. ეს ჩემია, არ მოგცემ. ე.ი. მე ვარ. პატარა ბავშვი გაიხსენეთ. ერთი თვის ბავშვი ხელებს აკვირდება. შეცნობა იწყება.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, როდესაც ბავშვი სათამაშოს ვერ თმობს, მშობელი უნდა ჩაერთოს და ბავშვებს შორის მედიატორის ფუნქცია იკისროს:

​როდესაც ბავშვი ამბობს: „ეს ჩემია,“ ჩვენ უნდა ვუთხრათ: „ხო, ეს შენია, მოდი, ვითამაშოთ.“ შენც უნდა ჩაერთო იმ თამაშში. შენ იქნები მძღოლი, მე ვიქნები მგზავრი, წავიყვანოთ ის ბავშვიც მგზავრად? მაშინვე უნდა იყოს ჩართულობა. ეს 2 წლიდან ოთხ წლამდე გრძელდება. ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია. ეს სიძუნწე არ არის. “

„როდესაც ბავშვი სათამაშოს ართმევს სხვას, ძალიან კარგია. ის ამბობს: „ეს, მე მინდა.“ მშობელმა არ უნდა უთხრას: „ეს შენია,“ მაგრამ უნდა უთხრას: „ძალიან გინდა, ხომ? მოდი, ვითამაშოთ.“ ვკითხოთ მეორე ბავშვს, რა ჰქვია, ვუთხრათ ჩვენი შვილის სახელი. ვუთხრათ: „ვითამაშოთ? დედა ვინ იქნება?“ უნდა ჩაერთოთ თქვენც. თუ თქვენ ჩაერთვებით, ყველაფერი გამოგივათ,“- აღნიშნა ნანა ჩაჩუამ.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად