ფოტოგრაფი გოგო ჩანადირი სოციალურ ქსელში ზარზმის ტაძრის ეზოში გადაღებულ ვიდეოს ავრცელებს.
„ხანდახან, როცა ბავშვები ზარზმის ტაძრის ეზოში შემოჟრიამულდებიან ხოლმე, მამები მათ ეთამაშებიან. დღესაც, პატარებმა კისკისით შემოაღეს კარიბჭე, მამა სპირიდონიც მიუხვდა და ცხელი დღე შხეფებით გაუგრილა. მხიარული წუწაობის გადაღება გვიან მომაფიქრდა,“ - წერს გოგა ჩანადირი.
„ურთიერთობაში განიავება ხდება ლაპარაკით, საუბრით, ფსიქოთერაპევტთან ურთიერთობით. სუნთქვასავით არის საუბარი. რასაც ვერ ლაპარაკობ, დაპრესავ და მიწას მიაყრი, ის აუცილებლად გამოვლინდება, თუნდაც დაავადების სახით. ადამიანს ძალიან ანევროზებს დაუმთავრებელი ისტორია. ის განმეორებითობით ხასიათდება მერე და სულ ამ წრეზე დადიხარ. რაღაც აუცილებლად უნდა დასრულდეს და გაწიო იქით. წერტილის დასმა უნდა ვისწავლოთ. მრავალწერტილში ცხოვრება არის ძალიან ძნელი.
თერაპია მტკივნეული პროცესია. შეიძლება ძალიან ბევრ ტკივილთან მიხვიდე. როგორც ქირურგიაა, რომ გაჭრი, ამოიღებ და მერე აღარ გტკივა, ასევეა თერაპიაც. სჯობს, რომ მონელებული იქნას ყველაფერი. ის, რაც მე აქ დავბლოკე, არ შევიმჩნიე, არ ვიტირე, იქ მოვა ფეხების შეშუპების სახით. ის ცრემლები არსად არ დაიკარგება. თუ ურთიერთობას აზრი არ აქვს და წერტილი აქვს დასმული, თავიდან დაწყება რთულია. ურთიერთობები ძალიან ინდივიდუალურია. ვინც ცდილობს, ის იღებს თავისას. ეს არ უნდა იყოს დამანგრეველი გზებით, რომელიც საკუთარ ღირებულებებს ეწინააღმდეგება, თორემ ყველაფერი ადამიანური გასაგებია.
თუ ვიღაც გიყვარს და ცდილობ, იბრძვი შენი სიყვარულისთვის, ეს ძალიან დასაფასებელია და მნიშვნელოვანია. ეს ძალიან ინდივიდუალურია. ყველას ცხოვრება ცალკე წიგნია და ცალკე ისტორიაა,ყველას ერთი სათაურის ქვეშ ვერ მოვაქცევთ,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ამ შაბათ-კვირას“ ისაუბრა.
წყარო: „ამ შაბათ-კვირას“
წაიკითხეთ სრულად
