Baby Bag

„მთავარია აზროვნება და არა ის, რასაც შემდეგ მიაღწევ. ამ აზროვნებაშია თვითონ შედეგი,“ - ზურაბ კიკნაძე

პროფესორი ზურაბ კიკნაძე შედეგზე ორიენტირებული სწავლების შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ სწავლას საბოლოო შედეგი საერთოდ არ აქვს და პროცესს უდიდესი მნიშვნელობა ენიჭება:

„რა არის მთავარი თამაშში: შედეგი თუ პროცესი? თუ მარტო შედეგია მთავარი, მაშინ ჩვენ თამაშის ყურება საერთოდ არ გვინდა. თამაშის შედეგი ყოველთვის შეიძლება მომწვდეს და გავიგო, მაგრამ მთავარია, რომ თამაში ვნახო. ახლა ძალიან გავრცელებულია პედაგოგიკაში შედეგზე ორიენტირებული სწავლება, ეს არის დამღუპველი, ეს არის ძირის გამომთხრელი სწავლის პროცესისა საერთოდ. შედეგი სწავლის პროცესს არასდროს არ აქვს. მამა გიორგიმ წარმოთქვა ქრისტეს სიტყვა: „მე ვარ გზა.“ ქრისტე არ ამბობს, რომ მე ვარ თვითონ და ჩემთან მოდით. გზაა მთავარი. ქრისტესთან ჩვენ შეიძლება ვერ მივიდეთ ვერასდროს. გრიგოლ ნოსელი ამბობს, რომ ადამიანი არის მგზავრი, მარადიული მგზავრი, რომელიც აქაც მოგზაურობს და იქაც იმოგზაურებს, ის ვერასდროს მისწვდება ღმერთს, იმიტომ, რომ ის შეუცნობელია. ნიკოლოზ კუზელმა თქვა: „ღმერთის შეცნობა მხოლოდ მისი შეუცნობლობით შეიძლება.“ ღმერთი შეცნობილია იმიტომ, რომ ის არის შეუცნობელი. ეს გასაგებად ცოტა რთულია, მაგრამ მთავარი რა არის? მთავარი გზაა.“

ზურაბ კიკნაძის თქმით, შემეცნების გზა ადამიანმა ყურადღებით უნდა გაიაროს, არ უნდა ეცადოს მის სწრაფად გარბენას:

„როდესაც ჩვენ მივდივართ რომელიმე პუნქტში, რა თქმა უნდა, ჩვენ გვინდა, რომ იქ მივიდეთ. ეს არის ჩვენი მიზანი, იქ გველოდებიან, იქ დავისვენებთ, მაგრამ ეს გზა არ არის გამოსარიცხი, იმიტომ, რომ ამ გზაზე ჩვენი გამოცდილებაა, ამ გზას უნდა მივაქციოთ ყურადღება. ეს გზა არის ჩვენი, ჩვენთვის არის მოცემული. ეს გზა არ უნდა გავირბინოთ, არ უნდა ვიძინოთ ამ გზაზე. ეს გზა არის შემეცნების გზა.“

„აქ არის მერაბ მამარდაშვილის წიგნი „საუბრები ფილოსოფიაზე.“ მამარდაშვილის არცერთი ლექცია არ მთავრდება დასკვნით. მას არ აქვს რაღაც შედეგი, რომ აი, ჩვენ ეს აღმოვაჩინეთ. მისი ფილოსოფია არის აზროვნების პროცესი. მთავარია აზროვნება და არა ის, რასაც შემდეგ მიაღწევ. ამ აზროვნებაშია თვითონ შედეგი. სწავლის პროცესშიც, როდესაც რაღაცას ვსწავლობთ, მაგ. მათემატიკას, საბოლოო პუნქტამდე ვერასდროს მივალთ. მთავარია, რომ ეს პროცესი გავიაროთ. შეიძლება ბევრი რამ დაგვავიწყდეს. მე დამავიწყდა, აღარ მახსოვს ნიუტონის ბინომი, მაგრამ ის პროცესი, რაც გავიარე, დალექილია ჩემს ცნობიერებაში და ამან მე რაღაც შემძინა,“ - აღნიშნავს ზურაბ კიკნაძე.

წყარო: ​აზროვნების აკადემია

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

ერთ დღეს ჩემს მოსწავლეებს ეს იგავი წავუკითხე
​ ამის შესახებ ფილოლოგი, პედაგოგი გია მურღულია სოციალურ ქსელში წერს.

შეიძლება დაინტერესდეთ

თუ ბავშვი საათობით არ ითხოვს საკვებს, შეგვიძლია თუ არა, რომ მას საკვები არ მივცეთ? - ევგენი კომაროვსკის რჩევები მშობლებს

თუ ბავშვი საათობით არ ითხოვს საკვებს, შეგვიძლია თუ არა, რომ მას საკვები არ მივცეთ? - ევგენი კომაროვსკის რჩევები მშობლებს

ცნობილმა პედიატრმა ევგენი კომაროვსკიმ სოციალურ ქსელში ერთ-ერთი მშობლის კითხვას უპასუხა, რომელსაც აინტერესებდა უნდა მიეცა თუ არა საკვები ბავშვისთვის, რომელიც საათობით არ ითხოვს საკვებს:

„წარმოიდგინეთ, რომ ბოლო კვებიდან 10 საათი გავიდა. ბავშვი კანკალებს, მშიერია და გთხოვთ, რომ საკვები მისცეთ. თუ ბავშვი დაიღალა, მშიერია და უენერგიოდაა, ცხადია, მშობელი მას გამოკვებავს. ვითარება განსხვავებულია, როდესაც რამდენიმე საათის განმავლობაში უჭმელი ბავშვი ენერგიულად დარბის, თამაშობს და არაფერზე წუხს.

თქვენ გსურთ, რომ ევგენი კომაროვსკისგან აიღოთ ნებართვა გამოკვებოთ თუ არა ბავშვი, რომელსაც არ შია? თუ ადამიანს საკვების მიღება არ სურს, მან არ უნდა მიირთვას. თუ ადამიანს არ წყურია, მან წყალი არ უნდა დალიოს. თუ ბავშვს ქოთანზე დაჯდომის სურვილი არ აქვს, ვალდებული არ არის ქოთანზე იჯდეს. ფიზიოლოგიური მოთხოვნილებები მათი არსებობის შემთხვევაში უნდა დაკმაყოფილდეს.

აღნიშნული წესებიდან გამონაკლისები ძალიან ცოტაა. თუ საქმე ეხება მოავადე ბავშვს, რომელსაც საკვების მიღების ძალა არ აქვს, ცხადია, ექიმს უნდა დაუკავშირდეთ. ასე უნდა მოიქცეთ მაშინაც, თუ ბავშვი წყლის მიღებას ვერ ახერხებს.

როდესაც აღნიშნავთ, რომ ბავშვი ჯანმრთელია და აქტიურად მოძრაობს, მაშინ მას საკვები არ უნდა დააძალოთ, თუ საკვებს თავად არ გთხოვთ,“ - წერს ევგენი კომაროვსკი.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად