Baby Bag

სიყვარულის 5 ენა, რომლითაც ბავშვებს უნდა ვესაუბროთ - ჰუმანური პედაგოგიკის სპეციალისტი მარიამ დავითინიძე

ჰუმანური პედაგოგიკის სპეციალისტი მარიამ დავითინიძე სიყვარულის ხუთ ენაზე საუბრობს, რომლითაც ჩვენს შვილებთან უნდა ვისაუბროთ:

„დედებთან შეხვედრებისას სიყვარულის ხუთი ენა ძალიან აქტუალური თემა აღმოჩნდა. სიყვარულის ხუთი ენა ძალიან დიდ და მნიშვნელოვან კვლევებს ეფუძნება. ეს კვლევები გვეუბნება, რომ როგორც უნდა განვსხვავდებოდეთ ადამიანები, მაინც ხუთნაირად გვიყვარს, ​როდესაც სიყვარულს გამოხატავენ ჩვენდამი. პირველი ეს არის წახალისება, მეორე არის დახმარება, მესამე - საჩუქარი, მეოთხე- გაუნაწილებელი ყურადღება და ჩახუტება.“

მარიამ დავითინიძის თქმით, სიყვარულის ხუთი ენის გამოყენება ეფექტიანია არამხოლოდ ბავშვებთან. არამედ უფროსებთანაც:

„სიყვარულის ხუთი ენა ყველაზე მოქმედებს, დაზე, ზმაზე, მეგობარზე. ახლა ბავშვების ჭრილში ვილაპარაკოთ. თუ ჩვენი ენა არის წახალისება, ეს იმას ნიშნავს, რომ ჩვენს შვილს ჩვენგან სიყვარულის გამოხატვა ყველაზე მეტად სიამოვნებს საქებარი სიტყვებით, მის მიერ გაკეთებული კარგი საქმეების აღნიშვნით. რეალურად ბავშვს ყველაზე მეტად ეს სჭირდება. მას მოსწონს, როდესაც ეუბნებიან: ​„ყოჩაღ, რა კარგი ხარ! ეს რა კარგი საქმე გააკეთე!“ შემდეგი არის დახმარება. ეს ნიშნავს, რომ ბავშვის რაღაც სირთულეს მასთან ერთად გავდივართ, ვეუბნებით: „მოდი ერთად გავაკეთოთ.“ ეს ჩემი ენაა, ყველაზე მეტად სიყვარულის გამოხატულება ასე მომწონს, როდესაც მეხმარებიან.“

მარიამ დავითინიძე აღნიშნავს, რომ საჩუქრები ბავშვს ჯილდოს სახით არ უნდა მივცეთ და არ დავუკავშიროთ ქრთამს:

„შემდეგი არის საჩუქრები. ვის არ უყვარს საჩუქრის მიღება, მაგრამ ზოგიერთი ბავშვის შემთხვევაში ეს არის მკვეთრად მნიშვნელოვანი. აქ არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ საჩუქარი შინაგანი არსით ნიშნავს დაუმსახურებელ ძღვენს. ​თუ საჩუქრებით დავიწყებთ ბავშვის განებივრებას და მის ენაზე ვილაპარაკებთ, ეს ისე არ უნდა გავაკეთოთ, რომ დავუკავშიროთ რაიმე ქრთამს, რაღაცის გაკეთებას, არ უნდა დავამყაროთ მიზეზ-შედეგობრივი კავშირი. საჩუქარი ბავშვისთვის უნდა იყოს დაუმსახურებელი ძღვენი. ბავშვს უნდა გავუკეთოთ სიურპრიზები. არ არის აუცილებელი, რომ ეს იყოს ძვირადღირებული საჩუქრები.“

​გაუნაწილებელი ყურადღება არის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი რამ. ხშირად ადამიანები გვისმენენ არა იმიტომ, რომ გაგვიგონ, არამედ იმიტომ, რომ გვიპასუხონ. ასე ხშირად გვემართება. ვსხედვართ, ბავშვებს ვამეცადინებთ, ვლაპარაკობთ და უცებ ტელეფონი აწიკწიკდება, გაგვახსენდება, რომ რაღაც გასარეცხი გვაქვს, ბავშვთან კავშირი კი წყდება. გაუნაწილებელი ყურადღება ჩემი გოგოს საყვარელი ენაა. როგორც კი ჩემი ყურადღება სხვა რამეზე გადადის, იმ წუთში იკარგება ყველა შედეგი, რაც გვინდოდა, რომ დაგვედო. ​ჩახუტება სიყვარულის ყველაზე სასიამოვნო ენაა. ერთ-ერთ ქალბატონთან საუბრისას, მან თქვა, რომ მას ჰქონდა სიყვარულის სულ სხვა ენა, მისი შვილების ენა კი ჩახუტება იყო. თუ ბავშვს კარგად დააკვირდებით, აუცილებლად ამოიცნობთ, სიყვარულის რომელი ენაა მისთვის ყველაზე მოსაწონი. ზოგჯერ შეიძლება მოხდეს, რომ ერთი კი არა, ორი ენა იყოს მთავარი. არსებობს სპეციალური ტესტიც, რომლის შევსების შემდეგ, შეგვიძლია გავიგოთ, რომელია ჩვენთვის სასურველი სიყვარულის ენა,“ - აღნიშნავს მარიამ დავითინიძე.

წყარო: ​იმედის დღე

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

,,როგორც მცენარის მარცვალი ვერ განვითარდება მზის სხივების გარეშე, ბავშვი ვერ განვითარდება...
​პაატა ამონაშვილი საუბრობს სიყვარულის ატმოსფეროზე. ბავშვი იზრდება ისეთად, როგორ გარემოშიც ვითარდება ის. ,,ბავშვი არის ჩვენი სარკე" - აღნიშნავს პაატა ამონაშვილი. ნახეთ ვიდეო და არ დაგავიწყდეთ!!!

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით ქართველი მშობლები, რომლებიც 9 შვილს ზრდიან - პაატა დათიაშვილს და მერი ჭადაშვილს 7 ბიჭი და 2 გოგო ჰყავთ

გაიცანით ქართველი მშობლები, რომლებიც 9 შვილს ზრდიან - პაატა დათიაშვილს და მერი ჭადაშვილს 7 ბიჭი და 2 გოგო ჰყავთ

მერი ჭადაშვილსა და პაატა დათიაშვილს 9 შვილი ჰყავთ. პაატა დათიაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ახალი დღე“ თავისი დიდი ოჯახის შესახებ საუბრისას აღნიშნა, რომ ღმერთმა მას ყველა თხოვნა აუსრულა, რაც კი ჰქონდა:

„ეს არის ჩვენი ოჯახი. 9 შვილი გვყავს: გიორგი, გაბრიელი, ერეკლე, დემეტრე, დანიელი, ანა, ნიკოლოზი, შიო და ნენე. ჩვენს ოჯახზე პატარა ოჯახი უკვე აღარ ითქმის. გაცნობა ასე მოხდა: პატარა აღმართი იყო ასავლელი, რომ შეუდგნენ ამ აღმართს, მერიკოს ფეხი დაუცდა. მე დავიჭირე, დავიჭირე და დავიჭირე. რასაც ვნატრობდი, ღმერთმა ორ თვეში ამისრულა ყველაფერი. სამსახურიც მომეცა, ქორწილი გადავიხადეთ, ტრენინგებზე გამიშვეს თბილისში, 2 კვირაში ზუსტად მერიკომ მომახარა, რომ ბატონი გიორგი უკვე მუცელში იყო.

ტაძარში ერთხელ ბიჭი შემოვიდა, სამი ბიჭი შემოიყვანა. სამი ბიჭი ჰყავს, სამს ზრდის, რა მაგარია, მე კიდევ ერთი შვილიც არ მყავს-მეთქი, ვიფიქრე. მერე სულ მქონდა ეს, რომ ბევრი შვილი მინდოდა, მაგრამ დაგეგმვით ასე არაფერი დაგვიგეგმავს.

ოთხი ბავშვი სკოლაში დადის, სამი - ბაღში, ორი რჩება სახლში. მე არ ვიცი, რამდენად წარმატებული მამა ვიქნები ან ვარ, ამას ცხოვრება გვიჩვენებს, მაგრამ ამ გადმოსახედიდან, არანაირი სიძნელე, არანაირი პრობლემა არ ღირს, რომ უარი თქვა შვილებზე. ღმერთი გვაძლევს და ჩვენც უარს არ ვამბობთ, მადლობით ვხვდებით ყველა ამ ანგელოზს. რომელზე უნდა გვეთქვა უარი?!“

მერი ჭადაშვილი იმ ბედნიერ წუთებზე საუბრობს, როდესაც ახალდაბადებულ შვილს პირველად იკრავს გულში:

„წარმოუდგენელი გრძნობა იყო, გაინტერესებს როგორი იქნება ბავშვი, ვის ემსგავსება. რომ დაიბადება, გულზე რომ დაიწვენ შენს შვილს, ეს დიდი ემოციაა. დედაჩემს ბავშვობაში სულ ვეხვეწებოდი: „დედა, გააჩინე, მე მოგეხმარები.“ ვეუბნებოდი, თუ შენ არ აჩენ, მე მეყოლება ბევრი შვილი-მეთქი. რაც ვუთხარი, ავუსრულე. სირთულე ის არის, რომ 12 წელია ღამე არ მძინებია. დილას ვიწყებთ 7-ის ნახევრიდან. პატარებს მივხედავთ. მერე ვაღვიძებთ სკოლის ბავშვებს. ზოგი სპორტზე მიდის, ზოგი - მასწავლებელთან, ზოგი - ცეკვაზე. ჩვენს სახლში მიმსვლელ-მომსვლელი არ გველევა. 9 შვილი არის ნამდვილად უფლის მადლი, უფლისგან ბოძებული სიმდიდრე. ბედნიერებაა, დილას რომ გაიღვიძებენ და ნამძინარევს რომ ჩაიხუტებ, აფუმფულებულები რომ არიან. ვცდილობთ ჩვენი გული და სული ჩავდოთ ამ ბავშვების აღზრდაში. 8 მარტი არ ავიწყდებათ. ბარათებს ამზადებენ ბაღში, სკოლაში. ახალ წელს ერთად გვილოცავენ ხოლმე.“

წყარო: ​„ახალი დღე“

წაიკითხეთ სრულად