Baby Bag

„ბავშვები უკვე ზღვარზე არიან, თუ ჩვენც მივემატეთ მათ, რა ვითარება შეიქმნება ოჯახში?! რომ არ გავგიჟდეთ, მოვნახოთ გამოსავალი,“ - შალვა ამონაშვილი

„ბავშვები უკვე ზღვარზე არიან, თუ ჩვენც მივემატეთ მათ, რა ვითარება შეიქმნება ოჯახში?! რომ არ გავგიჟდეთ, მოვნახოთ გამოსავალი,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსი შალვა ამონაშვილი პანდემიის პირობებში მშობლებსა და მასწავლებლებს ბავშვებთან ურთიერთობის გაუმჯობესებისთვის საინტერესო რჩევებს აძლევს. ის აღნიშნავს, რომ კორონავირუსის პანდემიის პირობებში მაქსიმალური სარგებლის მიღება უნდა შევძლოთ და პესიმიზმს არ მივეცეთ:

„ეს პერიოდი მართლაც უცნაურია ჩვენთვის, მოულოდნელია. ​გამოცდილება არ გვაქვს ამ საქმეში და იმდენად მოულოდნელი იყო, რომ ვერც შევემზადეთ. ყველაფერი, რაც ხდება ჩვენს ცხოვრებაში, უნდა მივიღოთ. ვეცადოთ, მოვძებნოთ ყველაზე ბრძნული გადაწყვეტილება, რას გამოვრჩეთ მისგან. ის მოვიდა, მოვლენა უკვე მოხდა, პანდემიაში უკვე ვართ, შეზღუდულები ვართ, ერთმანეთს ისე ვეღარ ვხვდებით. გვეშინია, რომ ვირუსი არ გადაგვედოს, სხვას არ გადავდოთ, ყველაფერი ეს უკვე არსებობს. რომ ვიწუხოთ, ეს რა მოხდა, რატომ მოხდა და ვინ არის დამნაშავეო, ეს მივანდოთ იმათ, ვინც მართლა გამოიკვლევს და გვიჩვენებს მერე, ვინ იყო დამნაშავე და რატომ მოხდა ეს ასე.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, პანდემია ურთიერთობების განმტკიცებისა და შემოქმედებითი უნარების გამოსავლენად უნდა გამოვიყენოთ:

„ჩვენ როგორ მოვიქცეთ? მგონი, უნდა გამოვცადოთ ჩვენი თავი. ამ პირობებში რა შეგვიძლია, რომ ​ჩვენი შემოქმედება გამოვავლინოთ, ურთიერთობა განვამტკიცოთ ოჯახში, ერთმანეთთან. ღმერთმა ეს საოცარი ტექნიკა გამოგვიგზავნა. შეგვიძლია თუ არა, რომ ეს ტექნიკა სასიკეთოდ გამოვიყენოთ?! ამ ტექნიკას შეიძლება ბოროტადაც მოვექცეთ, ბოროტი საქმეებიც განვახორციელოთ, მაგრამ შეგვიძლია სასიკეთოდაც. ერთმანეთს ვესიყვარულოთ, ვესაუბროთ, გავუგზავნოთ საუკეთესო ცნობები, საუკეთესო გაკვეთილები ვაჩუქოთ ბავშვებს. უნდა დავაგროვოთ პირველი გამოცდილება. შეიძლება ბევრი რამ შეგვეშალოს, კიდევ გვეშლება ბევრი რა ახლა, ჯერ კიდევ ვერ ავითვისეთ ყველაფერი, მაგრამ ეს უნდა გამოვიყენოთ.“

შალვა ამონაშვილი პანდემიას ადამიანობის გამოცდად მიიჩნევს და აცხადებს, რომ თავადაც ამ გამოცდას აბარებს:

„ჩვენთვის და ჩვენი ოჯახისთვის ეს პანდემია გამოცდაა. ეს არის გამოცდა ადამიანობაში, მოქალაქეობაში, ჩვენი სიყვარულის გამოცდაც არის. იმაშიც არის გამოცდა, თუ როგორ შეგვიძლია ერთმანეთს გავუძლოთ. ერთია, როდესაც ხანდახან ხვდები ადამიანს და გიხარია, მერე ისევ დაცილდები და შეხვდები. როდესაც ხანგრძლივად ვართ ერთმანეთთან, შეიძლება ჩვენი ხასიათები ყოველმხრივ არ შეეწყოს ერთმანეთს. ამრიგად ეს არის ჩვენი გამოცდა. შეგვიძლია, რომ გამოცდა ჩავაბაროთ ადამიანურობაში? მე ამ გამოცდის პერიოდში ვარ. გირჩევთ, რომ ჩემზე უკეთესად ჩააბაროთ ეს გამოცდა.“

შალვა ამონაშვილი მასწავლებლებს ურჩევს ბავშვებთან დისტანციური სწავლებისას ეფექტიანი და საინტერესო მეთოდები გამოიყენონ:

„უცნაური გაკვეთილები გამოგვდის ჯერჯერობით. ჩვენი გამოცდა აქაც ჩასაბარებელი გვაქვს. ჩაჩურჩულება, თვალებში ჩახედვა, ხელის ჩამორთმევა უძლიერესი მეთოდიკური ხერხებია. ეკრანიდან ხელს ვერ გამოიწვდი, რომ ბავშვს მოეფერო, თვალებში ისე ჩახედო, რომ იგრძნო მისი თვალები, ეს ყველაფერი გამოირიცხა. ამ მხრივ ​ძალიან დასუსტდა განათლების საქმე. გვაქვს ეს ტექნიკა, მეტი გამოსავალი ხომ არ არის?! ჩვენ ყველანი გამოფენილები ვართ უკვე საზოგადოების წინაშე. საზოგადოებამ არ იცოდა, როგორები ვიყავით ჩვენ კლასში. ახლა ყველას შეუძლია უყუროს ჩვენს პედაგოგიურ პროცესს. იმ ხერხებს და არსენალს, რომელსაც ვიყენებდით, ვეღარ გამოვიყენებთ, მაგრამ ​არის სხვა ხერხები, რომლებიც შეიძლება გამოიყენო: ლამაზი პრეზენტაციები, ღიმილი. რა გვიჭირს, რომ გაუღიმოთ ბავშვს?!  მოვიკითხოთ ოჯახი, ბავშვები, თვალებში შევხედოთ, რაღაც მოვუწონოთ. ვუთხრათ ბავშვს, როგორ მინდა ახლა ხელი ჩამოგართვა, მოგეხვიო, თვალებში ჩაგხედო. ყველაფერ ამას რომ ვეტყვით, სიტყვასაც თავისი ძალა აქვს. ეს ყველაფერი გამოვაჩინოთ, რომ საზოგადოებამ დაგვინახოს, როგორი მოსიყვარულე, როგორი კეთილი მასწავლებლები ვართ.“

შალვა ამონაშვილი დედებს ამხსნევებს და ურჩევს, რომ ბავშვების მდგომარეობა მაქსიმალურად გაითვალისწინონ, მათი ემოციები გაიზიარონ:

„თუ ჩვეულებრივ დილით გაისტუმრებდნენ ხოლმე ქმარს, შვილებს და ქალები სახლში რჩებოდნენ. ისინი ოჯახის საქმეებს მართავდნენ და დღის განმავლობაში არ იყვნენ დაკავებული ბავშვებთან. ბავშვებთან დაკავებულობა სულ სხვა სფეროა ჩვენი საქმიანობისა და ცხოვრების. ბავშვი მთელს ჩვენს ძალებს ისრუტავს. ის ითხოვს, რომ მასთან ერთად ვიყოთ და მისი ცხოვრებით ვიცხოვროთ. რასაკვირველია, ეს გვიმძიმს, ჩვენ ჩვენი განცდები და საქმეები გვაქვს. რომ არ გავგიჟდეთ, მოვნახოთ გამოსავალი. ​თუ გავგიჟდებით, ბავშვებიც გადაგვერევიან. ისედაც ისინი უკვე ზღვარზე არიან, თუ ჩვენც მივემატეთ მათ, რა ვითარება შეიქმნება ოჯახში, ხომ?! ჩვენ უნდა შევხედოთ ჩვენს თავს, როგორც ნებისყოფის ადამიანს.“

„ ჩვენ ხომ ვამბობთ ხოლმე: „ჩემი შვილისთვის ყველაფერს გავაკეთებ, ჩემი შვილისთვის თავსაც გავწირავ.“ გაწირეთ ახლა თავი, აი, ეს დრო მოვიდა ახლა. თავგანწირვა მარტო ის კი არ არის, რომ წყალში გადავეშვათ, ყელში დანა გამოვისვათ. როდესაც ბავშვს უნდა თქვენი ძალების უკანასკნელი წვეთი, ეს წვეთი უნდა გაიღოთ. ამისთვის დაგვჭირდება თავშეკავებულობა, მოთმინება. ეს თავშეკავებულობა და მოთმინება უნდა შეგვიმსუბუქოს სიყვარულისა და მოვალეობის განცდამ. ​ხშირად გავიდეთ ბუნებაში, გალაღდნენ ბავშვები, გაიქცნენ-გამოქიცნენ. იქ არ შეეყრებათ პანდემია, ასეთი რაღაცები არ მოხდება იქ. ჩვენც სუფთა ჰაერს ჩავისუნთავთ, ხეებს გავესაუბრებით. აკეთებთ ამას, ჩემო კარგებო? თუ აკეთებთ, გილოცავთ და კიდევ გაახშირეთ ეს. თუ არ აკეთებთ, უნდა გააკეთოთ,“ - აღნიშნულ საკითხებზე შალვა ამონაშვილმა ამონაშვილის აკადემიის პირდაპირ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ ამონაშვილის აკადემია

„თუ თქვენ ღიზიანდებით, დაუყვირებთ ბავშვს, ძალიან გაგიჭირდებათ. საკუთარი თავი ხელში აიყვანე...
​აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა სოციალურ ქსელში მშობლების მიერ დასმულ კითხვებს უპასუხა და მათ ბავშვის აღზრდასთან დაკავშირებით საინტერესო რჩევები მისცა. მან მშობლებს ბავშვთან ურთიერთობისას თავშეკა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენ არ უნდა გამოვუცხადოთ ბრძოლა საკუთარ ორგანიზმს, უნდა მივენდოთ მას,“ - ნევროლოგი მარინა ჯანელიძე

„ჩვენ არ უნდა გამოვუცხადოთ ბრძოლა საკუთარ ორგანიზმს, უნდა მივენდოთ მას,“ - ნევროლოგი მარინა ჯანელიძე

ნევროლოგმა მარინა ჯანელიძემ პოსტკოვიდურ ეტაპზე სენსორული აღქმის ცვლილებების პრობლემის შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, აღნიშნული ცვლილებები ნერვული ბოჭკოების გაღიზიანებით არის გამოწვეული:

„ჩვენი შეგრძნება არის ძალიან სუბიექტური. ობიექტურად ექიმი ყოველთვის ეყრდნობა მონათხრობს. ჩვენი სენსორული აღქმა გარკვეულად იცვლება. აღქმის შეცვლის მიზეზი არის პოსტინფექციურ პერიოდში ​ნერვული ბოჭკოების გაღიზიანება, მათი ადეკვატური, სწორი ფუნქციონირების დარღვევა. სწორი ფუნქციონირება რას ნიშნავს? ჩვენ რაღაცები უნდა აღვიქვათ, რაღაცების მიმართ ჩვენი მგრძნობელობის ბოჭკოები უნდა იყოს დაკეტილი, ეს ინფორმაცია ტვინამდე არ უნდა მიდიოდეს. პერიფერია არის გაღიზიანებული. რაზეც არ უნდა იყოს რეაქცია, ნერვული სისტემა იმას პასუხობს არაადეკვატურად, ზედმეტად მგრძნობიარეა გარემოს ინფორმაციის მიმართ. ყველა ინფექციას ახასიათებს გამოფიტვა, დაღლილობა. ეს არის ჩვეულებრივი პოსტინფექციური მდგომარეობა. კოვიდის შემთხვევაში ეს ყველაფერი მაინც უფრო გამძაფრებულია.“

მარინა ჯანელიძემ აღნიშნა, რომ ადამიანებს უჭირთ დაღლილობის და გამოფიტვის შეგრძნებასთან გამკლავება, რაც ძლიერ შფოთვას იწვევს:

„ადამიანი, რომელიც რაღაცას ფუნქციონირებდა, ამბობს, რომ ფუნქციონირების იმ დონეს ვერ უბრუნდება, არის სულ დაღლილი. ჩვენ არ უნდა გამოვუცხადოთ ბრძოლა საკუთარ ორგანიზმს. აქტიური ადამიანებისთვის ეს დაღლილობა იმდენად მიუღებელია, რომ ამას მოჰყვება შფოთვა. ყველა ჩვენი ზედმეტი ემოცია და შფოთვა აუცილებლად ამწვავებს პრობლემას. ​უნდა მივენდოთ ჩვენს ორგანიზმს. თუ დაღლილები ვართ, მეტი ვიძინოთ. საწოლისკენ თუ მიგვიწევს გული, დავწვეთ. არ ვანჯღრიოთ ზედმეტად ორგანიზმი. ეს არ ნიშნავს, რომ არც გავიაროთ, არც გამოვიაროთ.“

მარინა ჯანელიძის თქმით, დაღლილობასთან და გამოფიტვასთან გამკლავებას სიმშვიდის შენარჩუნება და გარკვეული დრო სჭირდება:

„ამას დრო მოიტანს. ​ამას არ უნდა არც მედიკამენტური თერაპია, სიმშვიდე უნდა. არ არის საჭირო უარყოფით ინფორმაციაზე მიჯაჭვულობა. მედია ძირითადად ამით არის მოცული. როდესაც შენ თვითონ პრობლემა გაქვს, დაღლილობა გაწუხებს და კიდევ სულ გესმის უარყოფითი ინფორმაცია ამ დაავადებასთან დაკავშირებით, ეს ამძაფრებს შენს პირად პრობლემას. ნუ დავიწყებთ ამ უარყოფითი ინფორმაციის გაუთავებლად გამეორებას, მოსმენას. ერთი სარწმუნო წყარო უნდა გვქონდეს. იმ სარწმუნო წყაროდან მივიღოთ დღეში ერთხელ ინფორმაცია. შემდეგ ვეცადოთ, რომ გადავერთოთ სხვა რამეზე. სასიამოვნო რამეებზე ვიფიქროთ.“

„ადამიანმა უნდა შეძლოს, ​ცოტა პოზიტივზე იფიქროს ამ სიტუაციაში. ეს არის მისი ხსნის საშუალება. კარგზე იფიქრეთ. კი ბატონო, ათასი უბედურება ხდება. ზოგიერთი ნევროლოგიური პრობლემა ბევრად უფრო მძიმეა, ვიდრე პოსტკოვიდ სინდრომი, მაგრამ ის ნაკლებია. პანდემია იმიტომაც ჰქვია ამას, რომ მოიცვა მთელი დედამიწა. ჩვენ ვეცადოთ, რომ საკუთარი თავი დავიცვათ,“ - აღნიშნულ საკითხზე მარინა ჯანელიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

წაიკითხეთ სრულად