Baby Bag

როგორ შევაპაროთ ბავშვს საკვები, რომელიც არ უყვარს? - ექიმების საინტერესო რჩევები მშობლებს

როგორ შევაპაროთ ბავშვს საკვები, რომელიც არ უყვარს? - ექიმების საინტერესო რჩევები მშობლებს

მედიკოსები მშობლებს ურჩევენ, რომ სასარგებლო პროდუქტებისადმი ბავშვის ინტერესის გასაღვივებლად სხვადასხვა ხრიკს მიმართონ. ექიმების განცხადებით, სასარგებლო პროდუქტების ჭამას მშობლებმა გართობის სახე უნდა მისცენ:

„სასარგებლო პროდუქტების ჭამას უნდა მივცეთ გართობის სახე. შეგვიძლია პროდუქტი დავჭრათ ნამცხვრის ფორმების საშუალებით. შეგვიძლია ამოვჭრათ დათუნიები, გულები, ვარკვლავები. თუ კვერცხი არ უყვარს ბავშვს და ვაჩვენებთ, აი, როგორი გული გვაქვს და რა ლამაზია, ის აუცილებლად შეჭამს. მოხარშული კვერცხისგან შეგვიძლია დავამზადოთ ძალიან ლამაზი საკვები.“

ექიმების თქმით, ბავშვი პროდუქტების შეძენისას ჩვენთან ერთად უნდა იყოს და ყიდვის პროცესში მონაწილეობა მიიღოს:

„პროდუქტების საყიდლად როდესაც წახვალთ, ბავშვიც უნდა წაიყვანოთ. ხილ-ბოსტნის განყოფილებიდან თვითონ აირჩიოს ის, რაც მოსწონს. შემდეგ ამ ყველაფერს სახლში მიიტანთ, ბავშვს აქვს განცდა, რომ თვითონ იყიდა. მას უჩნდება სურვილი, რომ თავისი არჩეული დააგემოვნოს და გასინჯოს. ჩემს უმცროს შვილს არ უყვარდა ყველი. მამაჩემმა გადაწყვიტა ასეთი რამ, რომ ყველის საყიდლად როდესაც მიდის, სანდრო მიჰყავს, რომ აარჩიოს. ჩვენს უბანში ყველა ყველის გამყიდველმა იცის, რომ სანდრო მიდის, არის დიდი კონკურენცია. ეს რამდენიმეს დაიწუნებს და მერე აარჩევს ხოლმე. მან დაიწყო ყველის ჭამა, სხვათა შორის.“

„ზოგიერთი მშობელი ბავშვს ეუბნება: „თუ კარგად მოიქცევი, თუ ამას მიირთმევ, მე შენ გაჭმევ შოკოლადს. ამის შემდეგ ბავშვს აუცილებლად გაუჩნდება დამოკიდებულება, რომ ტკბილეული არის საუკეთესო საჭმელი, რომელიც ამ უვარგისი საკვების მიღების შემდეგ უნდა მიირთვას,“- აღნიშნული რჩევები მედიკოსებმა მშობლებს ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „ექიმები“ მისცეს.

წყარო: ​„ექიმები“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

ფსიქოლოგმა თეო გუბიანურმა ბავშვსა და მშობელს შორის უსაფრთხო მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„მიჯაჭვულობაში ვგულისხმობთ ემოციურ კავშირს. ეს კავშირი არ არის მხოლოდ ბავშვს და მშობელს შორის კავშირი, შეიძლება ეს იყოს ადამიანი, რომელიც ზრუნავს ბავშვზე. ჩვილობიდან იწყება მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება. რა ფორმის იქნება მიჯაჭვულობა, ეს დამოკიდებულია მზრუნველ ადამიანზე. უსაფრთხო მიჯაჭვულობისას ბავშვს აქვს განცდა, რომ ვიღაც მასზე ზრუნავს და მხარს უჭერს. მას ეს შემდგომში განუზოგადდება გარემოზე, სამყაროზე. თუ მას ბავშვობიდან ასწავლეს, რომ ეს სამყარო და შენ ირგვლივ ადამიანები უსაფრთხოა და შეგიძლია ენდო, მას ეს გაჰყვება. მეორე ტიპის მიჯაჭვულობისას საფრთხის განცდაა. ეს მაშინ ხდება, როდესაც მას უვლიან, აჭმევენ, მაგრამ არ აქვთ მასთან ემოციური კავშირი.

ბავშვს რომ ვაწყენინებთ, გვგონია, რომ არაფერია, მეორე დღეს შემოვირიგებთ. ასე არ არის. იმას დრო უნდა, რომ ისევ გვენდოს. კარგად უნდა დავფიქრდეთ და დავგეგმოთ, როგორ მოვიპოვოთ ბავშვის ნდობა. ბავშვი რომ იზრდება, მიჯაჭვულობა, რომელიც ჩამოუყალიბდა, მოზარდობაში აისახება იმაზე, როგორ ურთიერთობას ამყარებს სხვებთან. შეიძლება ადამიანმა რაღაც მომენტში გადაიაროს არასანდო მიჯაჭვულობის ტრავმა, მოაგვაროს ამ ტრავმასთან თავისი ურთიერთობა.

ბავშვი რომ იბადება, ის იბადება და მან საერთოდ არ იცის ქცევის წესები, როგორ უნდა მოიქცეს. როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში. თუ იქ ყველაფერი წესრიგშია, მერე მივადგეთ ბავშვს. პრობლემა ვეძებოთ ჩვენში, უფროსებში. პიროვნული თვისებები გენეტიკურად განპირობებულია, მაგრამ ნახევარს იღებს ბავშვი გარემოდან, ამიტომ გარემოს დიდი ყურადღება უნდა მივაქციოთ,“- მოცემულ საკითხზე თეო გუბიანურმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „ფორტუნა“

წაიკითხეთ სრულად