Baby Bag

„ყოველ ლუკმაზე დიდი რაოდენობით წყლის დაყოლება არ არის სწორი გადაწყვეტილება,“- ნუტრიციოლოგი მარი მალაზონია

„ყოველ ლუკმაზე დიდი რაოდენობით წყლის დაყოლება არ არის სწორი გადაწყვეტილება,“- ნუტრიციოლოგი მარი მალაზონია

ნუტრიციოლოგმა მარი მალაზონიამ კვების დროს წყლის სწორად მიღების წესებზე ისაუბრა:

„ჭამის დროს წყლის მიღება შეიძლება, მაგრამ გააჩნია როგორ და გააჩნია ვისთვის. უნდა შევთანხმდეთ, რომ ადამიანები ვართ განსაკუთრებულები და ჩვენს განსხვავებულობას აქვს ხიბლი. ჩვენ კვების ჩვევაც განსხვავებული გვაქვს და საკვების მიღების წესიც განსხვავებული გვაქვს, წყალიც განსხვავებულად გვჭირდება.

კვებამდე 15-20 წუთით ადრე წყლის მიღება არის კარგი არჩევანი. როდესაც ვლაპარაკობთ კვების მოწესრიგებაზე, ეს არის სიგნალი ორგანიზმისა და საჭმლის მომნელებელი სისტემისთვის, რომ „მე მოვდივარ.“ ეს არის შემზადება ყველანაირი თვალსაზრისით. კუჭის სავსეობის ეფექტი არის 15-20 წუთი. მერე ეს წყალი შეიწოვება და ეს ეფექტი დამთავრებულია.

როდესაც ვლაპარაკობთ საკვებთან დაკავშირებით, მივირთმევ საკვებს და მწყურია, ყოველ ლუკმას როდესაც აყოლებენ წყალს, ეს არის სპეციალური წვრთნა კუჭის ტევადობის გასაზრდელად. ბურგერების კონკურსი რომ არის, წინასწარ ასე ემზადებიან, რომ გაზარდონ კუჭი. ყოველ ლუკმაზე დიდი რაოდენობით წყლის დაყოლება არ არის სწორი გადაწყვეტილება, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ჭამის პროცესში მე არ დავლიო წყალი. მე დავასრულე კვება, ბოლო ლუკმა მივირთვი და დავაყოლე წყალი, აქაც არის გამონაკლისები. არიან ადამიანები, რომლებმაც არ შეიძლება ასეთი გადაწყვეტილება მიიღონ, მაგალითად, ვისაც აქვს რეფლუქსი,“- მოცემულ საკითხზე მარი მალაზონიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“


შეიძლება დაინტერესდეთ

„ზოგიერთ ოჯახს აქვს ეს ტენდენცია, რომ ბავშვს წამოარტყას, დაუყვიროს... არ შეეფერება ეს ჩვენს პედაგოგიკას,“ - შალვა ამონაშვილი

„ზოგიერთ ოჯახს აქვს ეს ტენდენცია, რომ ბავშვს წამოარტყას, დაუყვიროს... არ შეეფერება ეს ჩვენს პედაგოგიკას,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, სკოლასთან დაკავშირებული პრობლემები ბავშვთან დიალოგის გზით მოაგვარონ:

„თუ ბავშვი გეტყვით თქვენ, რომ მე ხვალ სკოლაში წასვლა აღარ მინდა, რომელი ჭკვიანი დედა ეტყვის იმას, რომ აღარ გინდა და მაშინ ითამაშე აგერ, კნუტები არიან სახლში და მათთან ითამაშე და იყავი როგორც გინდაო. რომელი მამა ეტყვის ამას ბავშვს?! იქნებ დავსხდეთ, ბრძნულად განვიხილოთ, რატომ არ გვინდა სკოლა? რითი შეგვაწუხა სკოლამ? ამხანაგები არ გვყავს კარგი? გზა არის ძალიან შორი? როდესაც ამ მიზეზს გამოვამზეურებთ, ადვილად შეიძლება განუმარტო ბავშვს როგორ შეიძლება ამ მიზეზის მოშორება. ჩვენ მიზეზებს არ ვამზეურებთ და პირდაპირ ვეუბნებით ბავშვს: როგორთუ არ გინდა სკოლაში?! ზოგჯერ ვეუბნებით: კარგი, ნუ წახვალ! ერთიც და მეორეც არასერიოზული მოქმედებაა. გამოვარკვიოთ მიზეზები და რაღაცას გამოვიგონებთ ჩვენ.

არ იყოს ჩხუბი, არ იყოს ნერვიულობა, არ იყოს ძალდატანება, არ იყოს წივილ-კივილი, არ იყოს ბავშვის ცემა! დიდი ბოდიში, მაგრამ ზოგიერთ ოჯახს აქვს ეს ტენდენცია, რომ ბავშვს წამოარტყას, დაუყვიროს, დასაჯოს ამგვარად. ეს აღარ არის ჩვენი ბავშვებისთვის ღირსება. არ შეეფერება ჩვენს პედაგოგიკას, ჩვენს დღევანდელს ცხოვრებას ასეთი ქცევები.

ეს წარსულს ჩავაბაროთ. გოგებაშვილიც ამბობდა, ეს არ გააკეთოთო. ეს იყო მეცხრამეტე საუკუნე და მეოცე საუკუნის დასაწყისი. XXI საუკუნეში, ჩემო ძვირფასებო, ასეთი მეთოდები ნიშნავს იმას, რომ ჭაში ჩავცვივდეთ,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად