Baby Bag

გამოცდები ჩატარდება ყოველწლიურად და სტატუსშეწყვეტილ მასწავლებლებს არ შეეზღუდებათ მასში მონაწილეობის და კვალიფიკაციის დადასტურების უფლება, ამ გზით დაბრუნდებიან სკოლაში

გამოცდები ჩატარდება ყოველწლიურად და სტატუსშეწყვეტილ მასწავლებლებს არ შეეზღუდებათ მასში მონაწილეობის და კვალიფიკაციის დადასტურების უფლება, ამ გზით დაბრუნდებიან სკოლაში

სტატუსშეწყვეტილი მასწავლებლების პრობლემებზე და მათი გადაჭრის გზებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ეროვნული ცენტრის მასწვლებლის პროფესიის რეგულირების პროგრამის ხელმძღვანელი ხათუნა ბარაბაძე.

- მასწავლებლები გვწერენ, რომ ბოლო 2 წლის განმავლობაში მაღალმთიან რეგიონებში არ მიეცათ ონლაინ ტრენინგებში ჩართვის საშუალება და ამის გამო ვერ დაადასტურეს კომპეტენცია. იქნება თუ არა რამე შეღავათი ასეთ მასწავლებლებზე?

- ხარისხიანი მასწავლებელი ყველა რეგიონშია საჭირო, თუმცა მინდა აღვნიშნო, რომ ბოლო ცვლილებით, რომელიც ახლა მიმდინარეობს განათლებისა და მეცნიერების მინისტრის ინიციატივით, თუ ერთი კრედიტი მაინც აქვს მიღებული მასწავლებელს საგნობრივ და პროფესიული უნარების გამოცდაზე, ანუ კომპეტენცია დადასტურებული აქვს მინიმუმ ერთ კრედიტ ქულაზე, მას აქვს უფლება, სკოლაში დარჩეს და გააგრძელოს საქმიანობა. 2017 წლიდან დაიწყო კომპეტენციის დადასტურება და გამოცდის ჩაბარების ვალდებულება 2010 წლიდან არის, ასე რომ, მათ საკმაოდ დიდი დრო ჰქონდათ, გამოცდა ჩაებარებინათ მინიმუმ ერთ კრედიტ ქულაზე.

- თუ გაუშვებთ მაღალმთიანი რეგიონის მასწავლებლებს, არსებობს რამე პროგრამა, რისი საშუალებითაც თბილისიდან ან სხვა დიდი ქალაქიდან წავლენ ახალი პედაგოგები იქ?

- ასე არ არის დიფერენცირებული მაღალმთიანი რეგიონების მასწავლებლები და სხვა მასწავლებლები. მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ეროვნულ ცენტრში არსებობს მიზნობრივი პროგრამა, რომელიც სწორედ ითვალისწინებს მაღალმთიან რეგიონებში, შორეული სოფლების მასწავლებლების დეფიციტური კადრების შევსებას, ასეთი პროგრამა მუშაობს „ასწავლე საქართველოსთვის“, თუმცა მეტსაც გეტყვით, თუ მოხდა ისე, რომ დეფიციტური აღმოჩნდა კადრი და ვაკანსია ვერ შეივსო, მაშინ სკოლას აქვს უფლება და არა ვალდებულება, იგივე მასწავლებელთან გააფორმოს ხელშეკრულება, ვაკანსიის შევსებამდე. საგაკვეთილო პროცესი რომ არ ჩაიშალოს, ამისთვის არის შემოტანილი ეს რეგულაცია. უკვე მუშაობს ეს პროგრამა და სტატისტიკის მიხედვით 200-მდე მასწავლებელია ჩართული 2009 წლიდან და შესაბამისად არის დასაქმებულიც საჭიროების მიხედვით. რესურსცენტრიდან და სკოლიდან უნდა იყოს მოთხოვნა და ამის შემდეგ მოხდება კადრის შევსება. რაც შეეხება იმას, რომ თავად სკოლაში ვაკანტური ადგილი გაჩნდება თუ არა, პირველ რიგში, თავად სკოლაში კათედრაზე უნდა მოხდეს განაწილება. მას შემდეგ რაც ყველა მასწავლებელი შესაბამის საათებს მიიღებს, თუ მაინც გამოცხადდება ვაკანსია, ბუნებრივია, უნდა დაველოდოთ კონკურსის შედეგებს. შესაძლოა, შარშან არ იყო მსურველი, მაგრამ თაობები იზრდება და წელს შეიძლება გაჩნდა კადრი, რომელმაც დაადასტურა კომპეტენცია. თუ ასე არ მოხდა, ამის შემდეგ მოგვმართავს სკოლა და მივლინებული იქნება პედაგოგი, აუცილებლად მოხდება შევსება. ეს არის დამატებითი პროგრამა და სკოლის ხელშეკრულებასთან ერთად სახელმწიფო აძლევს დანამატს ხელფასზე.

- როგორ აპირებთ საბუნებისმეტყველო საგნებში (სადაც ძალიან მცირეა დაინტერესება ახალი თაობის მხრიდან) სტატუსშეწყვეტილი მასწავლებლების ჩანაცვლებას?

- საბუნებისმეტყველო საგნების პრობლემა არა მარტო საქართველოში, არამედ მთელს მსოფლიოში დგას. ფიზიკის მასწავლებლების პრობლემა საკმაოდ სერიოზულია. საგნობრივი ჯგუფის მასწავლებლები უნდა მომზადდეს. ერთ-ერთი გამოსავალი სწორედ ესაა, რომ ეროვნული სკოლის ფარგლებში შეიძლება ადგილობრივი მასწავლებლების გადამზადება მოხდეს მასწავლებელსთა პროფესიული განვითარების ეროვნული ცენტრის მიერ. დაწყებულია ამ საგნობრივი ჯგუფის მზადების პროცესი. რამდენადაც ჩემთვის ცნობილია, ერთი ნაკადი ასეთი მასწავლებლებისა უკვე გადამზადდა და ეს პროცესი კვლავ გაგრძელდება.

- უფრო მეტი რომ გვითხრათ სტატუსშეწყვეტილი მასწავლებლების ბედზე და მათ სამომავლო განვითარების გეგმებზე?

- ასეთმა მასწავლებლებმა უნდა ჩააბარონ თავიანთი საგნობრივი გამოცდა, დაიბურნონ სტატუსი და აიმაღლონ კომპეტენცია, ამით ისინი დაბრუნდებიან სასკოლო სივრცეში. შეიძლება ეს მოხდეს იმავე სკოლაში, ან იქ, სადაც იქნება გამოცხადებული ვაკანსია. გამოცდები ჩატარდება ისევ, ყოველწლიურად და მათ არ შეეზღუდებათ გამოცდაში მონაწილეობის და კვალიფიკაციის დადასტურების უფლება და ამ გზით დაბრუნდებიან სკოლაში. მასწავლებლის სახლის დახმარებას რაც შეეხება, ის არის მოქმედი მასწავლებლებისთვის და არა სკოლაში არმყოფთათვის. მასწავლებლის პროფკავშირში ქალბატონმა მაია კობახიძემ გააკეთა განცხადება, რომ მზად არიან გამოცდებისთვის მოსამზადებლად უსასყიდლოდ მოემსახურონ ყველა მასწავლებელს, როგორც მოქმედს, ისე სტატუსშეწყვეტილს.

ესაუბრა ელენე ოვაშვილი

შეიძლება დაინტერესდეთ

მზად, გვერქვას მასწავლებელი...

მზად, გვერქვას მასწავლებელი...
მასწავლებლების ოჯახში გავიზარდე. ბებია - მასწავლებელი, დედა - მასწავლებელი, ბაბუა - ინჟინერი, მაგრამ ცხოვრების მასწავლებელი, მამა - გზების ინჟინერი, მაგრამ ლექსების მასწავლებელი. ყველგან მასწავლებლები. მეც ავდექი და ჟურნალისტიკაზე ჩავაბარე. რა მასწავლებელი?!

ოთხი წელი „კარგად“ ვისწავლე. ძალიან კარგად. ისეთი თბილი იყო მეექვსე კორპუსის ცისფერი კედლები. ძალიან ლამაზი დიპლომიც ავიღე და დიდი ხანია უჯრაში მიდევს. მგონი ნელ-ნელა ფერიც გადასდის. ღია ვარდისფერიც მოუხდება. არა უშავს.

მერე ორი წელი ვიმუშავე. თან საკუთარი პროფესიით. ჰო, საოცარია, გამიმართლა. მეც ასე ვფიქრობდი, სანამ მივხვდი, რომ ცხოვრებაში უფრო მეტს ვიმსახურებდი. ავდექი და წამოვედი.

ორი წელი ვწერდი სკოლებზე, მასწავლებლებზე, მოსწავლეებზე, დირექტორებზე, იმათზე, ვისაც უყვარდა ეს პროფესია და იმათზეც, ვისაც ეზიზღებოდა. კომფორტის ზონიდან ვერგამოსულ, მუდამ მოწუწუნე, მომთხოვნ მასწავლებლებზეც.

მაშინ მოვიდა ფიქრი, ფიქრი, რომ მხოლოდ გარეგანი დაკვირვებით და ჩართულობით, მხოლოდ ამბების შელამაზებით და გამხატვრულებით ცვლილებები ვერ მოხდებოდა, რადგან ყველა ცვლილება შიგნიდან იწყება. იქ მოსახვედრად კი...

ფორმალურად უფროსი მასწავლებელი ვარ. არაფორმალურადაც - უფროსი მასწავლებელი. ჯერ სკოლაში ვერ ვასწავლი, რადგან ჯერ იყო და თავის დროზე უარი ვთქვი და სწავლა ვარჩიე. ახლა სწავლას მოვრჩი და მაინც ვერ ვასწავლი. რატომ? ეს სხვა დროს, ახლა ამაზე ხომ არ ვსაუბრობ?!

ვისწავლე ყველაფერი, რაც მომავალში უნდა გამომადგეს და გამოვიყენო. რა ვიცი, ასე მითხრეს და მეც მჯერა. მჯერა, რომ ერთმა მერცხალმა თუ გაზაფხული ვერ მოიყვანა, არა უშავს, რადგან მარტს მაინც მოიყვანს.

ჯერ თავს ვერ ვგრძნობ განსაკუთრებულად. ან რა დროს ეგაა, მხოლოდ ერთი გაკვეთილი მაქვს ჩატარებული, ისიც დისტანციურად, ისიც კურსის ფარგლებში. ისე, მსმენია, ამბობენ, ეს პროფესია განსაკუთრებულიაო, ბავშვების სიყვარულიო, მეგობრობაო, მათი ღიმილიანი თვალებიო, მათი ფიქრებიო. კიდევ ბევრ რამეს ამბობენ, მაგრამ ამის საპირწონედ აუცილებლად მახსენდება გაკვეთილის გეგმებიო, სწავლების სტრატეგიებიო, მოზარდთა ფსიქოლოგიაო, მშობლებიო, ჯერ კიდევ მტრულად განწყობილი სასკოლო საზოგადოებაო და თავბრუ მეხვევა. ამ ყველაფრის გამო კი ცოტა მეშინია.

მეშინია მოსწავლეების. მათთან ურთიერთობა ძალიან განსხვავდება იმისგან, რასაც ამდენი ხანი ვაკეთებდი. ისინი ჭკვიანები და ცნობისმოყვარეები არიან. ისინი ბევრ კითხვას სვამენ და პასუხებს ითხოვენ. ისინი მომთხოვნები არიან. ზოგჯერ მკაცრებიც და სასტიკებიც.

მათთან ურთიერთობა ძალიან ჰგავს თეატრალურ წარმოდგენას, სადაც ჩვენ რეჟისორები ვართ, მოსწავლეები მაყურებლები, ხოლო გაკვეთილი კი - სცენა და სპექტაკლი. როგორც ყველა სპექტაკლი არ იქნება ერთნაირად კარგი, ისევე ვერ იქნება ყველა გაკვეთილი ყოველთვის ერთი და იმავე ხარისხის. მაყურებელი კი ყოველთვის უკეთეს სანახობას ითხოვს. უკეთესი სანახაობისთვის კი აუცილებელია რეჟისორმა და მაყურებელმა თანმიმდევრულად და შეთანხმებულად იმუშავონ.

შიშებს რომ დავუბრუნდეთ...

შიშს მაშინაც ვგრძნობდი, როდესაც ჩემს ელფოსტას ვხსნიდი და ლექტორების უამრავი დავალება მხვდებოდა, რომელთა შესრულების გარეშე მასწავლებელი ვერ გავხდებოდი. მეც ვწერდი და ვწერდი, ვსაუბრობდი და ვსაუბრობდი და ასე, ნელ-ნელა, ნაბიჯ-ნაბიჯ მინდოდა წრის ნაწილი გავმხადარიყავი.

ისე, საერთოდ არაა მარტივი, ადგე და ამ მოჯადოებული წრის რომელიღაცა ნაწილში მოსახვედრად იბრძოდე. თან, მარტო კი არ ხარ, შენ გარდა კიდევ ძალიან ბევრი ადამიანი აკეთებს ამას და ამ მარათონში საბოლოოდ ან გამარჯვებული გამოდიხარ, ან ისევ სხვა საქმის მოძებნა გიწევს გადასარჩენად. ამაზეც ცოტა ვრცლად მოგვიანებით...

მასწავლებლობა მარტივი არაა. მით უმეტეს, ეს ის საქმე არაა, მცდარი აზრების გარემოცვაში გაზრდილმა ადამიანებმა რომ უნდა შეასრულონ, მხოლოდ იმიტომ, რომ მათ ბავშვობაში ასე ჩააგონეს. გახსოვთ, ხომ ბავშვობაში მოსმენილი ფრაზები იმის შესახებ, რომ ქალს მასწავლებლობა უხდება. იქვე აუცილებლად ახსენებდნენ, რომ, არა, კაცსაც უხდება, მაგრამ მაინც უფრო ქალს და ასე ხდებოდნენ ჩვენი დედები, დები, დეიდები, ბებიები და მეზობლები მასწავლებლები...

არადა... ეს პროფესია ჩვენს არჩევანსა და შესაძლებლობებს შორის დგას, ჩვენს სიყვარულის უნარსა და მოთმინებას შორის დგას და აქ ყველას ადგილი ნამდვილად არაა.

ამ პროფესიაში ძალიან მამაცი ადამიანების ადგილია. ადამიანების, რომლებსაც ბოლომდე ესმით მასწავლებლობის და განიცდიან მას. ადამიანების, რომლებსაც შეუძლიათ აიღონ პასუხისმგებლობა და შეეჭიდონ ურთულეს საქმეს. ადამიანების, რომლებსაც არ ეშინიათ საკუთარი მოსწავლეების, არ ეზიზღებათ ისინი და სულმოუთქმელად არ ელიან დროს, როდესაც მათგან თავისუფლები იქნებიან.

როდესაც ამ ყველაფერს გააცნობიერებთ, მაშინ თავად მიხვდებით, რომ მზად ხართ. მზად, გერქვათ მასწავლებელი და ასწავლოთ სხვას. სხვას, უკეთესი სპექტაკლის დასადგმელად და სხვას, უკეთესი მომავლისთვის.

ავტორი: მარიამ გვარამია 

წაიკითხეთ სრულად