Baby Bag

„თუკი მასწავლებელი კლასში 30 ბავშვს შეხედავს, როგორც ერთ მთლიანობას, იქ ვერაფრით მიაღწევს წარმატებას“

„თუკი მასწავლებელი კლასში 30 ბავშვს შეხედავს, როგორც ერთ მთლიანობას, იქ ვერაფრით მიაღწევს წარმატებას“

ნათია ფურცელაძე 10 წელია ქართულ ენასა და ლიტერატურას ასწავლის. პირველად საკლასო ოთახში მასწავლებლის სტატუსით 22 წლის ასაკში შევიდა. იგი განსაკუთრებული პასუხისმგებლობით ეკიდება სასწავლო პროცესს. ყოველთვის ზუსტად იცის, როგორ გაამრავალფეროვნოს თითოეული გაკვეთილი და რა შედეგებზე გაიყვანოს თავისი მოსწავლეები. ინფორმაციას განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის სამინისტრო ავრცელებს.

„მნიშვნელოვანია, მასწავლებელი იყოს ემპათიური, ანუ ჰქონდეს თანაგანცდის უნარი და შეეძლოს, მოსწავლეების თვალითაც დაინახოს სასწავლო პროცესი. ვფიქრობ, რომ თუკი მასწავლებელი კლასში 30 ბავშვს შეხედავს, როგორც ერთ მთლიანობას, იქ ვერაფრით მიაღწევს წარმატებას,“ - ამბობს ნათია.

ნათია ფურცელაძე 2019 წლის ქართული ენისა და ლიტერატურის საუკეთესო მასწავლებელია. გასულ წელს ის მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს ხუთეულშიც მოხვდა.

იხილეთ ასევე:

„ჩემი გამარჯვება შენ გეძღვნება, დე! შენ მშვიდად იყავი და მალე დაბრუნდი!“ - წლის საუკეთესო მასწავლებელი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩემი მასწავლებელი არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები პედაგოგებსა და მშობლებს

„ჩემი მასწავლებელი  არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები პედაგოგებსა და მშობლებს

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ჰუმანური პედაგოგიკის მნიშვნელობის შესახებ ისაუბრა:

„კავკასიის მთები არ მოგწონთ? ამ ორ მთას შორის რომ პატარა მთაა, ის გოგებაშვილია. გოგებაშვილის მწვერვალი დავარქვი. როგორ ცოცხლდებიან მთები?! გახედავ და ჩემი მთებია. ჩემი პროფესიაა ბავშვების სიყვარული, ანუ პედაგოგიკა. მიყვარს ბავშვების აღზრდის შესახებ ფიქრი. მთელი ჩემი ცხოვრება ამას ვემსახურები. ეს ყველაფერი აქ დაიწყო, თბილისში. 60-70-80-იან წლებში ვქმნიდით ამ პედაგოგიკას პირველ ექსპერიმენტულ სკოლაში და საქართველოს ბევრ სკოლაში.

არ გამოდგება ყვირილი, დასჯა, აკრძალვები. ეს ბავშვები არიან ახალი თაობის ბავშვები. მათ სინათლის ბავშვები ჰქვიათ, ვარსკვლავის ბავშვები ჰქვიათ. ბავშვი, როდესაც გამგები გვერდით არ ჰყავს, ეძებს გამოსავალს. ხანდახან უნდა, რომ დაგვსაჯოს, გადაყლაპავს რაღაც აბებს, ასე ხდება სუიციდები. ჩვენ ვართ ბიძგის მიმცემები ამ ამბავში. შეუყვარდა მეექვსე კლასელს მეცხრე კლასელი, არ შედგა ეს, წავიდა გოგონა და მოიკლა თავი. ვიღაცას რომ ეთქვა ლიტერატურის მასწავლებელს, რომ სიყვარული ასეთია, გაუძელით, ბავშვებო. თქვენც შეგიყვარდებათ, განა მარტო იმან და იმან შეიყვარეს ერთმანეთი რომანში?!

საქართველოში მასწავლებელს არ აქეზებენ, რომ შემოქმედი იყოს. წავიკითხავთ რაღაც რომანს, მშვენიერი ქართველი მწერლები გვყვანან და უნდა გადმოვცეთ შინაარსი. ვის უნდა ეს შინაარსები?! გადმოსცა მოსწავლემ შინაარსი. მერე რა?! როდესაც ამაზე ვალაპარაკობ, სულ ჩემი მასწავლებელი მახსენდება, ვენაცვალე იმის სულს, ვარვარა ვარდიაშვილი. არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა. ახლაც არიან ასეთი მასწავლებლები, რა თქმა უნდა,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად