Baby Bag

„მას­წავ­ლებ­ლის რე­გუ­ლი­რე­ბის წე­სის“ მი­ხედ­ვით, წელიწადში რამდენჯერ ჩატარდება მასწავლებელთა გა­მოც­დე­ბი

„მას­წავ­ლებ­ლის რე­გუ­ლი­რე­ბის წე­სის“ მი­ხედ­ვით, წელიწადში რამდენჯერ ჩატარდება მასწავლებელთა გა­მოც­დე­ბი

„მას­წავ­ლებ­ლის რე­გუ­ლი­რე­ბის წე­სის“ მი­ხედ­ვით წელიწადში რამდენჯერ ჩატარდება მასწავლებელთა გა­მოც­დე­ბი და ექ­ნე­ბა თუ არა კავ­ში­რი მის პროგ­რა­მებ­სა და ტეს­ტებს ძველ სა­გა­მოც­დო პროგ­რა­მებ­თან? - აღნიშნულ კითხვაზე ​„ახალ განათლებას“ მასწავლებლის სახლის დირექტორმა ბერიკა შუკაკიძემ უპასუხა. გთავაზობთ მის პასუხს სიტყვა-სიტყვით:

ამ ეტაპ­ზე, ვფიქ­რობთ, გა­მოც­დე­ბი წე­ლი­წად­ში ერ­თხელ ჩა­ვა­ტა­როთ, ხო­ლო რაც შე­ე­ხე­ბა სა­გა­მოც­დო პროგ­რა­მებს, მი­ნის­ტ­რის ინი­ცი­ა­ტი­ვაა და ჩვენც ვე­თან­ხმე­ბით ამ მოთხოვ­ნას, რომ გა­მოც­და, გან­სა­კუთ­რე­ბით პრო­ფე­სი­ულ უნა­რებ­ში, იყოს პრაქ­ტი­კა­ზე ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი — პრაქ­ტი­კუ­ლი ელე­მენ­ტე­ბის შემ­ც­ვე­ლი. მა­გა­ლი­თად, STEM-ის საგ­ნებ­ში ვფიქ­რობთ, რომ ლა­ბო­რა­ტო­რი­უ­ლი ცდე­ბიც კი ჩა­ვა­ტა­რე­ბი­ნოთ პე­და­გო­გებს, იქ­ნე­ბა ეს ვირ­ტუ­ა­ლუ­რი თუ რე­ა­ლუ­რი. ორი­ვე მი­მარ­თუ­ლე­ბით გვინ­და პრაქ­ტი­კუ­ლი ელე­მენ­ტე­ბის შე­ტა­ნა, რომ სტა­ტუ­სის მი­ნი­ჭე­ბი­სას, დარ­წ­მუ­ნე­ბუ­ლე­ბი ვი­ყოთ, მარ­თ­ლა იმ­სა­ხუ­რებს თუ არა ის ამ წო­დე­ბას. შე­იძ­ლე­ბა ტეს­ტი კარ­გად ისეთ­მა ადა­მი­ან­მაც ჩა­ა­ბა­როს, რო­მე­ლიც საკ­ლა­სო ოთახ­ში არა­ე­ფექ­ტუ­რია. ამი­ტომ შე­ვეც­დე­ბით, მი­სი პრაქ­ტი­კაც ვნა­ხოთ. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, სრუ­ლი­ად ახალ სა­გა­მოც­დო პროგ­რა­მას შევ­თა­ვა­ზებთ მას­წავ­ლებ­ლებს, რო­მე­ლიც სა­შუ­ა­ლე­ბას მოგ­ვ­ცემს გავ­ზო­მოთ რამ­დე­ნად ეფექ­ტუ­რია მას­წავ­ლე­ბე­ლი პრაქ­ტი­კა­ში.“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მოსწავლეები მდინარის პირას წავიყვანე და ვუთხარი ის ქვა აეღოთ, რომლის სროლასაც მოახერხებდნენ“ - ლადო აფხაზავას საინტერესო ექსპერიმენტი

„მოსწავლეები მდინარის პირას წავიყვანე და ვუთხარი ის ქვა აეღოთ, რომლის სროლასაც მოახერხებდნენ“ - ლადო აფხაზავას საინტერესო ექსპერიმენტი

2017 წლის „მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს“ მფლობელი ლადო აფხაზავა სოციალურ ქსელში საინტერესო ექპერიმენტის შესახებ წერს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით:

„მოსწავლეები მდინარის პირას წავიყვანე და ვუთხარი ის ქვა აეღოთ, რომლის სროლასაც მოახერხებდნენ. თან გავაფრთხილე, რომ ქვის სროლა ძალიან რთული დავალება იქნებოდა. ბევრი იცინეს და ბევრი ქვის სროლაც მოასწრეს უმისამართოდ, სანამ მდინარის მეორე ნაპირზე გადავიდოდი და სამიზნეს დავუდგამდი. მათ სამიზნედ ოთკუთხედ ჩარჩოზე გადაჭიმული სიფრიფანა ქაღალდი დავუდე. პირველად ერთი ქვა უნდა მოეძებნათ და სამიზნისთვის ესროლათ. ესროლეს, მაგრამ ვერც ერთმა ვერ გაარტყა. ახლა ორი ქვის სროლის ნება მივეცი, მაგრამ ვერც ახლა მოახერხეს, თუმცა რამდენიმეს ცოტა დააკლდა. იმ დღეს ხუთ ქვაზე ავედით და მხოლოდ ერთმა გაარტყა, ისიც ჩარჩოს და ქაღალდი უვნებელი დარჩა. მაშინ მათ ვუთხარი, რომ, როცა ქვების უმისამართოდ სროლა ძალიან ადვილი იყო მათთვის, მაგრამ როგორც კი სამიზნე გამოჩნდა, ყველაფერი გართულდა.

როცა მარტო ცოდნისთვის ასწავლი, უბრალოდ წაკითხული, დაზეპირებული მეორე დღეს ისევ მოგიყვეს, ეს ძალიან ადვილია და უმისამართოდ ქვის სროლას ჰგავს და მაგრამ, როცა იმას ასწავლი, თუ როგორ და რისთვის ისწავლოს, სამიზნის მათ წინ დადების ტოლფასია, რომელიც არ გასვენებს, სანამ ქვას არ გაარტყამ.

როცა სკოლაში დავიწყე მუშაობა, სამიზნე დადებული მქონდა და ვიცოდი, რისთვის მესროლა. ჰოდა, ნურავის გაუკვირდება, ამდენი წლის შემდეგ რომ გავარტყი. მე ხომ ბევრი ვიმუშავე ამისთვის“, - წერს ლადო აფხაზავა.


წაიკითხეთ სრულად