Baby Bag

„ბევ­რი 65 წლის მას­წავ­ლე­ბე­ლი აჯო­ბებს 25 წლის ახალ­გაზ­რ­დას, რო­მე­ლიც უკ­ვე „მო­ხუ­ცია პო­ფე­სი­ა­ში“ — არა აქვს ენერ­გია ან პრო­ფე­სი­უ­ლი თუ საგ­ნობ­რი­ვი კომ­პე­ტენ­ცია“ - ბერიკა შუკაკიძე

„ბევ­რი 65 წლის მას­წავ­ლე­ბე­ლი აჯო­ბებს 25 წლის ახალ­გაზ­რ­დას, რო­მე­ლიც უკ­ვე „მო­ხუ­ცია პო­ფე­სი­ა­ში“ — არა აქვს ენერ­გია ან პრო­ფე­სი­უ­ლი თუ საგ­ნობ­რი­ვი კომ­პე­ტენ­ცია“ - ბერიკა შუკაკიძე
„მას­წავ­ლებ­ლის პროფე­სი­ას, სხვა პრო­ფე­სი­ებ­თან მი­მარ­თე­ბა­ში, ცვლის ყვე­ლა­ზე და­ბა­ლი მა­ჩვე­ნე­ბე­ლი აქვს, ანუ მას­წავ­ლე­ბე­ლი იწყებს სამ­სა­ხურს და 80 წლის ასა­კამ­დე ას­წავ­ლის. რა­ღაც პე­რი­ო­დის გან­მავ­ლო­ბა­ში გა­ჯერ­და ეს პრო­ფე­სია და ახალ ადა­მი­ა­ნებს შეს­ვ­ლის სა­შუ­ა­ლე­ბა აღარ მი­ე­ცათ. ბუ­ნებ­რი­ვია, რო­ცა პრო­ფე­სი­ა­ზე მოთხოვ­ნა აღარ არის, ახალ­გაზ­რ­და მო­წო­დე­ბი­თაც რომ იყოს პე­და­გო­გი, იმის გა­მო, რომ უახ­ლო­ე­სი ათი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში დას­აქ­მე­ბის შან­სი არ აქვს, სხვა პრო­ფე­სი­ას ირ­ჩევს. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ყო­ველ­წ­ლი­უ­რად ვკარ­გავთ პერ­ს­პექ­ტი­ულ ახალ­გ­აზ­რ­დებს და ვე­ღარ ხდე­ბა ახა­ლი სის­ხ­ლის შე­დი­ნე­ბა ამ პრო­ფე­სი­ა­ში. თუმ­ცა, აქ­ვე გეტყ­ვით, რომ ასა­კი ცუდ პე­და­გო­გო­ბას არ ნიშ­ნავს. რა­ტომ­ღაც ხალხს ჰგო­ნია, რად­გან ასა­კო­ვა­ნია, ცუ­დი პე­და­გო­გია. ბევ­რი 65 წლის მას­წავ­ლე­ბე­ლი აჯო­ბებს 25 წლის ახალ­გაზ­რ­დას, რო­მე­ლიც უკ­ვე „მო­ხუ­ცია პო­ფე­სი­ა­ში“ — არა აქვს ენერ­გია ან პრო­ფე­სი­უ­ლი თუ საგ­ნობ­რი­ვი კომ­პე­ტენ­ცია. უბ­რა­ლოდ, 25 წლი­საა. ამი­ტომ მი­სი ასა­კი სუ­ლაც არ ნიშ­ნავს, რომ კარ­გი პე­და­გო­გი იქ­ნე­ბა. და­მე­თან­ხ­მე­ბით, კარგ მას­წავ­ლე­ბელს არც ერთ ასაკ­ში არ უჭირს კომ­პე­ტენ­ცი­ის და­დას­ტუ­რე­ბა. თუ ის 65 ან 67 წლის ასაკ­ში გა­დაწყ­ვეტს, რომ და­ი­ღა­ლა, მენ­ტო­რად გა­მო­ვი­ყე­ნოთ, შე­ვიყ­ვა­ნოთ ხა­რის­ხის ჯგუფ­ში, რომ 25 წლის მას­წავ­ლე­ბელს მის­ცეს რჩე­ვე­ბი და ნა­ხე­ვა­რსა­ა­თობ­რი­ვი დატ­ვირ­თ­ვა მივ­ცეთ, და­ნარ­ჩე­ნი და­ნა­მა­ტი ამ საქ­მი­ა­ნო­ბით შე­ვუვ­სოთ. ამით ახალგაზრდას მივ­ცეთ შან­სი, გახ­დეს კარ­გი მას­წავ­ლე­ბე­ლი. სის­ტე­მაც ამო­ი­სუნ­თ­ქავს.“

ამის შესახებ მასწავლებლის სახლის დირექტორმა ბერიკა შუკაკიძემ ​„ახალ განათლებასთან“ ინტერვიუში ისაუბრა. 



შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძალიან ბევრ ბავშვს არ უყვარს ლექსების სწავლა, კლასიკის შესწავლა... თვითონ ნაწარმოები არაფერ შუაში არ არის, მიმწოდებელია შუაში,“- პაატა ამონაშვილი

„ძალიან ბევრ ბავშვს არ უყვარს ლექსების სწავლა, კლასიკის შესწავლა... თვითონ ნაწარმოები არაფერ შუაში არ არის, მიმწოდებელია შუაში,“- პაატა ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ბავშვების კლასიკური ლიტერატურით დაინტერესებაში მასწავლებლის უდიდესი როლის შესახებ ისაუბრა:

„ძალიან ბევრ ბავშვს არ უყვარს კლასიკის შესწავლა, არ უყვარს ლექსების სწავლა, თუმცა ისეთებსაც ვხედავ, რომლებსაც უყვართ ეს ყველაფერი. თვითონ ლირიკა და ნაწარმოები არაფერ შუაში არ არის აქ, მიმწოდებელია შუაში. მასწავლებელი არის შუამავალი ბავშვსა და კლასიკურ საგანძურს შორის. თუ მასწავლებელს ეს კლასიკური საგანძური მოაქვს, როგორც მხოლოდ სკოლის პროგრამის ნაწილი, რომ მერე ტესტი ჩაატაროს, თან ამას აკეთებს მკაცრი სახით, თან ეჩხუბება, ეს გავლენას ახდენს ბავშვზე. ერთ-ერთ ბავშვს ვკითხე, როგორი მასწავლებლები გყავს-თქო. მან მიპასუხა: „არცერთი მასწავლებელი არ მყავს, რომელიც გაკვეთილის წინ რომ დამინახავს, მკითხავს, როგორ ხარო.“ კლასში რომ შედის მასწავლებელი და „როგორ ხართ?“ კითხვის ნაცვლად ამბობს: „გადაშალეთ წიგნები, როგორ არ მოიტანეთ დავალება?“  და ამის ფონზე ამოიღებს საგანძურს, ეს საგანძური ბავშვისთვის აღარ არის საგანძური.“

„10 წლის წინ საქართველოში ექსპერიმენტი ჩავატარეთ. გავზომეთ როგორ უყვართ ბავშვებს თავიანთი მასწავლებლები სხვადასხვა საგანში. ეროვნული გამოცდა რომ ჩააბარეს ბავშვებმა, შევადარეთ ქულები იმას, თუ როგორ უყვარდათ მასწავლებელი. სადაც მასწავლებელი ძალიან უყვარს, ძალიან მაღალ ქულას იღებს ბავშვი, სადაც სძულს - ძალიან დაბალს. მამაჩემს, შალვა ამონაშვილს ჰყავდა მასწავლებელი ვარვარა ვარდიაშვილი. ის ისე აწვდიდა ბავშვებს „ვეფხისტყაოსანს,“ რომ დღემდე ჯიბით დააქვს მამაჩემს „ვეფხისტყაოსანი.“ მე არ მყავდა, სამწუხაროდ, ვარვარა ვარდიაშვილი მასწავლებლად და მიკვრიდა, რა აინტერესებს-მეთქი მამაჩემს ამ „ვეფხისტყაოსანში.“ სკოლაში „ვეფხისტყაოსანი“ იყო ისეთი ნაწარმოები, რომელიც ძალიან არ მიხაროდა. გაძალებდნენ დაზეპირებას, რთულია, ვერ გიხსნის მასწავლებელი. თვითონ „ვეფხისტყაოსნის“ ბრალი კი არ არის, მიმწოდებლის ბრალია ეს. ყველაზე დიდი კლასიკური საგანძურიც შეიძლება ბავშვისთვის საძულველი გახდეს საძულველი მასწავლებლის ხელიდან. სანამ კლასიკას მივიტან ბავშვთან, რატომ არ უნდა ვიზრუნო იმაზე, რომ შევაყვარო თავი?! მოდი, ჯერ მე შევუყვარდე და რასაც მივუტან, ისიც შეუყვარდება. თუ სიძულვილს მივუტან, თუ მე არ მოვწონვარ, რასაც მივუტან ისიც არ მოეწონება. საუკეთესო პატრიოტული ლექსიც გახდება იძულების ნაწილი. თუ დამაძალებთ, დავიზეპირებ, მაგრამ დავივიწყებ, როგორც კი გამოცდას ჩავაბარებ,”- აღნიშნულ საკითხზე პაატა ამონაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „შემდეგი გაჩერება“ ისაუბრა.

წყარო: ​„შემდეგი გაჩერება“

წაიკითხეთ სრულად