Baby Bag

მასწავლებლები სხვა პროფესიის წარმომადგენელ ადამიანებთან შედარებით მეტ სტრესს განიცდიან

მასწავლებლები სხვა პროფესიის წარმომადგენელ ადამიანებთან შედარებით მეტ სტრესს განიცდიან

კვლევებით დგინდება, რომ მასწავლებლები სამსახურში ბევრად მეტ სტრესს ​განიცდიან, ვიდრე სხვა პროფესიის წარმომადგენელი ადამიანები. გამოკითხული ყოველი მეხუთე მასწავლებელი აღნიშნავს, რომ სამუშაო დღის მანძილზე გამუდმებით დაძაბული და აღელვებულია, მაშინ როდესაც სხვა პროფესიების წარმომადგენლებიდან მსგავსი პრობლემა რვა ადამიანიდან მხოლოდ ერთს აქვს. 

მოსწავლეთა რაოდენობის ყოველწლიური ზრდა, კვალიფიციური კადრების ნაკლებობა და მასწავლებელთა ნაწილის სკოლიდან გასვლა პედაგოგებს სტრესულ გარემოში მუშაობას აიძულებს. თვეების მანძილზე ინტენსიური შრომა მასწავლებლების ფსიქიკაზე უარყოფითად აისახება. მათ სხვა პროფესიის წარმომადგენელ ადამიანებთან შედარებით დასვენებისთვის ბევრად ცოტა დრო რჩებათ.

გამოკითხულ მასწავლებელთა 41 % თვლის, რომ მათ ძალიან ცოტა თავისუფალი დრო აქვთ, მაშინ როდესაც მსგავს უკმაყოფილებას კვლევაში მონაწილე სხვა პროფესიების წარმომადგენლების მხოლოდ 32 პროცენტი გამოთქვამს.

მკვლევარები თვლიან, რომ პედაგოგთა სამუშაო დროის ხანგრძლივობის შემცირება აღნიშნული პროფესიის წარმომადგენლებს სტრესისგან მეტად დაიცავს. მასწავლებლებს საზოგადოებისგან გაცილებით მეტი თანადგომა, აღიარება და მხარდაჭერა სჭირდებათ, ვიდრე აქვთ. მათ უკეთესი სამუშაო გარემო და პირობები ესაჭიროებათ, რათა დაძაბულობის გარეშე მუშაობა შეძლონ, რაც მხოლოდ სწორი მენეჯმენტისა და სასწავლო პროცესის სათანადო ორგანიზების პირობებშია შესაძლებელი.

კარგი მასწავლებლები ხშირად საკუთარ პროფესიაზე უარს ამბობენ, რადგან დატვირთულ გრაფიკს და არასახარბიელო სამუშაო პირობებს ვერ უძლებენ.

მკვლევარები თვლიან, რომ მოქნილი სამუშაო გარემო, პროფესიული წინსვლისა და ზრდის ჩამოყალიბებული სისტემის არსებობა და მოწესრიგებული ბიუროკრატია მასწავლებელთა მოტივაციას მნიშვნელოვნად გაზრდის და მათ ფსიქიკაზეც დადებითად აისახება.

მომზადებულია ​independent.co.uk-ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

შეიძლება დაინტერესდეთ

„განა ყველაფერი გვინდა რასაც სკოლაში გვასწავლიან? - ბავშვები ხშირად მართლები არიან და ჩვენს უაზრობებს ებრძვიან...“

„განა ყველაფერი გვინდა რასაც სკოლაში გვასწავლიან? - ბავშვები ხშირად მართლები არიან და ჩვენს უაზრობებს ებრძვიან...“

„არის ასეთი კანონი, სულიერი ერთობის, როდესაც მე ჩემი სიბრძნით შევდივარ ბავშვის ცხოვრებში, ვგრძნობ, რა უნდა მას და ნაწილობრივ ვეთანხმები მის მისწრაფებებს.

მე თუ დავეთანხმები მის მისწრაფებებს, ჩემმა და მისმა სურვილებმა ერთმანეთი გადაკვეთეს. ეს პატარა ნაწილი გადაკვეთის საკმარისია, რომ მე ბავშვი ჩემს გზაზე დავითანხმო. პედაგოგიური პროცესი სწორედ თანხმობებზე იგება.

შეუთახმდით ბავშვს წინასწარ, აი მაგალითად, საბავშვო ბაღის პერიოდი მოდის. წაიყვანეთ იქ ბავშვი, დაათვალიერებინეთ, უთხარით აი ბავშვები რა კარგად თამაშობენ. პირველ ხანებში, როდესაც მიიყვანთ საბავშვო ბაღში, იქ ახლოს უნდა იყოთ. ბავშვს თქვენთან განშორება უჭირს და სხვას უნდა შეეგუოს.

ბავშვს რამდენსაც დააძალებთ, იმდენ კონფლიქტში აღმოჩნდებით. ის ვერ გაიგებს, რათ უნდა მათემატიკა, ფიზიკა ან ქიმია და მართლაც, განა ყველაფერი გვინდა რასაც სკოლაში გვასწავლიან? ბავშვები ხშირად მართლები არიან და ჩვენს უაზრობებს ებრძვიან და ჩვენ გვინდა, ეს უაზრობები გავიტანოთ მათთან ჭიდილში. ამიტომ თანხმობა გვინდა მათთან.

სულიერ ურთიერთობას რომ მოვნახვთ, მისი დობილი, ძმობილი რომ იქნები, აი ეს არის თანხმობა. შენ გაუხსნი გულს, ისიც იგივეს აკეთებს. შენ დამალავ რამეს, ხვალ ისიც იგივეს იზამს.

საბავშვო ბაღში ან სკოლაში რომ მიგყავს წვიმიან და ქარიან ამინდში, ბავშვი რომ აგიტყდება, არ მინდა ასე ჩაცმაო. მერე დედა ატეხავს, აბა ნახე რა ხდება გარეთ, თვალები არ გაქვსო? მას კი აი არ უნდა! არ გქონიათ ასეთი შემთხვევა? არადა თანხმობაა აქ მთავარი. აბა ჰკითხე, მოდი შვილო მანახე, რა ჩავიცვათ დღეს, როგორი ჩაცმული დადის ხალხი ქუჩაში. თვითონ დაინახავს და გირჩევს, დიდობა დაუკმაყოფილდა და შედგა თანხმობა.

ასეთი პატარა საიდუმლოებები ბევრია ჰუმანურ პედაგოგიკაში. თუ ამას გაყვები მოთმინებით, ბავშვი თვალსა და ხელს შუა გეზრდება სხვანაირი.“

აკადემიკოსი შალვა ამონაშვილი

წყარო: არტარეა

წაიკითხეთ სრულად