Baby Bag

„დიახ, მე პრაქტიკოსი ვარ და ვისაც სურს, შემეჯიბროს ბავშვების აღზრდაში...“ - მასწავლებლის მიმართვა განათლების მინისტრს

„დიახ, მე პრაქტიკოსი ვარ და ვისაც სურს, შემეჯიბროს ბავშვების აღზრდაში...“ - მასწავლებლის მიმართვა განათლების მინისტრს

პედაგოგმა ეთო სააკაშვილმა სოციალური ქსელის საშუალებით განათლების მინისტრის საჯაროდ მიმართა. 

გთავზობთ მიმართვას უცვლელად:

„მოგესალმებით, ძვირფასო მინისტრო... ბევრი ვიფიქრე ეს წერილი მომეწერა თუ არა და ბოლოს გადავწყვიტე ...არ მინდა სკოლიდან წასვლის შემდეგ დავწერო რამე ... ჯობია, ახლა ვთქვა ჩემი სათქმელი...მე პედაგოგი ვარ... 15 წელია ვმუშაობ... გამოცდები ჩავაბარე, მაგრამ ერთი რამ ჩემთვის გაუგებარია... კრედიტები მე ჩემი თითოეული ბავშვის მიმართ დამოკიდებულება მგონია... ამ რეფორმით ჩვენ განათლებული მასწავლებლები და მიტოვებული ბავშვები მივიღეთ... დიახ, სიმართლეს ვწერ... იმ დროს, რასაც ამ ბიუროკრატიას ვუთმობთ, მე პირადად, მათ სულში ჩახედვას ვამჯობინებ... მე სკოლით არ ვამთავრებ მათთან ურთიერთობას... მე მათით ვცხოვრობ და ეს ლიტონი სიტყვები არააა... არც მარტო ხელფასისთვის ვმუშაობ.. მე მიყვარს ისინი და ვცდილობ მათი ყოველი პრობლემა მათთან ერთად მოვაგვარო... მე არ ვიცი შევძლებ თუ არა 19 კრედიტის მოგროვებას, მაგრამ ის კი ნამდვილად ვიცი, მე მათ ცხოვრებაში წარუშლელი კვალი დავტოვე... ისე ვიზრუნე, როგორც საკუთარ შვილებზე... არ ვიცი, რა იქნება ხვალ... სექტემბრიდან თუ პრაქტიკოსად დავრჩი, მომიწევს მათი დატოვება... მე გამიჭირდება მათ გარეშე... არა მგონია, რომ მხოლოდ ამ სტატუსებითა და კრედიტებით უნდა წყდებოდეს მასწავლებლის ბედი... დიახ, მე პრაქტიკოსი ვარ და ვისაც სურს, შემეჯიბროს მათ აღზრდაში... მათ სიყვარულში და მათ ღირსეულ პიროვნებებად ჩამოყალიბებაში... მასწავლებელი ბავშვებისაა...“

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,მაშინ, როცა თქვენ თქვენი შვილების გვერდზე ხართ, სამყაროც მათ მხარეზე დგება...'' - დედის საქციელი, რომელმაც შვილის ცხოვრება სამუდამოდ შეცვალა

,,მაშინ, როცა თქვენ თქვენი შვილების გვერდზე ხართ, სამყაროც მათ მხარეზე დგება...'' - დედის საქციელი, რომელმაც შვილის ცხოვრება სამუდამოდ შეცვალა

,,​მე-7- მე-8 კლასში ვიქნებოდი, როცა ერთ-ერთ მასწავლებელთან სიტყვიერი შელაპარაკების გამო, მან პირობა მომცა რომ ორიანს დამიწერდა და საშემოდგომოს გამომაყოლებდა, მთელი თავისი თანმდევი უსიამოვნო რიტუალებით...

კორიდორში სადაც შემხვდებოდა, მიმეორებდა:

- მუზაშვილი, ამ ორიანს არ გამოგასწორებინებ...

მან ეს პირობა შეასრულა...

ეს იყო ჩემი პირველი შეხება სიტუაციასთან, როცა რაიმე ,,ცუდს" არა მარტო გპირდებიან, არამედ გისრულებენ კიდეც და თავს ზევით ძალა არ არის...

ზაფხულის დაწყების წინ, როცა ყველას არდადეგები უხარია, მე კუდამოძებული ვბრუნდებოდი სახლში და მეგონა რომ ვირზე უკუღმა შესასმელი ვიყავი....

უმძიმესი განცდებით, ნამუსის ქენჯნით და სირცხვილის გრძნობით გადავაგორე ზაფხული...

ჩუმად ვმეცადინებობდი და ვნატრობდი ოჯახის წევრებს არაფერი გაეგოთ.

დადგა საშემოდგომოს გადაბარების დღეც...


წაიკითხეთ სრულად