მასწავლებლის სახლის ლექცია-ვებინარი, რომელსაც ყველაზე დიდი გამოხამურება მოჰყვა

,,ბევრი წერს, რომ სკოლებში რეგულაციების დაცვა შეუძლებელია. რა თქმა უნდა, რისკის სრულად აცილება ვერ მოხდება (და ვირუსის გავრცელების ისედაც უამრავი რისკია ჩვენს გარშემო), მაგრამ სხვადასხვა მეთოდებით რისკების შემცირებაზე უნდა მოხდეს კონცენტრირება. თუნდაც ისეთი გარემოს შექმნა, რომ ინფექცია მთელ სკოლაში ერთდროულად არ გავრცელდეს და კლასები მაინც იყოს ერთმანეთისგან იზოლირებული. სხვა ბევრ საშალებასთამ ერთად (როგორიცაა, მაგალითად, სხვადასხვა ნაკადები და შერეული მოდელი - ონლაინ და ფიზიკური დასწრების მონაცვლეობა), ახლა უცებ რაც მახსენდება, რისკის შემცირების ეფექტური საშუალება იქნება სკოლის კვება არა საერთო კვების პუნქტში, არამედ საკლასო ოთახებშივე ინდივიდუალურად შეფუთული საკვების პაკეტების და ერთჯერადი ჭურჭლით (ბევრ ქვეყანაში ისედაც ასეთი კვებაა).

ეს ისედაც კარგი იქნებოდა, რადგან ჩვენს სკოლებში ჰიგიენის პრობლემების გამო წვეთებით და კონტაქტური გზით გადამდები სხვა რესპირაციული ინფექციები და დიარეული დაავადებები ელვის სისწრაფით ვრცელდება ხოლმე და ერთ-ერთი ხელშემწყობი სწორედ საკვები პუნქტების დაბალი ჰიგიენური დონეა.

პირდაპირ ნუ შემომიტევთ, ეს შეუძლებელიაო. შესაძლებელია მონდომების და სურვილის შემთხვევაში.

მეორე მაგალითი, იმ სკოლებში, სადაც ბავშვები სხვადასხვა კაბინეტებში შედიან, გადაერთნონ მოსწავლეების ერთ ოთახში დარჩენის მოდელზე და ამ გზით სხვადასხვა კლასების მოსწავლეებს შორის კონტაქტი შემცირდება.

მესამე რეგულაცია: ბებია-ბაბუებს აეკრძალოს ბავშვების სკოლაში ტარება, რომ თავიანთი ბავშვების გარდა სხვებთანაც არ შევიდნენ კონტაქტში.

მეოთხე: დათბობასთან ერთად მოიმატოს ღია სივრცეში ჩატარებული გაკვეთილების რაოდენობამ.

მოკლედ, რეგულაციების დოკუმენტის ექსპრომტად შექმნის პრეტენზია არ მაქვს და შეიძლება რაღაცეებს სწორ ჭრილში ვერ ვხედავ, მაგრამ მაინც მგონია, რომ რისკების შემცირებაზე მუშაობა და წვალება ღირს, როცა სასწორის მეორე მხარეს მომავალი თაობის ინტერესებია,'' - აღნიშნავს მაია ბუწაშვილი.