Baby Bag

,,გავშიფროთ, რას თხოვენ მასწავლებლებს...''

,,გავშიფროთ, რას თხოვენ მასწავლებლებს...''

ავტორი: თბილისის 136-ე სკოლის დირექტორი ელზა ბადაშვილი

მოიწონეთ გვერდი „მას​წავლებლების სანდო წყარო“


/ეს მხოლოდ ის ჩამონათვალია, რაც მასწავლებელმა სასწავლო წლის მანძილზე უნდა შეასრულოს. აქ წინსვლისთვის ჩასატარებელი აქტივობები არ წერია, თავად დაამატეთ./ 


ბოლო ცვლილება რომელმაც მთლიანად შეცვალა სქემა, 2020 წლის 26 ივნისის ​მთავრობის დადგენილება N390 „მასწავლებლის პროფესიული განვითარებისა და კარიერული წინსვლის სქემის დამტკიცების შესახებ“ მუხლი 4.1.

გავშიფროთ, რას თხოვენ მასწავლებლებს - მათემატიკის მასწავლებელს რომ ჰქონდეს სრული დატვირთვა 18-20 საათი უნდა შევიდეს 4 კლასში, (კვირაში 2 საათიანი საგნის დატვირთვის მასწავლებელი უნდა შევიდეს 9 კლასში)


1.სასწავლო წლის დასაწყისში უნდა გააკეთოს თვითშეფასება;

2.უნდა შეადგინოს 4 კლასისთვის კურიკულუმი საგნობრივი სასწავლო გეგმა;

3. საგნობრივი სასწავლო გეგმის თითოეული თემის (მაგ. მე-7 კლასის მათემატიკა შედგება 74 თემისაგან), ფარგლებში ჩაატაროს განხორციელებული საქმიანობის რეფლექსია (თვითშეფასება);

4.თითოეული თემატური ერთეულის ფარგლებში(74 თემატური ერთეული) განხორციელებული თვითშეფასების/შეფასების და საგაკვეთილო დაკვირვების/დაკვირვებების შედეგების ანალიზის საფუძველზე გამოკვეთოს პროფესიული საჭიროებები და უზრუნველყოს გეგმის განვითარების დინამიკა; ყოველ დღე 4 გაკვეთილს რეფლექსიას რამდენი დრო დაჭირდება? ( არ განიხილება მომავალი დღის გაკვეთილის დაგეგმვა, სასწავლო რესურსის შექმნა/მოძიება და ა.შ.)


5.წლის მანძილზე მასწავლებელს ჩასატარებელი აქვს 9 შემაჯამებელი დავალება ანუ სულ 4 კლასში 36 კომპლექსური შემაჯამებელი დავალება. ამას უნდა წინასწარ მომზადება, შეფასების რუბრიკების გაკეთება,მერე შემოწმება,(საშუალოდ კლასში 29-30 მოსწავლეს თუ ავიღებთ 120 მოსწავლე) 120 მოსწავლის 36 შემაჯამებელი გამოდის და 1080 ნაშრომია გასასწორებელი, შემდეგ ანალიზი გასაკეთებელი (ამას ცალკე მოითხოვს ესგ). აქ უნდა აღინიშნოს კვირაში 2 საათიანი საგნები, ეს პედაგოგები მუშაობენ 9 კლასთან ანუ 270 მოსწავლესთან,მათ საგნებში არის 5 შემაჯამებელი დავალება 1350 შემაჯამებელი დავალება აქვთ გასასწორებელი.


6. უფროსი მასწავლებლის ვალდებულებაა ს/წლის მანძილზე ჩაატაროს 3 გაკვეთილი,წამყვანმა -2 და მენტორმა 1, რომელსაც უნდა დააკვირდეს დირექტორი ან ხარისხის განვითარების და მხარდაჭერის ჯგუფი.


7. სასწავლო წლის განმავლობაში, უნდა გაიარონ ტრენინგები:

ა) უფროსი მასწავლებელი -20 საკონტაქტო საათი;
ბ) წამყვანი მასწავლებელი - 12 საკონტაქტო საათი;
გ) მენტორი მასწავლებელი - 6 საკონტაქტო საათი;


8. სემესტრის და ს/წლის ბოლოს პროფესიული განვითარების მიზნით განხორციელებული აქტივობების შედეგების განხილვა უნდა მოხდეს დირექტორთან ,რომელიც აძლევს განმავითარებელ უკუკავშირს.

9. ამას კიდევ დამატებული "მასწავლებლის პროფესიული სტანდარტით" გათვალისწინებული მოთხოვნები (სგმკს მინისტრის 2020 წლის 30 ვნისის #67/ნ ბრძანება).

ახლა დავითვალოთ სკოლის დირექტორის (რომელიც არ არის აუცილებელი რომ იყოს პედაგოგი) ვალდებულებები,
- ქალაქის საშუალოდ 1000 ბავშვიან სკოლაში მუშაობს დაახლოებით 80 მასწავლებელი, აქედან უმრავლესობა უფროსი მასწავლებელია ვთქვათ 70, მათ უნდა ჩაატარონ 70*3= 210 გაკვეთილი დავუმატოთ წამყვანი/მენტორის 20/10, დირექტორი დაახლოებით 240 გაკვეთილს უნდა დაესწროს , ს/წელში არის 170 სასწავლო დღე. სემესტრის დასაწყისს და ბოლოს თუ გამოვრიცხავთ 140 დღე, დაახლოებით ყოველ დღე უნდა დაესწროს 2 გაკვეთილს, თუ ხარისხის ჯგუფი ყავს ან თავადაც აქვს საათები, თავიანთი გაკვეთილები უნდა გააცდინონ.


სემესტრის და წლის ბოლოს უნდა მოისმინის 80 მასწავლებლის ანგარიში და მისცეს უკუკავშირი, სულ უნდა 160 ცალი უკუკავშირი. რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი იქნება დასაოქმებელი.


არ არის გაწერილი ინსტრუმენტები თუ მასწავებლებმა ეს ვალდებულებები არ შეასრულეს - რა ხდება?


თუ შევაჯამებთ სქემას არსად არაა ნახსენები მოსწავლის შედეგი. მასწავლებელი მუშაობს საკუთარ განვითარებაზე, თვითშეფასებაზე, რეფლექსიაზე, დადის ტრენინგებზე და იმისთვის, რომ მოემატოს ხელფასი. სხვა სარგებელი მას არა აქვს.


ვფიქრობ, რომ მასწავლებლის კარიერული ზრდა პირდაპირპროპორციულად უნდა იყოს მიბმული მოსწავლის შედეგზე, უნდა ჩამოყალიბდეს ,,ეროვნული შეფასების სისტემა”, რომლის საშუალებითაც სახელმწიფო ამოწმებს, რამდენად შეესაბამება მოსწავლეთა მიღწევები ესგ-ით დადგენილ მოთხოვნებს.


უნდა აღინიშნოს, რომ სქემაში ჩართვა ყოველთვის ნებაყოფლობითი იყო კერძო სკოლებისთვის, ამ ახალი დადგენილებით კი მათთვისაც სავალდებულო გახადეს, ამ დროს სტატუსის დანამატებს კერძო სკოლის მასწავლებლებს არ აძლევენ. ვფიქრობ, რომ კერძო სკოლის მასწავლებლებისთვის და არა სკოლებისთვის, სქემაში ჩართვა უნდა იყოს ნებაყოფლობითი. ხოლო ვინც ჩაერთვება აუცილებლად უნდა მიეცეს დანამატი.

„ახალი სქემა ორიენტირებულია მასწავლებლის დასჯის და სამსახურიდან დათხოვნის პირობების განმარ...
​საქართველოს სკოლის ლიდერთა ასოციაცია პრემიერ-მინისტრ გიორგი გახარიას ღია წერილით მიმართავს. წერილში ასოციაცია მთავრობის მეთაურს ახალი სქემის გაუქმებას სთხოვს. ​MomsEdu.ge გთავაზობთ&nbs...

შეიძლება დაინტერესდეთ

მზად, გვერქვას მასწავლებელი...

მზად, გვერქვას მასწავლებელი...
მასწავლებლების ოჯახში გავიზარდე. ბებია - მასწავლებელი, დედა - მასწავლებელი, ბაბუა - ინჟინერი, მაგრამ ცხოვრების მასწავლებელი, მამა - გზების ინჟინერი, მაგრამ ლექსების მასწავლებელი. ყველგან მასწავლებლები. მეც ავდექი და ჟურნალისტიკაზე ჩავაბარე. რა მასწავლებელი?!

ოთხი წელი „კარგად“ ვისწავლე. ძალიან კარგად. ისეთი თბილი იყო მეექვსე კორპუსის ცისფერი კედლები. ძალიან ლამაზი დიპლომიც ავიღე და დიდი ხანია უჯრაში მიდევს. მგონი ნელ-ნელა ფერიც გადასდის. ღია ვარდისფერიც მოუხდება. არა უშავს.

მერე ორი წელი ვიმუშავე. თან საკუთარი პროფესიით. ჰო, საოცარია, გამიმართლა. მეც ასე ვფიქრობდი, სანამ მივხვდი, რომ ცხოვრებაში უფრო მეტს ვიმსახურებდი. ავდექი და წამოვედი.

ორი წელი ვწერდი სკოლებზე, მასწავლებლებზე, მოსწავლეებზე, დირექტორებზე, იმათზე, ვისაც უყვარდა ეს პროფესია და იმათზეც, ვისაც ეზიზღებოდა. კომფორტის ზონიდან ვერგამოსულ, მუდამ მოწუწუნე, მომთხოვნ მასწავლებლებზეც.

მაშინ მოვიდა ფიქრი, ფიქრი, რომ მხოლოდ გარეგანი დაკვირვებით და ჩართულობით, მხოლოდ ამბების შელამაზებით და გამხატვრულებით ცვლილებები ვერ მოხდებოდა, რადგან ყველა ცვლილება შიგნიდან იწყება. იქ მოსახვედრად კი...

ფორმალურად უფროსი მასწავლებელი ვარ. არაფორმალურადაც - უფროსი მასწავლებელი. ჯერ სკოლაში ვერ ვასწავლი, რადგან ჯერ იყო და თავის დროზე უარი ვთქვი და სწავლა ვარჩიე. ახლა სწავლას მოვრჩი და მაინც ვერ ვასწავლი. რატომ? ეს სხვა დროს, ახლა ამაზე ხომ არ ვსაუბრობ?!

ვისწავლე ყველაფერი, რაც მომავალში უნდა გამომადგეს და გამოვიყენო. რა ვიცი, ასე მითხრეს და მეც მჯერა. მჯერა, რომ ერთმა მერცხალმა თუ გაზაფხული ვერ მოიყვანა, არა უშავს, რადგან მარტს მაინც მოიყვანს.

ჯერ თავს ვერ ვგრძნობ განსაკუთრებულად. ან რა დროს ეგაა, მხოლოდ ერთი გაკვეთილი მაქვს ჩატარებული, ისიც დისტანციურად, ისიც კურსის ფარგლებში. ისე, მსმენია, ამბობენ, ეს პროფესია განსაკუთრებულიაო, ბავშვების სიყვარულიო, მეგობრობაო, მათი ღიმილიანი თვალებიო, მათი ფიქრებიო. კიდევ ბევრ რამეს ამბობენ, მაგრამ ამის საპირწონედ აუცილებლად მახსენდება გაკვეთილის გეგმებიო, სწავლების სტრატეგიებიო, მოზარდთა ფსიქოლოგიაო, მშობლებიო, ჯერ კიდევ მტრულად განწყობილი სასკოლო საზოგადოებაო და თავბრუ მეხვევა. ამ ყველაფრის გამო კი ცოტა მეშინია.

მეშინია მოსწავლეების. მათთან ურთიერთობა ძალიან განსხვავდება იმისგან, რასაც ამდენი ხანი ვაკეთებდი. ისინი ჭკვიანები და ცნობისმოყვარეები არიან. ისინი ბევრ კითხვას სვამენ და პასუხებს ითხოვენ. ისინი მომთხოვნები არიან. ზოგჯერ მკაცრებიც და სასტიკებიც.

მათთან ურთიერთობა ძალიან ჰგავს თეატრალურ წარმოდგენას, სადაც ჩვენ რეჟისორები ვართ, მოსწავლეები მაყურებლები, ხოლო გაკვეთილი კი - სცენა და სპექტაკლი. როგორც ყველა სპექტაკლი არ იქნება ერთნაირად კარგი, ისევე ვერ იქნება ყველა გაკვეთილი ყოველთვის ერთი და იმავე ხარისხის. მაყურებელი კი ყოველთვის უკეთეს სანახობას ითხოვს. უკეთესი სანახაობისთვის კი აუცილებელია რეჟისორმა და მაყურებელმა თანმიმდევრულად და შეთანხმებულად იმუშავონ.

შიშებს რომ დავუბრუნდეთ...

შიშს მაშინაც ვგრძნობდი, როდესაც ჩემს ელფოსტას ვხსნიდი და ლექტორების უამრავი დავალება მხვდებოდა, რომელთა შესრულების გარეშე მასწავლებელი ვერ გავხდებოდი. მეც ვწერდი და ვწერდი, ვსაუბრობდი და ვსაუბრობდი და ასე, ნელ-ნელა, ნაბიჯ-ნაბიჯ მინდოდა წრის ნაწილი გავმხადარიყავი.

ისე, საერთოდ არაა მარტივი, ადგე და ამ მოჯადოებული წრის რომელიღაცა ნაწილში მოსახვედრად იბრძოდე. თან, მარტო კი არ ხარ, შენ გარდა კიდევ ძალიან ბევრი ადამიანი აკეთებს ამას და ამ მარათონში საბოლოოდ ან გამარჯვებული გამოდიხარ, ან ისევ სხვა საქმის მოძებნა გიწევს გადასარჩენად. ამაზეც ცოტა ვრცლად მოგვიანებით...

მასწავლებლობა მარტივი არაა. მით უმეტეს, ეს ის საქმე არაა, მცდარი აზრების გარემოცვაში გაზრდილმა ადამიანებმა რომ უნდა შეასრულონ, მხოლოდ იმიტომ, რომ მათ ბავშვობაში ასე ჩააგონეს. გახსოვთ, ხომ ბავშვობაში მოსმენილი ფრაზები იმის შესახებ, რომ ქალს მასწავლებლობა უხდება. იქვე აუცილებლად ახსენებდნენ, რომ, არა, კაცსაც უხდება, მაგრამ მაინც უფრო ქალს და ასე ხდებოდნენ ჩვენი დედები, დები, დეიდები, ბებიები და მეზობლები მასწავლებლები...

არადა... ეს პროფესია ჩვენს არჩევანსა და შესაძლებლობებს შორის დგას, ჩვენს სიყვარულის უნარსა და მოთმინებას შორის დგას და აქ ყველას ადგილი ნამდვილად არაა.

ამ პროფესიაში ძალიან მამაცი ადამიანების ადგილია. ადამიანების, რომლებსაც ბოლომდე ესმით მასწავლებლობის და განიცდიან მას. ადამიანების, რომლებსაც შეუძლიათ აიღონ პასუხისმგებლობა და შეეჭიდონ ურთულეს საქმეს. ადამიანების, რომლებსაც არ ეშინიათ საკუთარი მოსწავლეების, არ ეზიზღებათ ისინი და სულმოუთქმელად არ ელიან დროს, როდესაც მათგან თავისუფლები იქნებიან.

როდესაც ამ ყველაფერს გააცნობიერებთ, მაშინ თავად მიხვდებით, რომ მზად ხართ. მზად, გერქვათ მასწავლებელი და ასწავლოთ სხვას. სხვას, უკეთესი სპექტაკლის დასადგმელად და სხვას, უკეთესი მომავლისთვის.

ავტორი: მარიამ გვარამია 

წაიკითხეთ სრულად