Baby Bag

,,ხელფასის ზრდა არ იყოს მიბმული სტატუსზე, რამდენი პროცენტი აიმაღლებდა სტატუსს?''

,,ხელფასის ზრდა არ იყოს მიბმული სტატუსზე, რამდენი პროცენტი აიმაღლებდა სტატუსს?''

,,მასწავლებელი ან არის კარგი ან ცუდი. ეს ის სპეციალობაა, ,,საშუალო" რომ არ გამოდგება შასაფასებლად. მასწავლებელი მოსწავლეებს ან უყვართ/პატივს სცემენ ან არ უყვართ (ცუდ შემთხვევაში სძულთ), შესაძლოა არანაირი გრძნობა არ ჰქონდეთ, ესაც ძალიან ცუდია. 

მასწავლებლის სტატუსი (პრაქტიკოსი, უფროსი, წამყვანი, მენტორი) არანაირ კავშირში არ არის - კარგია მასწავლებელი თუ ცუდი, როგორ გაკვეთილს ატარებს საინტერესოს თუ უინტერესოს ან საერთოდ არ ატარებს. 

რას ნიშნავს მასწავლებლის წინსვლა? - აბა, ვცადოთ და ხელფასის ზრდა არ იყოს მიბმული სტატუსზე, რამდენი პროცენტი აიმაღლებდა სტატუსს?

წინსვლა, ჩემი აზრით, უნდა იყოს სხვა სახის და ის პიროვნულ თვისებებზე უნდა იყოს მიბმული. მაგ. მივედი სკოლაში პრაქტიკოს მასწავლებლად, გავხდი მასწავლებელი, შემდეგ უფროსი მასწავლებელი, ამის მერე კათედრის ხელმძღვანელი, შემდეგ დირექტორის მოადგილე, შემდეგ დირექტორი. 

ესაა წინსვლა სკოლის დონეზე. როგორია მასწავლებელი, ამის შეფასებას მოსწავლე გააკეთებს ყველაზე კარგად. ხოლო თუ რა შედეგებს დებს, ესაც მისი მოსწავლეების ცოდნისა და უნარ-ჩვევების შედეგების მიხედვით განისაზღვრება. 

მოდით ჩავატაროთ ექსპერიმენტი - შევიდეთ ნებისმიერ სკოლაში და დავესწროთ სხვადასხვა სტატუსის მასწავლებლებს გაკვეთილზე, წინასწარი გაფრთხილების გარეშე. დავინახავთ, რომ ჩვეულებრივი მიმდინარე გაკვეთილია (დაუდგმელი), არაფრით განსხვავდება ერთმანეთისგან. (არ შეიძლება არ ავღნიშნოთ მასწავლებლების მცირე ჯგუფი, მათი აქტივობები სოციალურ ქსელშიც ჩანს). მაგალითად, მოვიყვან - ჩემი სკოლის მასწავლებლებს, როგორ გაკვეთილსაც ატარებდნენ პრაქტიკოსის სტატუსით - ისეთივეს ატარებენ უფროსის სტატუსითაც. მაშინ ამიხსენით, რა საჭიროა ამდენი წვალება (გამოცდები, ტრენინგები..) თუ საკლასო ოთახში არ გადმოვიდა მასწავლებლების ახალშეძენილი ცოდნა და უნარ-ჩვევები?''

ავტორი: ელზა ბადაშვილი

თუ გინდათ, რომ განათლების სფეროში მიმდინარე სიახლეების შესახებ ინფორმირებულები იყოთ, მოიწონეთ გვერდი „მასწავ​ლებლების სანდო წყარო“

,,გავშიფროთ, რას თხოვენ მასწავლებლებს...''
ავტორი: თბილისის 136-ე სკოლის დირექტორი ელზა ბადაშვილი მოიწონეთ გვერდი „მას​წავლებლების სანდო წყარო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მოსწავლეები მდინარის პირას წავიყვანე და ვუთხარი ის ქვა აეღოთ, რომლის სროლასაც მოახერხებდნენ“ - ლადო აფხაზავას საინტერესო ექსპერიმენტი

„მოსწავლეები მდინარის პირას წავიყვანე და ვუთხარი ის ქვა აეღოთ, რომლის სროლასაც მოახერხებდნენ“ - ლადო აფხაზავას საინტერესო ექსპერიმენტი

2017 წლის „მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს“ მფლობელი ლადო აფხაზავა სოციალურ ქსელში საინტერესო ექპერიმენტის შესახებ წერს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით:

„მოსწავლეები მდინარის პირას წავიყვანე და ვუთხარი ის ქვა აეღოთ, რომლის სროლასაც მოახერხებდნენ. თან გავაფრთხილე, რომ ქვის სროლა ძალიან რთული დავალება იქნებოდა. ბევრი იცინეს და ბევრი ქვის სროლაც მოასწრეს უმისამართოდ, სანამ მდინარის მეორე ნაპირზე გადავიდოდი და სამიზნეს დავუდგამდი. მათ სამიზნედ ოთკუთხედ ჩარჩოზე გადაჭიმული სიფრიფანა ქაღალდი დავუდე. პირველად ერთი ქვა უნდა მოეძებნათ და სამიზნისთვის ესროლათ. ესროლეს, მაგრამ ვერც ერთმა ვერ გაარტყა. ახლა ორი ქვის სროლის ნება მივეცი, მაგრამ ვერც ახლა მოახერხეს, თუმცა რამდენიმეს ცოტა დააკლდა. იმ დღეს ხუთ ქვაზე ავედით და მხოლოდ ერთმა გაარტყა, ისიც ჩარჩოს და ქაღალდი უვნებელი დარჩა. მაშინ მათ ვუთხარი, რომ, როცა ქვების უმისამართოდ სროლა ძალიან ადვილი იყო მათთვის, მაგრამ როგორც კი სამიზნე გამოჩნდა, ყველაფერი გართულდა.

როცა მარტო ცოდნისთვის ასწავლი, უბრალოდ წაკითხული, დაზეპირებული მეორე დღეს ისევ მოგიყვეს, ეს ძალიან ადვილია და უმისამართოდ ქვის სროლას ჰგავს და მაგრამ, როცა იმას ასწავლი, თუ როგორ და რისთვის ისწავლოს, სამიზნის მათ წინ დადების ტოლფასია, რომელიც არ გასვენებს, სანამ ქვას არ გაარტყამ.

როცა სკოლაში დავიწყე მუშაობა, სამიზნე დადებული მქონდა და ვიცოდი, რისთვის მესროლა. ჰოდა, ნურავის გაუკვირდება, ამდენი წლის შემდეგ რომ გავარტყი. მე ხომ ბევრი ვიმუშავე ამისთვის“, - წერს ლადო აფხაზავა.


წაიკითხეთ სრულად