,,მასწავლებელი ან არის კარგი ან ცუდი. ეს ის სპეციალობაა, ,,საშუალო" რომ არ გამოდგება შასაფასებლად. მასწავლებელი მოსწავლეებს ან უყვართ/პატივს სცემენ ან არ უყვართ (ცუდ შემთხვევაში სძულთ), შესაძლოა არანაირი გრძნობა არ ჰქონდეთ, ესაც ძალიან ცუდია.
მასწავლებლის სტატუსი (პრაქტიკოსი, უფროსი, წამყვანი, მენტორი) არანაირ კავშირში არ არის - კარგია მასწავლებელი თუ ცუდი, როგორ გაკვეთილს ატარებს საინტერესოს თუ უინტერესოს ან საერთოდ არ ატარებს.
რას ნიშნავს მასწავლებლის წინსვლა? - აბა, ვცადოთ და ხელფასის ზრდა არ იყოს მიბმული სტატუსზე, რამდენი პროცენტი აიმაღლებდა სტატუსს?
წინსვლა, ჩემი აზრით, უნდა იყოს სხვა სახის და ის პიროვნულ თვისებებზე უნდა იყოს მიბმული. მაგ. მივედი სკოლაში პრაქტიკოს მასწავლებლად, გავხდი მასწავლებელი, შემდეგ უფროსი მასწავლებელი, ამის მერე კათედრის ხელმძღვანელი, შემდეგ დირექტორის მოადგილე, შემდეგ დირექტორი.
ესაა წინსვლა სკოლის დონეზე. როგორია მასწავლებელი, ამის შეფასებას მოსწავლე გააკეთებს ყველაზე კარგად. ხოლო თუ რა შედეგებს დებს, ესაც მისი მოსწავლეების ცოდნისა და უნარ-ჩვევების შედეგების მიხედვით განისაზღვრება.
მოდით ჩავატაროთ ექსპერიმენტი - შევიდეთ ნებისმიერ სკოლაში და დავესწროთ სხვადასხვა სტატუსის მასწავლებლებს გაკვეთილზე, წინასწარი გაფრთხილების გარეშე. დავინახავთ, რომ ჩვეულებრივი მიმდინარე გაკვეთილია (დაუდგმელი), არაფრით განსხვავდება ერთმანეთისგან. (არ შეიძლება არ ავღნიშნოთ მასწავლებლების მცირე ჯგუფი, მათი აქტივობები სოციალურ ქსელშიც ჩანს). მაგალითად, მოვიყვან - ჩემი სკოლის მასწავლებლებს, როგორ გაკვეთილსაც ატარებდნენ პრაქტიკოსის სტატუსით - ისეთივეს ატარებენ უფროსის სტატუსითაც. მაშინ ამიხსენით, რა საჭიროა ამდენი წვალება (გამოცდები, ტრენინგები..) თუ საკლასო ოთახში არ გადმოვიდა მასწავლებლების ახალშეძენილი ცოდნა და უნარ-ჩვევები?''
ავტორი: ელზა ბადაშვილი
თუ გინდათ, რომ განათლების სფეროში მიმდინარე სიახლეების შესახებ ინფორმირებულები იყოთ, მოიწონეთ გვერდი „მასწავლებლების სანდო წყარო“
