Baby Bag

„ცენტრი უნდა ეცადოს, მხარი დაუჭიროს მასწავლებლებს და იზრუნოს მათ პროფესიულ განვითარებაზე. თუმცა, საუნივერსიტეტო განათლების ტრენინგით ჩანაცვლება წარმოუდგენელია“

„ცენტრი უნდა ეცადოს, მხარი დაუჭიროს მასწავლებლებს და იზრუნოს მათ პროფესიულ განვითარებაზე. თუმცა, საუნივერსიტეტო განათლების ტრენინგით ჩანაცვლება წარმოუდგენელია“

რა თქმა უნდა, მხოლოდ ტრენინგი არ არის იმის განმსაზღვრელი, თუ როგორი მასწავლებელი გვყავს, - განაცხადა მასწავლებლის სახლის“ დირექტორის მოადგილემ, მანანა რატიანმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „აქტუალური თემა მაკა ცინცაძესთან ერთად“ სტუმრობისას.

„რა თქმა უნდა, ჩვენი ცენტრი თავისი ფუნქციებიდან გამომდინარე უნდა ეცადოს, რომ მხარი დაუჭიროს მასწავლებლებს და იზრუნოს მათ პროფესიულ განვითარებაზე. თუმცა, საუნივერსიტეტო განათლების ტრენინგით ჩანაცვლება წარმოუდგენელია. ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს იმას, თანმიმდევრულად ვინ შემოდის სისტემაში და საიდან შემოდის. მასწავლებლად შემოსვლის ღია კარის პოლიტიკა რომ გვქონდა, ვინც კი უმუშევარი იყო, ვისაც არ დაეზარა, სხვაგან სამუშაო ვერ ნახა და მასწავლებლად აღმოჩნდა, ეს რა თქმა უნდა, პრობლემა იყო, რადგან მათ შესაბამისი განათლება არ ჰქონდათ მიღებული. თუმცა, ძალიან მნიშვნელოვანია ის, თუ ახლა ვინ შემოვა მასწავლებლად და როგორი იქნება მათი თუნდაც, სკოლის დონეზე, ან აკადემიური მხარდაჭერა“, - განაცხადა მასწავლებლის სახლის დირექტორის მოადგილემ.

ამ განცხადებით მანანა რატიანმა გადაცემის წამყვანის შეკითხვას უპასუხა, რამდენად შეიძლება, ცენტრის მიერ შექმნილი მექანიზმი ეფექტიანად ჩაითვალოს იმ რეალობაში, როცა პედაგოგთა უმრავლესობა სტატუსის შეცვლას მინიმალური ზღვარის გადალახვით ახერხებს.

როგორც მანანა რატიანმა აღნიშნა, საბაკალავრო და მაგისტრის პროგრამების გარდა, არსებობს 60-კრედიტიანი ერთწლიანი პროგრამები, სადაც ძალიან მაღალი დაინტერესება აქვთ ახალგაზრდებს, რომლებიც სისტემაში მოდიან და ამ შემთხვევაში მნიშვნელოვანია, მათ გზა გაეხსნათ, რომ სკოლაში შევიდნენ.

„ისინი ნამდვილად გადიან და აჩვენებენ, რომ 60 პროცენტზეც აქვთ გამოცდა ჩაბარებული, პედაგოგიური მეთოდოლოგიაც ნასწავლი აქვთ, მოზარდთა განვითარების ფსიქოლოგიაც, საგნობრივი მეთოდოლოგიაც და შესაბამისად, ისინი ღირსეული კადრები იქნებიან“, - განაცხადა მანანა რატიანმა.

მისი თქმით, ამავდროულად არსებობს მაძიებლობის პროგრამა, რომელიც კადრს ორმხრივად ავითარებს, თუ მას შესაბამისი კვალიფიკაცია არ აქვს.

„პირველი, ეს არის მომზადების აკადემიური ნაწილი, რაც გრძელვადიანი პროგრამის გავლას გულისხმობს და მეორე არის სკოლის ბაზაზე ხელშეწყობა ტუტორის დახმარებით, რომელიც მასწავლებელს ადგილზე ეხმარება, რომ რაც თეორიულად შეისწავლა, მოსწავლეებთან ამის გადატანა მოახერხოს და ამ პროცესებში მხარდაჭერა გამოუცხადოს“, - განაცხადა მანანა რატიანმა.

მაკა ცინცაძის შეკითხვაზე, შეცვლის თუ არა არსებულ ვითარებას ის გარემოება, რომ მასწავლებლისთვის გამოცდებზე გასვლა მიმდინარე წლიდან სავალდებულო ხდება, რატიანმა აღნიშნა, რომ ეს სკოლაში არსებულ მოცემულობას შეცვლის.

„ეს სკოლაში არსებულ მოცემულობას შეცვლის იმ მიმართულებით, რომ მათ ადგილას, ვინც 2010 წლიდან მოყოლებული საკუთარი კომპეტენციები არ დაადასტურა, ცხადდება ვაკანსია და შესაბამისად, ახალბედა მასწავლებლებისთვის ჩნდება შესაძლებლობა, რომ სკოლაში დასაქმდნენ. თუმცა, ბუნებრივია, მხარდაჭერა მათაც სჭირდებათ, რადგან არ შეიძლება, ადამიანი კლასის წინაშე დადგეს და ის ამ პროცესში მარტო მივატოვოთ. ასეთ შემთხვევაში შეიძლება, ის სკოლიდან გაგვექცეს. მეორე არის ის, რომ, ვინც სკოლაში იქნება, ავად თუ კარგად, კომპეტენციის მინიმალური თუ მაქსიმალური დადასტურებით, ყველას რაღაც ფორმით დადასტურებული კომპეტენცია ექნება და ეს უკვე არის წინ გადადგმული ნაბიჯი“, - განაცხადა მანანა რატიანმა.

შეკითხვაზე, განსაზღვრავს თუ არა სტატუსი მასწავლებლის კვალიფიციურობას, მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ეროვნული ცენტრის დირექტორის მოადგილემ განაცხადა, რომ როგორც საერთაშორისო კვლევამ აჩვენა, მასწავლებლის სტატუსი რაც უფრო მაღალია, მოსწავლეები მით უკეთეს შედეგს აჩვენებენ, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ მასწავლებლის სტატუსსა და მოსწავლეების შედეგს შორის ბმა ნამდვილად არის და რა თქმა უნდა, ამას კიდევ უფრო განვითარება უნდა.

წყარო: ​1tv.ge

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, მასწავლებლებისთვის შექმნა ახალი სივრცე - „მასწავლებლების სანდო წყარო“, სადაც ყოველდღიურად ქვეყნდება საგანმანათლებლო სფეროს სიახლეები. გადმოდით ბმულზე და მოიწონეთ - „მასწავლებლების სან​დო წყარო“.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„შვილებს მადლიერება ბავშვობიდან უნდა ვასწავლოთ, ბავშვს ნებისმიერ ასაკში ესმის ყველაფერი, რასაც უხსნი,“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„შვილებს მადლიერება ბავშვობიდან უნდა ვასწავლოთ, ბავშვს ნებისმიერ ასაკში ესმის ყველაფერი, რასაც უხსნი,“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგი ​მარინა კაჭარავა მადლიერების მნიშვნელობაზე საუბრობს და აღნიშნავს, რომ მადლობის თქმა ბავშვებს ადრეული ასაკიდანვე უნდა ვასწავლოთ:

„ჩვენი, როგორც მშობლების პრობლემაა ის ყველაფერი, რაც ჩვენს შვილებს სჭირთ. ტრადიციულ ოჯახებში იყო წესი, რომ ჭამის წინ მადლობას ამბობდნენ: „მადლობა ღმერთს, რომ პური არსობისა გვაქვს ჩვენ დღეს.“ ბავშვობიდანვე უნდა ვასწავლოთ ბავშვს​ მადლიერება. წყალს რომ მიაწვდი ბავშვს, უნდა თქვას მადლობა, შენ რომ მოგაწვდის, უნდა უთხრა მადლობა. ეს მადლობა არ უნდა იყოს უაზროდ ნათქვამი ისეთ დროს, როდესაც ის არ არის ადეკვატური, ისევე, როგორც ბოდიში. მადლობა და ბოდიში ადამიანმა ბავშვობიდან უნდა ისწავლოს.​ ბავშვი სწავლობს მშობლის მაგალითით. თუ მშობელს სულ ცხვირ-პირი ჩამოსტირის, სულ რაღაცას განიცდის, უმადურია, სულ მეტი და მეტი უნდა, წუწუნებს, ეს პირდაპირ გადადის ბავშვზე. ბავშვს მუცლად ყოფნის დროს, ჩვლილობისას და ნებისმიერ ასაკში ესმის ყველაფერი, ყველა ენაზე ნათქვამი, სხვათა შორის.“

​მარინა კაჭარავას თქმით, ქართველი მშობლები ხშირად შვილებისთვის იმაზე მეტს აკეთებენ, ვიდრე შეუძლიათ, რაც ბავშვებს რეალობაზე არასწორ წარმოდგენას უქმნის:

„ჩვენ ბავშვები რეალობაში უნდა ვაცხოვროთ. თუ მე დღეს არ მაქვს საშუალება, რომ ჩემს შვილს აიფონი ჰქონდეს, ამის გამო ვიღებ კრედიტს და ბავშვს ვუსრულებ სურვილს, ის დაჩაგრულია. ბავშვმა ძალიან კარგად იცის, რომ ეს არის ძალიან დიდი ძალისხმევის შედეგად, ეს არის წუწუნის ხარჯზე, იმის ხარჯზე, რომ რაღაცები ამის გამო აღარ ექნებათ. მან იცის, რომ ეს ყველაფერი ხელოვნურია. ჩვენ ეს სნობიზმი გვახასიათებს. თუ ბილ გეითსის შვილებს არ აქვთ ბოლო დონის პლანშეტები, რატომ უნდა ჰქონდეთ ჩვენს შვილებს? ნაქირავებში ცხოვრებისას, მანქანას ვიყიდი განვადებით და ბავშვს აიფონს ვაჩუქებ, რადგან ვიფიქრებ, რომ ის მის გარეშე დაიჩაგრება. სინამდვილეში ბავშვი იჩაგრება ჩვენგან. ჩვენი ხელოვნურობით, ჩვენი განცდებით, რომელიც მასზე ტრანსლირდება. ბევრი საჩუქარი ერთად არ შეიძლება. ერთად მიღებული 10 საჩუქარი ბავშვს აღაფრთოვანებს და იქვე დაკარგავს თითოეული ფასს, მას არცერთი აღარ აინტერესებს. მერე მშობლებს სწყინთ, ამდენი რამ ვუყიდეთ და არ უხარიაო. ერთი რამ უყიდეთ ბავშვს, ის, რაც გაახარებს. იმით ითამაშოს, ის დაშალოს, ააწყოს.“

მარინა კაჭარავა აცხადებს, რომ ბავშვი ყოველდღიურად არ უნდა დავასაჩუქროთ:

„ცხოვრება არ მოგცემს ყოველდღე საჩუქარს. თუ ბავშვს საჩუქარი უნდა და ტირის, არაუშავს, იტიროს. ბუნებრივი და სადა ურთიერთობა არის საუკეთესო. იგივეა, ბავშვებს პანაშვიდს რომ არიდებენ, როდესაც ოჯახში მიცვალებულია. ესეც ცხოვრებაა. დაესწროს ბავშვი პანაშვიდს, თუ იქ წივილ-კივილი არ არის. ეს ტრაგედიაა, მაგრამ ეს არის ცხოვრება. ასე სწავლობენ ბავშვები, როგორ მოიქცნენ ამა თუ იმ სიტუაციაში. როდესაც ბავშვს ვარიდებთ ასეთ ვითარებას, მას იმუნიტეტი უსუსტდება. იმუნიტეტი არ არის მხოლოდ ბიოლოგიური, ფსიქოლოგიური იმუნიტეტიც არსებობს. ბავშვი ვეღარ უმკლავდება სტრესს და მერე ხდება ისტერიული, პირველ რიგში, სახლში. ბავშვი ​მანიპულირებს და ჩვენ ვხვდებით მსხვერპლი საკუთარი სურვილის, რომ გვინდა ის გავახაროთ.“

„შეიძლება ბავშვმა კოსმოსური ხომალდიც მოითხოვოს, ბავშვია და ითხოვს. მშობელმა მას უნდა აუხსნას ყველაფერი. ბავშვს ყველა ასაკში ესმის ახსნა. თვეების ბავშვსაც კი ესმის ახსნა. როდესაც ჩვილს ეუბნები: „დედა, მე წავალ და ხუთ საათში მოვალ,“ მას ბიოლოგიური დრო ერთვება და გელოდება. თუ ატყუებ ბავშვს, ის მერე შენ მოგატყუებს. ბავშვი არის პიროვნება, რომელიც პატივისცემას იმსახურებს და არა ყიდვას. ჩვენ ვყიდულობთ ჩვენს შვილებს საჩუქრებით, ფულით, ოღონდ გაჩუმდეს. „ოღონდ თავი დამანებე, ყველაფერი გაქვს,“ არ არის სწორი. არაფერი აქვს ამ დროს ბავშვს, ურთიერთობა არ აქვს, ​პატივისცემა არ აქვს, მას არ ეკითხებიან არაფერს,“ - აღნიშნავს მარინა კაჭარავა.

წყარო: ​იმედის დღე

წაიკითხეთ სრულად