Baby Bag

„მასწავლებლის ხმა“ არის შანსი ყველა იმ ადამიანისთვის, ვისაც უნდა, მიიღოს და გასცეს რჩევები განათლებასთან დაკავშირებით, ებრძოლოს ხარვეზებს სისტემაში და ერთობლივი ძალებით გადაჭრას პრობლემები

„მასწავლებლის ხმა“ არის შანსი ყველა იმ ადამიანისთვის, ვისაც უნდა, მიიღოს და გასცეს რჩევები განათლებასთან დაკავშირებით, ებრძოლოს ხარვეზებს სისტემაში და ერთობლივი ძალებით გადაჭრას პრობლემები

იცით, რა შეუძლია თითოეული ჩვენგანის ხმასა და შეძახილს? დარწმუნებული ვარ, ცხოვრებაში ერთხელ მაინც გიგემიათ ბგერების სიმძლავრე, მათი სიზუსტე და თავდაჯერებულობა. და გახსოვთ, როგორ გრძნობდით მაშინ თავს? ალბათ, თავისუფლად და ლაღად, რადგან თქვით ის, რაც გინდოდათ, რომ გეთქვათ და, რაც მთავარია, თქვით ხმამაღლა.

სწორედ იმიტომ, რომ თითოეული ჩვენგანის ხმა ძალიან მნიშვნელოვანია, გადავწყვიტეთ, შეგვექმნა ახალი პლატფორმა, ახალი რუბრიკა, რომელიც კიდევ ერთხელ გაგვახსენებდა ჩვენი პროფესიის მნიშვნელობას და ჩვენი ხმის შესაძლებლობას.

„მასწავლებლის ხმა“ არის შანსი ყველა იმ ადამიანისთვის, ვისაც უნდა, რომ ხმამაღლა ისაუბროს აქტუალურ თემებზე, მიიღოს და გასცეს რჩევები განათლებასთან დაკავშირებით, გაუზიაროს საკუთარი გამოცდილება სხვებს, მიიღოს მათგან უკუკავშირი და, რა თქმა უნდა, ებრძოლოს ხარვეზებს სისტემაში და ერთობლივი ძალებით გადაჭრას პრობლემები.

თუმცა სახელმა შეცდომაში არ შეგიყვანოთ, რადგან ჩვენი პლატფორმა ძალიან სტუმართმოყვარეა და მიგიღებთ ყველას, ვისაც გსურთ, საზოგადოებას თქვენი ხმა გააგონოთ, მიუხედავად იმისა, ასწავლით თუ არა სკოლაში. ამით ჩვენ კიდევ ერთხელ გიდასტურებთ, რომ თითოეული თქვენგანის ხმა ჩვენთვის ძალიან მნიშვნელოვანია.

ცხადია, თქვენი ფიქრები თანხვედრაში უნდა იყოს განათლებასთან. ჩვენი პლატფორმის შექმნის იდეაც სწორედ აქედან მოვიდა - ხელი შეგვეწყო მასწავლებლების პროფესიული ზრდისთვის და ინფორმირებისთვის და უფრო პოპულარული გაგვეხადა ეს პროფესია.

ამ ყველაფრისთვის კი გვჭირდება ძალიან ბევრი ხმა, ბევრი „მასწავლებლის ხმა“, რათა ყურადღების მიღმა არ დაგვრჩეს არც ერთი დეტალი, დიდი თუ პატარა.

იცით, რა შეუძლია თითოეული ჩვენგანის ხმასა და შეძახილს?

მათ შეუძლიათ ერთად შექმნან უკეთესი საზოგადოება უკეთეს სკოლასთან და უკეთეს მასწავლებლებთან ერთად!

ავტორი: მარიამ გვარამია

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მოსწავლეები მდინარის პირას წავიყვანე და ვუთხარი ის ქვა აეღოთ, რომლის სროლასაც მოახერხებდნენ“ - ლადო აფხაზავას საინტერესო ექსპერიმენტი

„მოსწავლეები მდინარის პირას წავიყვანე და ვუთხარი ის ქვა აეღოთ, რომლის სროლასაც მოახერხებდნენ“ - ლადო აფხაზავას საინტერესო ექსპერიმენტი

2017 წლის „მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს“ მფლობელი ლადო აფხაზავა სოციალურ ქსელში საინტერესო ექპერიმენტის შესახებ წერს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით:

„მოსწავლეები მდინარის პირას წავიყვანე და ვუთხარი ის ქვა აეღოთ, რომლის სროლასაც მოახერხებდნენ. თან გავაფრთხილე, რომ ქვის სროლა ძალიან რთული დავალება იქნებოდა. ბევრი იცინეს და ბევრი ქვის სროლაც მოასწრეს უმისამართოდ, სანამ მდინარის მეორე ნაპირზე გადავიდოდი და სამიზნეს დავუდგამდი. მათ სამიზნედ ოთკუთხედ ჩარჩოზე გადაჭიმული სიფრიფანა ქაღალდი დავუდე. პირველად ერთი ქვა უნდა მოეძებნათ და სამიზნისთვის ესროლათ. ესროლეს, მაგრამ ვერც ერთმა ვერ გაარტყა. ახლა ორი ქვის სროლის ნება მივეცი, მაგრამ ვერც ახლა მოახერხეს, თუმცა რამდენიმეს ცოტა დააკლდა. იმ დღეს ხუთ ქვაზე ავედით და მხოლოდ ერთმა გაარტყა, ისიც ჩარჩოს და ქაღალდი უვნებელი დარჩა. მაშინ მათ ვუთხარი, რომ, როცა ქვების უმისამართოდ სროლა ძალიან ადვილი იყო მათთვის, მაგრამ როგორც კი სამიზნე გამოჩნდა, ყველაფერი გართულდა.

როცა მარტო ცოდნისთვის ასწავლი, უბრალოდ წაკითხული, დაზეპირებული მეორე დღეს ისევ მოგიყვეს, ეს ძალიან ადვილია და უმისამართოდ ქვის სროლას ჰგავს და მაგრამ, როცა იმას ასწავლი, თუ როგორ და რისთვის ისწავლოს, სამიზნის მათ წინ დადების ტოლფასია, რომელიც არ გასვენებს, სანამ ქვას არ გაარტყამ.

როცა სკოლაში დავიწყე მუშაობა, სამიზნე დადებული მქონდა და ვიცოდი, რისთვის მესროლა. ჰოდა, ნურავის გაუკვირდება, ამდენი წლის შემდეგ რომ გავარტყი. მე ხომ ბევრი ვიმუშავე ამისთვის“, - წერს ლადო აფხაზავა.


წაიკითხეთ სრულად