Baby Bag

„დედისა და მამის აღსარება დაუწერეთ შვილებს, რა არ გვეკუთვნის ეს?!“ - შალვა ამონაშვილის რეკომენდაცია მშობლებს

„დედისა და მამის აღსარება დაუწერეთ შვილებს, რა არ გვეკუთვნის ეს?!“ - შალვა ამონაშვილის რეკომენდაცია მშობლებს

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, შვილებთან დაშვებული შეცდომები გამოასწორონ და მოინანიონ:

„თუ თქვენ თავიდანვე ბავშვთან იყავით გულჩახურული, ​ავტორიტარი იყავით, მომთხოვნი იყავით, ამკრძალავი იყავით, ცოტა ხმასაც უწევდით, ბავშვს თქვენი ეშინოდა, დადგა ასაკი და ბავშვმა მიიღო თქვენგან ყველა ის ხატი, რამაც ცხვირწინ ჩაგიკეტათ გული. როდესაც ბავშვი თავის თავში არ შეგვიშვებს ჩვენ, აღზრდა გაგვიჭირდება. დაუწერეთ ბოდიშის წერილი თქვენს შვილს. მე არ მგონია, რომ რაღაც შეცდომები არ გქონდეთ შვილთან დაშვებული.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, მშობლებმა შვილებს აღსარება უნდა დაუწერონ:

„დედისა და მამის აღსარება დაუწერეთ შვილებს. რა არ გვეკუთვნის ესა? მე პაატას აღსარება დავუწერე, როდესაც 16 წლის გახდა. ვუამბე, როგორ ვზრდიდით, რა შეცდომები დავუშვით, რომ მერე თვითონ დაგვხმარებოდა თავისი თავის აღზრდაში. დაუწერეთ თქვენი აღსარება, რომ ბავშვმა მოგიტევოთ თქვენ.“

„აღსარება უნდა იყოს გულწრფელი. ​თქვენ სიტყვებს დაეძებთ და გულწრფელობას არ დებთ შიგნით. როდესაც ასეთი მდგომარეობაა, ბავშვი ჩაგეკეტებათ. ამრიგად საჭიროა მოთმინება და მოთმინებაში ყველა სიკეთის ქმნა, რომ ბავშვი მიხვდეს, თურმე დედა მისი მეგობარია და არამხოლოდ მბრძანებელ-განმკარგულებელი,“ - აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„სიტყვა „დამორჩილება“ საერთოდ არ გამოიყენოთ აღზრდაში, დამორჩილებული არ აღიზრდება," - აკადე...
​აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია შვილებთან ურთიერთობისას სიტყვები სიფრთხილით გამოიყენოს:„ჩემო ძვირფასო ახალგაზრდა დედიკო, გაუფრთხილდი საკუთარ სიტყვას, საკუთარ მოთხოვნებს. არ განერვიულდე...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

2008 წლის აგვისტოს ომის დროს ქართველი დედები არაერთი მძიმე განსაცდელის წინაშე აღმოჩნდნენ. ერთ-ერთი დედა, რომელსაც ომის პერიოდში უდიდეს სირთულეებთან მოუხდა შეჯახება სოფელ ერგნეთში მცხოვრები მაგული ოქროპირიძეა. ის 14 წლის წინანდელ მძიმე ამბებს ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იხსენებს და ყვება, როგორ გადახტა სამშობიაროს ფანჯრიდან ახალშობილთან ერთად, როდესაც საფრთხის მოახლოება იგრძნო:

„2008 წლის 7 აგვისტოს ღამე მეყოლა მეხუთე შვილი. ზუსტად როდესაც გავაჩინე ქეთი, ის პერიოდი იყო შორ მანძილზე რომ ისროდნენ. ისეთი ხმა ჰქონდა, მთელი სამშობიარო ზანზარებდა. სამხედრო ნაწილი და გორის სამშობიარო ძალიან ახლოს არის. ფანჯრები, მინები სულ ჩამომსხვრეული იყო საავადმყოფოში. ამ ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ამ ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი ფანჯრიდან. რამოდენიმე წელი იმ საავადმყოფოს ეზოშიც კი ვერ შევდიოდი. ქეთო, როგორც ომი, ისეთი დაუმორჩილებელია. ვიტყოდი, რომ გმირია, იმიტომ, რომ პირველმა დაამარცხა სიკვდილი თავისი დაბადებით. მშობიარობის დროს „ვაიმე დედა“ არ მითქვამს. მარტო ვლოცულობდი: „ღმერთო, ჩემი შვილები კარგად იყვნენ, ღმერთო, გადაგვარჩინე.“

მაგული ოქროპირიძის თქმით, ომმა ბავშვებზე უმძიმესი გავლენა მოახდინა და პატარებს მდგომარეობიდან გამოსვლა დიდხანს უჭირდათ:

„ჩემი შვილი, მეორე გოგო დედაჩემის გვერდით იყო, როდესაც მე ბავშვით ხელში გადმოვხტი. მთელი ორი კვირა არ ლაპარაკობდა. ხალხს რომ დაინახავდა, გზაზე ვერ გადადიოდა. ომის შემდეგ პირველად რომ შემოვედი ერგნეთში და დავინახე პირველი სახლი დამწვარი, ერთი ამოსუნთქვით დამთავრდა ყველაფერი. ჩემში ყველა ემოცია გაიყინა. პიანინო მაქვს ჩემი ასაკის. ჩექმიანი ფეხით იყო ჩაქუჩები და სიმები ჩამტვრეული, ნაფეხური ეტყობოდა ძირს დაყრილ ხატებს.“

2008 წლის 7 აგვისტოს დაბადებული ქეთევან დოჯაშვილი რუსულ ბომბდამშენებს გადაურჩა და 14 წლის წინანდელი ომის შესახებ მხოლოდ დედის მონაყოლიდან იცის.

„დედა რომ ყვება ხოლმე, მეც თვალწინ მიდგას ყველაფერი, რაც ომის დროს ხდებოდა. დედა სულ ამბობს, რომ დაიბადე, გმირი ხარ და სიკვდილს პირველი უთხარი არაო,“ - ამბობს ქეთევან დოჯაშვილი.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად