„ამ ბავშვებს პირდაპირი კავშირი აქვთ ცოდნებთან, ჩვენ შეგვიძლია გადავუკეტოთ. ხანდახან ეტყვი: „სისულელეს ნუ ლაპარაკობ.“ თუ ერთხელ და მეორედ ვეტყვი, მესამედ აღარ მეტყვის ამას. მეხუთედ უკვე ჩაიკეტება. დააკვირდით ბავშვებს რეებს ლაპარაკობენ, განსაკუთრებით 6 წლამდე. მერე არ ილაპარაკებენ ამას. კარგი დედა, კარგი მამა უთუოდ ჩაწერს ბავშვის ამ ლაპარაკებს. თოჯინას ეთამაშება და რას ეუბნება? მამას ელაპარაკება და რეებს ელაპარაკება? უნდა მოუსმინო, თავი უქიცინო, გაიკვირვო, დაინტერესდე, კიდევ მიამბეო სთხოვო. თუ ეტყვი: გეყოფა მეზღაპრეობა, მეორე-მესამე გამეორების შემდეგ შეწყვეტს ამას შენთან. ეს ბავშვები რაღაცებს ხედავენ. მას ჰგონია,რომ შენც ხედავ. ეს თვისებები აქვს ბევრ ბავშვს.“
„ეს ბავშვები ძალიან თავმოყვარენი არიან. საკმარისია არ დაუჯერო, რომ ეწყინება მაშინვე. ჩემს თაობას არ ეწყინებოდა, ბევრს გვლანძღავდნენ, გვეჩხუბებოდნენ, შეჩეულები ვიყავით ამას. ეს ბავშვები უხეშობას, აკრძალვებს ვერ იტანენ. სხვა ბავშვია, გეუბნებით. მათ ასეთი დედა, მამა, ბებია-პაპა უნდათ, რომელიც მეგობრად გაუხდება. ამას არ უნდა მტკიცება, რომ ქართველი ბავშვები ინტელექტუალურად ყოველთვის მაღლა იდგნენ სხვა ბავშვებზე. ისეთ რამეს ლაპარაკობენ ან იტყვიან, რომ თითქოს სიბრძნე იმის მერე იკეტება. ამ ბავშვებთან ურთიერთობა ცოტა სხვანაირი უნდა იყოს,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.
წყარო: „ამონაშვილის აკადემია“
