Baby Bag

„ხელის დაბანა არ უნდა იყოს მხოლოდ ონკანთან მისვლა და წყლის გადავლება,“- პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი

„ხელის დაბანა არ უნდა იყოს მხოლოდ ონკანთან მისვლა და წყლის გადავლება,“- პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი

პედიატრმა ინგა მამუჩიშვილმა ბავშვებში ჰიგიენის წესების დაცვის მნიშვნელობაზე ისაუბრა და მშობლებს მოუწოდა, რომ პატარებს ხელების სწორად და სრულფასოვნად დაბანა ასწავლონ:

„ხელის დაბანა უნდა მოხდეს გარკვეული წესების მიხედვით. ეს არ უნდა იყოს მხოლოდ ონკანთან მისვლა და ხელის გადავლება. ხშირად მინახავს, პატარას ეუბნებიან: დაიბანე ხელი! ის გადაივლებს ხელზე წყალს და სველი ხელებით გამოვარდება გარეთ. აქედან გამომდინარე, ჩვენ უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რომ დაახლოებით 20 წამის განმავლობაში უნდა დაიბანოს ხელი. რა თქმა უნდა, აუცილებელია ხელის მთლიანად დაბანა. თითებს შორის არე და ფრჩხილის არეც უნდა დაიბანო. პატარები ხელს ხშირად იდებენ პირში, ხელში უჭირავთ სათამაშო.

ექიმებიც ვართ ერთ-ერთი სერიოზული რისკ-ფაქტორი ვირუსის გავრცელების თვალსაზრისით. ჩვენ ყოველდღიური კონტაქტი გვაქვს პაციენტებთან და არამხოლოდ ხელებს ვიბანთ, სპეციალური სადეზინფექციო ხსნარებით ვიმუშავებთ ხელებს,“- მოცემულ საკითხზე ინგა მამუჩიშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„საპატრიარქოს ტელევიზია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაშინება არის ჩვენი კომფორტისთვის და არა ბავშვზე ზრუნვისთვის,“ - ბაკურ კოტეტიშვილი

„დაშინება არის ჩვენი კომფორტისთვის და არა ბავშვზე ზრუნვისთვის,“ - ბაკურ კოტეტიშვილი

ბავშვთა ნევროლოგმა ბაკურ კოტეტიშვილმა ბავშვის დაშინების მანკიერ მხარეებზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ მშობლები ასე საკუთარი კომფორტის გამო იქცევიან:

„საბოლოოდ ვებრძვით იმ ბიოლოგიურ ფენომენს, რომელსაც ჰქვია დაცულობა. თუ ბუა წამიყვანს, თუ მეტკინება, თუ დავეცემი, მაშინ როგორღა მიცავ?! ეს დაშინება არის ჩვენი კომფორტისთვის და არა ზრუნვისთვის. მაგალითად, კარადაა ოთახში. როგორ გავიგო კარადის თავზე რა არის, თუ არ ავძვერი. ამიტომ ვიწყებ რაღაც ფორმით იქ აძრომას. გვერდით მყოფი მოზრდილი აუცილებლად უნდა დამეხმაროს, ამწიოს, ცოცვაში მომეხმაროს, რომ დავიკმაყოფილო მოთხოვნილება და გავიგო რა არის იქ. ​ნაცვლად იმისა, რომ ავდგე და ბავშვს მივეხმარო, არ მინდა, რომ ავდგე და ბავშვს ვეუბნები: „არ ახვიდე.“ ბავშვი შეძვრა ავეჯის ქვეშ, მეუბნება, რომ შევძვრე. მე მიჭირს დაკუზვა, ამიტომ ვეუბნები: „გამოდი მანდედან, ეს არ არის სათამაშო ადგილი." ჩვენს კომფორტზეა ეს აწყობილი და არა ბავშვის.“

„რომ ვირბინო, არაფერი მოხდება, მაგრამ უცებ ყურში მესმის: „არ ირბინო, თორემ დაეცემი, გაოფლიანდები." ნეგატივით ხდება შეზღუდვა რაღაც ქმედების. მე თავს ვიბევებ წინასწარ, რომ ბავშვი სადღაც, როდესღაც აუცილებლად დაეცემა. როგორც კი დაეცემა, მაშინვე მზად ვარ, რომ ვუთხრა: ხომ გეუბნებოდი,“ - აღნიშნულ საკითხზე ბაკურ კოტეტიშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ამ შაბათ-კვირას“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ამ შაბათ-კვირას“

წაიკითხეთ სრულად