Baby Bag

„რაც მეტს იწუწავებს, რაც მეტს გაგრილდება, უფრო კარგად არის ბავშვი,“ - ბავშვთა ნევროლოგი ბაკურ კოტეტიშვილი

ბავშვთა ნევროლოგმა ბაკურ კოტეტიშვილმა მშობლებს ურჩია, რომ სოფელში დასასვენებლად წაყვანილ ბავშვს თავისუფლება მისცენ და ის ზედმეტად არ შეზღუდონ:

„ბავშვები მონატრებულები არიან სოფელს. გაიხსენეთ თქვენი თავი, როდესაც ჩადიოდით სოფელში. პირველ დღესვე ხომ ყველა კუთხე-კუნჭულს მოირბენდით, ყველა ხეზე აძვრებოდით. პირველივე დღეს უნდა ბავშვს, რომ მოამთავროს ყველაფერი. ამ დროს მშობლები ეუბნებიან: რა დროს ეს არის? დაჯექი! ადაპტაცია უნდა ბავშვს, უნდა შეეგუოს, მათი აზრით. გარბიხარ ბავშვებთან, იმიტომ, რომ გენატრება ისინი. ბავშვებს მივცეთ თავისუფლება. ეს ყველაზე მთავარია. ჩვენ უნდა გავყვეთ ბავშვებს ჭიშკარს გარეთ.

ტანსაცმელი იმისთვის არის, რომ დაისვაროს. კიდევ ერთ-ერთი მთავარი არის წყლის ფენომენი. ჩვენ ბავშვობიდანვე წყალს გვიკრძალავენ. ბავშვებს ეუბნებიან: „ბევრი წყალი არ დალიო, საჭმელს ვერ შეჭამ!“ ეს არის აბსოლუტური სისულელე. როგორ უნდა დავლიო ბევრი და იმაზე მეტი, რაც მინდა? რა შუაშია ჭამა წყალთან?! წყალს ხელს შევუშვერდით და რას გვეუბნებოდნენ? „არ დასველდე! გაცივდები!“ ამ დროს გრილდება ბავშვი. მისი ტემპერატურა ჩვენს ტემპერატურაზე ყოველთვის მაღალია. მას გაგრილება უნდა. ხომ წუწაობდით ბავშვობაში?! ამას ვუშლით ბავშვებს. რაც მეტს იწუწავებს, რაც მეტს გაგრილდება, უფრო კარგად არის ბავშვი,“- მოცემულ საკითხზე ბაკურ კოტეტიშვილმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „სხვა შუადღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

მოდელმა თიკო ჩხეიძემ შვილის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილის გადასატანად წიგნი დაწერა. თიკო ჩხეიძის თქმით, „აღსარება დედისა“ მშობლის შვილთან დიალოგია და მასში ყველაფერია ნათქვამი, რისი თქმაც დედას ტატასთვის სურდა:

„წიგნის წერის პროცესში ერთგვარი ურთიერთობა იყო ტატასთან. მე და ტატა ვსაუბრობდით და თან რაღაც იწერებოდა. წერის გამოცდილება არ მქონდა. რომ დაიწყო ეს დიალოგი, დამთავრდა იქ, სადაც დამთავრდა წიგნი. როდესაც კითხულობს მკითხველი, მეც იმავე ემოციებს განვიცდიდი, როგორ ემოციებშიც არის მკითხველი. რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, მე ეს დავწერე ამ წიგნში. მინდა სხვა დედამ, სხვა ადამიანმა წაიკითხოს და თვითონ გადაწყვიტოს შვილთან ასე სჯობს ურთიერთობა, თუ თვითონ როგორც ურთიერთობს ისე...

წიგნში არაფერი არ არის ფანტაზიით. ყველაფერი არის სიმართლე. ვიჯექი, ვფიქრობდი, როგორ იტყოდა ამას ტატა, მე რა პასუხს გავცემდი და მერე მართლა თვითონ მოდიოდა ყველაფერი. ცოცხალია წიგნი, როდესაც კითხულობ. წიგნში ტატას ნახატებია. ტატასთან სიახლოვეს ისედაც ყოველთვის ვგრძნობ.

არ ვიცი რჩევას რამდენად მივცემ სხვა მშობლებს ან რამდენად მიიღებს მსგავს სიტუაციაში ადამიანი, ძალიან რთულია... ღმერთთან ურთიერთობა არ უნდა დაკარგოს. ღმერთის სიყვარული არის ყველაზე ძლიერი, რაც შეიძლება ადამიანმა იგრძნოს და იმის ძალით მერე ყველაფერი შეძლოს. იყო რთული პერიოდები, იყო შედარებით მსუბუქი დღეები. ალბათ, ყველაზე დიდი როლი პატარებმა შეასრულეს, იმიტომ, რომ ახლა მათზე ვართ გადაწყობილები. წიგნის ბოლოში მათთვის მაქვს პატარა წერილი, რომელიც ვფიქრობ, ცხოვრებისეულ გზას უჩვენებს,“- თიკო ჩხეიძემ წიგნის შესახებ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „დღის პოსტი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დღის პოსტი“

წაიკითხეთ სრულად