Baby Bag

10 რამ, რაც დედის ემოციურ გადაწვაზე მიგვანიშნებს

10 რამ, რაც დედის ემოციურ გადაწვაზე მიგვანიშნებს

თანამედროვე დედებს ძალიან ხშირად აწუხებთ დაღლილობა, წარუმატებლობის განცდა, ეჭვები საკუთარ შესაძლებლობებთან დაკავშირებით და საკუთარი თავის სიყვარულის ნაკლებობა. დედა საოცარი ადამიანია. ის შვილებისგან ფარულად, კულისებში ძალიან ბევრ რამეს აკეთებს, რასაც ბავშვები ვერ აცნობიერებენ. ადამიანები დედის შრომის ფასს მას შემდეგ იგებენ, როდესაც შვილებს აჩენენ. ზოგიერთ დედას თავადაც უკვირს, როგორ ახერხებს იმ ყველაფრის გაკეთებას, რასაც შვილებისთვის აკეთებს. ემოციური გადაწვა დედებში რეალური მოვლენაა. ჩვენს სტატიაში ემოციური გადაწვის 10 ნიშანს გაგაცნობთ, რომლებიც დედის მძიმე ფსიქიკურ მდგომარეობაზე მიგვანიშნებს.

1. დედა თავს არაადეკვატურ მშობლად გრძნობს

არსებობს მრავალი მიზეზი, რის გამოც დედები თავს არაადეკვატურად გრძნობენ. მათ შორის ყველაზე გავრცელებული მიზეზებია:

  • ზეწოლა და მოლოდინები საზოგადოების მხრიდან
  • სოციალურ მედიაში წარმოჩენილი დედის სახე
  • ყოველდღიური აქტივობების დიდი რაოდენობა
  • ფინანსური საზრუნავი
  • საკუთარი თავის შედარება სხვებთან
  • განსჯა სხვა ადამიანების, ახლობლების, ოჯახის წევრების მხრიდან

2. უკიდურესი მენტალური გადაღლა

ემოციურმა გადაღლამ შეიძლება გამოიწვიოს დედის გუნება-განწყობის პრობლემები, რაც მას ემოციურად არასტაბილურს ხდის. დედამ, შესაძლოა, იგრძნოს გადაღლა მის მიერ ნაკისრი ვალდებულებებისა და პასუხისმგებლობების გამო და დაკარგოს სიახლოვის განცდა ოჯახის წევრებთან.

3. გულფიცხობის გამოვლენა

ბრაზი, როგორც წესი, უფრო დიდი და მნიშვნელოვანი ემოციის თანმხლები ემოციაა. დედის ხშირი ბრაზიანობა და გულფიცხობა, შესაძლოა, ჭარბი თავშეკავების ან რეპრესირებული აგრესიის გამოხატულება იყოს. დედის გულფიცხობა ბავშვისადმი უმიზეზო აგრესიით ვლინდება. ის, შესაძლოა, უმნიშვნელო საკითხის გამო ბავშვს გაუბრაზდეს, უყვიროს და დასაჯოს.

4. დანაშაულის განცდა

დედები ხშირად დანაშაულს განიცდიან შვილების წინაშე, რადგან თვლიან, რომ საკუთარ როლს ცუდად ასრულებენ და კარგი მშობლები არ არიან. საზოგადოება ბავშვის აღზრდის საკითხში ქალს გაცილებით მაღალ მოთხოვნებს უყენებს, ვიდრე მამაკაცს, რის გამოც დანაშაულის განცდა დედებში უფრო ძლიერია, ვიდრე მამებში.

5. სინანული მიღებული გადაწყვეტილებების გამო

დედები, რომლებსაც ემოციური გადაწვა აქვთ ხშირად ნანობენ წარსულში მიღებულ გადაწყვეტილებებს, ფიქრობენ, რომ სჯობდა ბავშვები უფრო ადრე ან გვიან გაეჩინათ, უფრო ნაკლები შვილი ჰყოლოდათ, უფრო სწორად შეერჩიათ მეუღლე, მეტი დრო დაეთმოთ საკუთარი თავისთვის და ა.შ.

6. ზედმეტი შფოთვა მომავალზე ფიქრისას

დედებს ხშირად პანიკა და შფოთვა იპყრობთ იმ პასუხისმგებლობების გამო, რომელიც მათ აკისრიათ. გამუდმებით გადაძაბულ რეჟიმში ყოფნა მათ კონცენტრაციის უნარზე ნეგატიურად აისახება და მომავლისადმი შიშით განაწყობს.

7. სევდიანობა

ზოგიერთი დედა ყოვლისმომცველი სევდით არის შეპყრობილი, არაფრის გაკეთების სურვილი არ აქვს და ყველაფრისადმი გულგრილი დამოკიდებულება უყალიბდება. ასეთ შემთხვევაში ისინი გარესამყაროსგან, მათ შორის შვილებისგან, იზოლირდებიან.

8. ემოციური გამოფიტვა

დედები ხშირად თვლიან, რომ მათ ცხოვრებაში ვერაფერს მიაღწიეს და ვერც ყოველდღიურ საქმეებს უმკლავდებიან. მათ უჭირთ ძილი, ხშირად აწუხებთ თავისა და სხეულის ტკივილი, ხდებიან გულმავიწყები, კარგავენ პროდუქტიულობას, არ შეუძლიათ კონცენტრაცია და ფიზიკურადაც გადაღლილები არიან.

9. გაღიზიანება

ზოგიერთი დედა იმ მდგომარეობამდე მიდის, რომ ბავშვებთან დროის გატარებაც კი არ სურს. ისინი თვლიან, რომ საკუთარი თავი დაკარგეს.

10. ქრონიკული დაღლილობა

ემოციური გადაწვის დროს დედებს ქრონიკული დაღლილობა აწუხებთ. არ აქვს მნიშვნელობა რამდენ ხანს სძინავთ, ისინი ძალების აღდგენას ვერ ახერხებენ.

თუ დედა გრძნობს, რომ მისი ემოციური მდგომარეობა უარესდება და დეპრესია ძლიერდება, მან დახმარებისთვის პროფესიონალს უნდა მიმართოს. იმ შემთხვევაში, თუ დედას აგრესია უჩნდება ბავშვების მიმართ და ძალადობისკენ მიდრეკილი ხდება, აუცილებელია დაუყოვნებლივი ყურადღება და თერაპია, რომელიც ქალს მძიმე დეპრესიასთან გამკლავებაში დაეხმარება.

წყარო: ​moms.com

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით...“ - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

„როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით...“ - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლების მიერ ბავშვებისთვის არჩევანის თავისუფლების შეზღუდვის პრობლემაზე ისაუბრა:

„ნორმალური განვითარების ბავშვი ისეთი არსებაა, რაზეც არ უნდა ატარო, ყველაფერზე სიხარულით წავა და ასე თუ ისე ყველაფერს აითვისებს, მაგრამ ეს მისი არჩევანი არ არის. შეიძლება მეც მინდა, რომ ჩემი შვილი მუსიკაზე დადიოდეს, მაგრამ ორი წლის ასაკიდანვე უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რა არის არჩევანის გაკეთება.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, სამი წლის ბავშვი თუ ჭამისას ჭირვეულობს, მას შეზღუდული არჩევანი უნდა შევთავაზოთ:

​როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით: „აირჩიე რას შეჭამ, ფაფას თუ კვერცხს?!“ ეს არის შეზღუდული არჩევანის სტრატეგია. დაუშვათ გეუბნებათ, რომ კვერცხს შეჭამს და მერე ამბობს, რომ არა, გადაიფიქრა. თქვენ მის არჩევანს პატივს სცემთ და ეუბნებით: „ძალიან ვწუხვარ, მაგრამ მე კვერცხი მოგიმზადე და სხვა საშუალება არ მაქვს." რატომ არის ჩვენს საზოგადოებაში, რომ თავის საქციელზე პასუხს არავინ არ აგებს? შემოეჭამა, შემოეპარა და ა.შ. ეს ტერმინი აქედან მოდის, რომ მე არ მინდოდა, მაგრამ ასე გამოვიდა. ვიღაცამ გააკეთა შენ მაგივრად, ვიღაცამ აირჩია შენ მაგივრად. მოზრდილობის ასაკამდე მშობლები ირჩევენ შვილების მაგივრად. შედეგი არის უპასუხისმგებლო მოზრდილი.“

„როდესაც სკოლაში ბავშვი სხვადასხვა წრეზე მიმყავს, ჩვენ ერთად უნდა ავირჩიოთ. მშობლები ხშირად მეუბნებიან, რომ ბავშვი 5-10 წრეზე დაჰყავთ. უხარია ბავშვს და არ იღლებაო, მშობელი მეუბნება. ჩვენ ბავშვის ფიზიკური მდგომარეობაც უნდა გავითვალისწინოთ. კი უხარია ეს ბავშვს 7-8 წლის ასაკში, მაგრამ მისი რესურსი სასრულია. ათას ადგილას ვერ ირბენს და მერე 9 საათზე გაკვეთილების მომზადებას ვერ დაიწყებს ეს ბავშვი. როდესაც მასწავლებელი მიგეგმავს, რომ 10-12 წიგნი უნდა წაიკითხო ზაფხულში, მე, როგორც ბავშვს ინტერესი დამეკარგება,’- აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „იმედი“

წაიკითხეთ სრულად