Baby Bag

მუცლადმყოფი პატარები იღიმიან, როდესაც დედა სტაფილოს მიირთმევს და სახეს ჭმუხნიან, როდესაც დედა კომბოსტოს იღებს - უახლესი კვლევის შედეგები

მუცლადმყოფი პატარები იღიმიან, როდესაც დედა სტაფილოს მიირთმევს და სახეს ჭმუხნიან, როდესაც დედა კომბოსტოს იღებს - უახლესი კვლევის შედეგები

მუცლადმყოფი პატარები იღიმიან, ტირიან, დედას უსმენენ, აქვთ სხვადასხვა შეგრძნება, თუმცა ცოტამ თუ იცის, რომ ისინი იწონებენ ან იწუნებენ დედის მიერ მირთმეულ საკვებს. დედის მიერ მიღებული საკვები ბავშვის განწყობაზე ზემოქმედებს.

ორსულ დედებს არაერთხელ სმენიათ შემდეგი სიტყვები: რასაც 9 თვის განმავლობაში მიირთმევ, ეს უდიდეს გავლენას ახდენს შენი შვილის ჯანმრთელობაზე. მკვლევარები ამტკიცებენ, რომ თუ დედას კვების მრავალფეროვანი რაციონი აქვს, მისი შვილი მომავალში ნაკლებად პრეტენზიული მჭამელი იქნება.

მუცლადმყოფ ბავშვს შეუძლია გამოხატოს მისი დამოკიდებულებები საკვების მიმართ და დედას „აგრძნობინოს,“ რომ მას ბროკოლი ან კომბოსტო არ უყვარს. უახლესმა კვლევამ აჩვენა, რომ მუცლადმყოფი ბავშვები სახეს ჭმუხნიდნენ, როდესაც დედა კომბოსტოს მიირთმევდა, თუმცა იღიმოდნენ, როდესაც ის სტაფილოთი იკვებებოდა.

კვლევაში 100 ორსული ქალბატონი იღებდა მონაწილეობას. მათი ასაკი 18-დან 40 წლამდე მერყეობდა. ქალბატონები 32-დან 36 კვირამდე ორსულები იყვნენ.

კვლევის ავტორები აცხადებენ, რომ მათ მიერ ჩატარებული კვლევა პირველია, რომელმაც დედის მიერ მიღებული საკვებისადმი მუცლადმყოფი ბავშვის განწყობის შესასწავლად ულტრაბგერითი კვლევის მონაცემები გამოიყენა.

მკვლევარები იმედოვნებენ, რომ ახალი კვლევა მეცნიერებს შესაძლებლობას მისცემს გამოიკვლიონ, თუ რა გავლენას ახდენს მუცლადმყოფი ბავშვის დამოკიდებულებები დედის მიერ მიღებული საკვების მიმართ მის მომავალ კვებით ჩვევებზე.

წყარო: ​brightside.me 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენ პერმანენტული ისტერიკა გვჭირს... ჩვენთვის მიმზიდველია, რაც ისტერიულია,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

„ჩვენ პერმანენტული ისტერიკა გვჭირს... ჩვენთვის მიმზიდველია, რაც ისტერიულია,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „ჩვენი ოჯახი“ ქართული კულტურისთვის დამახასიათებელი თავისებურებების შესახებ ისაუბრა:

„დააკვირდით ჩვენს კულტურას. ახლა უკრაინის ამბებია. რა მშურს? ადამიანი გამოდის, ომშია და ისტერიკას ვერ ვატყობ. ხომ ომში არიან? ისტერიკას ვერ ვატყობ. ინტერვიუს როგორ აძლევენ? ჩვენ პერმანენტული ისტერიკა გვჭირს. ჩვენთვის მიმზიდველია, რაც ისტერიულია. ჩვეულებრივ კულტურაში ჩვენ ავადმყოფობებზე ვლაპარაკობთ. იცით როგორ არის? ის არის წარმატებული, ვინც უფრო ავად აღმოჩნდება. თქვენ რომ მეტყვით ეს მტკივა, მე უნდა ვთქვა, რომ ის მტკივა. მოგიგე, ხომ?“

ზურაბ მხეიძის თქმით, საქართველოში დაოჯახებულ ადამიანს, რომელსაც შვილი არ ჰყავს, საზოგადოება ხშირად ნეგატიურ ემოციებს აწვდის.

„მეორე, კომუნიკაციაა ყველაფერი, ხომ?! ვთქვათ გათხოვილი ხარ. შეგხვდა ადამიანი, კეთილისმსურველი და რას გეუბნება?! არაუშავს. არაუშავს არის უარყოფითი ემოცია. ეს ზოგადი პრობლემაა. კარგი ვარიანტია, როდესაც თქვენ თქვენი თავისგან იღებთ პოზიტიურ უკუკავშირს. გონების პრაგმატულობა რაშია? მე უნდა დავდო მიზანი იქ, სადაც ეს კონტროლირებადია. „მე მინდა ბავშვი“ ეს ძალიან კარგი გადაწყვეტილებაა. იმისთვის, რომ ბავშვი გაჩნდეს, მან უნდა შეუწყოს ხელი ამ პროცესს. როდესაც მშობელი პროცესს უწყობს ხელს, რასაც ექიმი ეუბნება, ყველაფერს აკეთებს, ეს არის მისი წვლილი ბავშვში. არ გადავიტანოთ ეს არაკონტროლირებად პროცესში. არ ვიკითხოთ: „ბავშვი როგორი იქნება?!“ ამ დროს მე ვერ ვხედავ იმ ნაბიჯებს, სადაც კარგად მივდივარ. შედეგი არ არის მთლიანად შენი კონტროლის ქვეშ, ამიტომ პროცესს უნდა მიჰყვე,“- აღნიშნა ზურაბ მხეიძემ.

წყარო:​ „ჩვენი ოჯახი“

წაიკითხეთ სრულად