Baby Bag

რამ შეიძლება გამოიწვიოს საფენის მიდამოში კანის დაზიანება და როგორ მოვაგვაროთ პრობლემა?

რამ შეიძლება გამოიწვიოს საფენის მიდამოში კანის დაზიანება და როგორ მოვაგვაროთ პრობლემა?

რამ შეიძლება გამოიწვიოს საფენის მიდამოში კანის დაზიანება და როგორ მოვაგვაროთ პრობლემა? - ამ თემაზე MomsEdu.ge-ს ექიმი-ნეონატოლოგი თინათინ ქურდაძე ესაუბრა.

რამ შეიძლება გამოიწვიოს საფენის მიდამოში კანის დაზიანება?

- ბავშვის კანის ანატომიური და ფიზიოლოგიური თავისებურებებიდან გამომდინარე, საფენის ქვეშ კანი ხშირად ზიანდება.

ჩვილებში კანის დაზიანების გამომწვევი მიზეზი შესაძლოა იყოს:

  • ნაწლავთა ხშირი მოქმედება, ანტიობიოტიკოთერაპიის ხანგრძლივი და არარაციონალური გამოყენება;
  • ალერგია უშუალოდ საფენზე ან ბავშვის მოვლის საშუალებებზე (მაგალითად: კრემი, მალამო, დასაბანი საშუალებებები);
  • საფენის არასწორი ზომა;
  • ხელოვნური კვება (რადგან ბუნებრივ კვებასთან შედარებით, ხელოვნურ კვებას ახასიათებს განავლის მაღალი PH);
  • ხახუნი;
  • მაცერაცია და ახალშობილებში განავლის მაღალი ფერმენტული აქტივობა.

საფენში, შარდის და განავლოვანი მასების ერთობლიობით იზრდება ტენიანობა. ეს ცვლის კანის მიკრობიოტას, ასუსტებს კანის ბარიერულ ფუნქციას და იწვევს მისი მთლიანობის დარღვევას, ამის გამო იზრდება სხვადასხვა მიკროორგანიზმების და ქიმიური გამღიზიანებლების შეღწევადობა კანში და იმატებს დაინფიცირების რისკი.

- როგორ მოვუაროთ ჩვილის კანს, რათა პრობლემა ავირიდოთ?

- ბავშვის კანი ძალზედ ნაზი და მგრძნობიარეა, ამიტომ საჭიროებს სათუთ მოპყრობას. პრევენციისთვის უნდა შეარჩიოთ ისეთი საფენი, რომელიც მაქსიმალურად კარგად იწოვს სისველეს. უნდა შეარჩიოთ საფენის სწორი და ზუსტი ზომები, რათა მინიმუმამდე დავიყვანოთ კანთან ხახუნი და ტენიანობის გაზრდა. არ შეიძლება საფენის ძალიან მჭიდროდ შეკვრა (უჰაერო გარემოში სწრაფად მრავლდებიან ბაქტერიები). საფენი უნდა შევცვალოთ ხშირად, 2-3 საათში ერთხელ, რათა თავიდან ავიცილოთ შარდის და განავლის კანთან შეხების ხანგრძლივობა.

საფენის შეცვლისას უპირატესობა უნდა მივანიჭოთ ჩაბანას. კანი გავასუფთაოთ ნაზად, თბილი წყლით და ფიზიოლოგიური PH-ის შემცველი საშუალებებით. მინიმალურად გამოვიყენოთ სველი ხელსახოცები (ალერგიულობის გამო). ჩვილს დაბანის შემდეგ მაშინვე არ ჩავაცვათ საფენი, კანი უნდა გავამშრალოთ გულდასმით და ნაზად, ბუნებრივი ქსოვილით, (სასურველია ბამბის ქსოვილი) შეხებით და არა უხეშად გასმით). ჩვილს, დღის განმავლობაში რამდენჯერმე შეგვიძლია მივაღებინოთ ჰაერის აბაზანები (გვყავდეს უსაფენოდ რამდენიმე წუთით). არ გამოიყენოთ პუდრა, სურნელოვანი დანამატების და სპირტის შემცველი ჰიგიენური საშუალებები. ახალშობილის ტანსაცმელი გარეცხეთ სპეციალურ, საბავშვო ხაზის სარეცხ ფხვნილში და კარგად გაავლეთ. უპირატესობა მივანიჭოთ ჩვილის კვებას დედის რძით (განავლის PH-ის გამო. რა თქმა უნდა, დედის ფსიქო-ემოციური და სომატური მდგომარეობის გათვალისწინებით).

- თუ გაჩნდა გამონაყარი ან სიწითლე, რა გავაკეთოთ, როგორ მოვაგვაროთ პრობლემა?

- საფენქვეშა კანის დაზიანების სიმძიმე დამოკიდებულია საფენის გამოყენების სიხშირეზე, საფენის ხარისხზე, ბავშვის პირველად ტუალეტსა და ჰიგიენაზე, მოვლის საშუალებების შემცველობაზე და ჩვილის კანის ტიპზე. თუ ახალშობილთან აღინიშნა მცირე სიწითლე და გამონაყარი, პირველ რიგში, უნდა მოვაშოროთ გამომწვევი მიზეზი, შევინარჩუნოთ კანის სიმშრალე და სისუფთავე. ხშირად მივაღებინოთ ჰაერის აბაზანები, გამოვიყენოთ თუთიის შემცველი საფენქვეშა მალამოები. თუ აღნიშნული ღონისძიებების მიუხედავად, კანის დაზიანება პროგრესირებს, სცდება საფენქვეშა არეს, ხდება სისხლმდენი, წყლულოვანი, დაუყოვნებლად უნდა მივმართოთ ნეონატოლოგს/პედიატრს, რათა დადგინდეს გამომწვევი მიზეზი და სწორად შეირჩეს მკურნალობა.

- დამატებით რას ურჩევდით მშობლებს?

- ყველა მშობელი ზრუნავს, რომ შვილს ახალშობილობიდან შეუნარჩუნოს სიმშვიდე და დადებითი ემოციები, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია. თუმცა, არის მდგომარეობები როცა ეს ოჯახური იდილია ირღვევა. ამის ერთ-ერთი მიზეზია ის, რაზეც ზემოთ ვისაუბრეთ. კანის საფენქვეშა დაზიანების დროს ახალშობილი განიცდის დისკომფორტს, ტკივილს და ჭირვეულობს. თუმცა, ბავშვები არ იზრდებიან ისე, რომ მშობელი ერთხელ მაინც არ დადგეს ამ გამოწვევის წინაშე.

მთავარია გავითვალისწინოთ რეკომენდაციები და მაქსიმალურად დავიცვათ წესები, მაგრამ, თუ მაინც დადექით ამ პრობლემის წინაშე, თავი არ დაიდანაშაულოთ, თქვენ ძალიან კარგი დედა ხართ. იმოქმედეთ რაციონალურად, მშვიდად და მიმართეთ ექიმს დახმარებისთვის.

ესაუბრა მარიამ ჩოქური

9 რჩევა ჩვილის მოვლის შესახებ, რომელიც ყველა მშობელმა აუცილებლად უნდა იცოდეს
​ბავშვის დაბადება უდიდეს სიხარულთან ერთად უდიდესი პასუხისმგებლობაც არის. გამოუცდელი მშობლები ჩვილის მოვლისას ხშირად უშვებენ შეცდომებს. იმისთვის, რომ ბავშვს კომფორტული გარემო შეუქმნათ და მისი უსაფრთხოე...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თორმეტი საათია... ყველას სძინავს... სრულიად გამოფიტული ვზივარ ჩაის ჭიქით ხელში და ვფიქრობ, ნეტა, ის ჭურჭელი როდის უნდა დავრეცხო“ - სამი შვილის დედის ერთი ჩვეულებრივი დღე

„თორმეტი საათია... ყველას სძინავს... სრულიად გამოფიტული ვზივარ ჩაის ჭიქით ხელში და ვფიქრობ, ნეტა, ის ჭურჭელი როდის უნდა დავრეცხო“ - სამი შვილის დედის ერთი ჩვეულებრივი დღე
სამი შვილის დედის ბლოგი

დღე 1-ლი - როცა, ჩემი ოჯახი ნაწილობრივ გაიცანით

ისევ ერთი ჩვეულებრივი დილა გათენდა. ამჯერად, რვის ნახევარზე გამეღვიძა თუ გამაღვიძეს, ეგეც საკითხავია. წუხელ ნატამ გვიან დაიძინა და შესაბამისად, გამოუძინებელი ვარ. კიდევ კარგი, მას მაინც სძინავს.

დათა ადგა. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ ახლა მეც უნდა წამოვდგე და ბავშვები გავაღვიძო, რათა ერთი ბაღში და მეორე სკოლაში წაიყვანოს. მანამდე კი...
უფროსს არაჟანი და ალადიკები უნდა, შუათანას კარაქიანი პური, დათას კი - ერბოკვერცხი. დავალება არც ისე რთულია, მთავარია, მისი შესრულებისას შემთხვევით სარკეში არ ჩამეხედოს და არ შევშინდე, საკუთარი თავის არ შემეშინდეს.
ჩაიდანი ადუღდა. ჩაი და ყავა დავასხი და ბავშვების ტანსაცმლების გამზადება დავიწყე, ცალი ხელით ქმრის პერანგს ვაუთოებ. ამჯერადაც არ გამომივიდა, მაგრამ ამ ერთ წვრილ, შავ ხაზს ყელზე მგონი ვერავინ შეამჩნევს. ოღონდ ახლა ესენი გავისტუმრო.
უკვე ცხრის ნახევარია. ცხრაზე სახლიდან გადიან და მეც მაქვს ნახევარი საათი, რომ ნატას გაღვიძებამდე თავს მივხედო. დათა უკვე მზადაა, ახლა ის ორი შვილი უნდა დავარწმუნო, რომ ის ჩაიცვან, რაც გავუმზადე. როგორც ყოველთვის, ჩემი თხოვნა არ ჭრის და ხელახლა მიწევს ტანსაცმლის კარადაში ხელების ფათური. არის - ცისფერი მაისური და ჭრელი შორტი შუათანას, ნაცრისფერი პერანგი და შავი შარვალი უფროსს, ესეც მანქანის გასაღები დათას. ჰო, კოცნა და კარის ჩაკეტვაღა დამრჩა. ვუალა!
მაგიდა ასალაგებელია, მაგრამ ამას შემდეგ მივხედავ, რა მეჩქარება. მგონი გუშინდელი ჭურჭელიც დასარეცხია. ამასაც მერე მივხედავ. ნატას გაღვიძებამდე წუთები რჩება. მეც წარმოუდგენელი სისწრაფით შევდივარ სააბაზანოში, ვიბან, ვიხეხავ კბილებს, ვიშრობ თმას, ვიცვამ ხალათას და გამოსულს ნატას ტირილის ხმა მესმის. გაიღვიძა.
ათი საათია. ნატას თავის სკამზე ზის და ჩემს ყოველ ლუკმას ათვალიერებს. არადა, უკვე ვაჭამე, მაგრამ მაინც ის უნდა, რაც მაგიდაზე დევს. ცოტაც და სასეირნოდ წავალთ. სულ ცოტაც, სანამ მზე გამოსულა და დაცხება. მგონი, მაგიდა ისევ ასალაგებელი დამრჩა.
ეზოში სანამ ყველა საქანელასა და სასრიალოს არ მოივლის, სახლში არ მომყვება. მეც, ჩათრევას ჩაყოლას ვამჯობინებ (მეზობლებს ისედაც მობეზრებული აქვთ ჩემი და ჩემი შვილის ყოველდღიური სცენები) და მასთან ერთად ვსრიალებ, ვქანაობ, ვგორავ მიწაზე. სახლში მტვერში ამოსვრილები, თუმცა კმაყოფილები ვბრუნდებით. როგორც იქნა, მისი ძილის დროა.
პირველი საათია. მაგიდა ისევ ასალაგებელია, ჭურჭელი გასარეცხი, მაგრამ საჭმელიც მოსამზადებელი. მშიერ კუჭზე ყველაფერი შეიძლება მოხდეს, ამიტომ მეც მაცივრისკენ ვიხრები და ინგრედიენტების მოძიებას ვიწყებ. დღეს რა გავაკეთო? ისიც უნდა გავითვალისწინო, რომ ნატას გაღვიძებამდე ძირითადი საქმის შესრულება მოვასწრო, თორემ მერე სხვა არაფრისთვის არ დამრჩება დრო და თან, ქმარ-შვილის სურვილები გავიხსენო. ნეტა, ყველიანი მაკარონი მითხრეს თუ მოხარშული სოსისი?
სამის ნახევარია. ნატას გაღვიძების დროა, რომ მეორე ძილიც მოასწროს დღეს, თორემ ბავშვების მეცადინეობას წითელი ხაზი გადაესმევა. სადილიც თითქმის მომზადდა. აჰ, მაგიდა დამრჩა ასალაგებელი, ჯანდაბა.
ხუთის ნახევარია. დათამ დამირეკა, რამე ხომ არ გამოვაყოლოო. კი, სიწყნარე, სიმშვიდე, ძილი, მყუდროობა და ბევრი თავისუფალი დრო-მეთქი, გავიფიქრე გულში, რეალურად კი - ნატასთვის ახალი ხილი, ბიჭებისთვის ტკბილეულობა და სახლისთვის პური. სულ ცოტა ხანიც და სახლი საომარ ადგილს დაემსგავსება, სადაც მშობლები გადარჩენისთვის იბრძვიან, შვილები კი - დარჩენისთვის. ვერაფერს ვიტყვი, life is beautiful.
ვსადილობთ. ნატამ დღეს ცუდად ჭამა. ვიცი, რომ ბროკოლი და ბოსტნეული არ უყვარს, მაგრამ კვირაში ერთხელ მაინც უნდა მიირთვას. მშიერი არაა, მაგრამ მე ხომ ვიცი, რომ ცუდად ჭამა, ამიტომ ახლა ზის და ყველს ლოღნის. უფროსს ათიანი მიუღია მათემატიკაში და ამ ამბით გახარებული „სადმე წაყვანას“ გვთხოვს (ეს შაბათ-კვირამდე გამორიცხულია) შუათანამ ბაღში თვლა ისწავლა და ახლა ენას ავარჯიშებს მაგიდასთან (არ ჩერდება). დათასთან ისევ ძველებურადაა ყველაფერი. ჩემთან ხომ მით უმეტეს.
საღამოა. უმცროსები ეზოში არიან მამასთან ერთად. მე და ჩემი ბიჭი კი ვმეცადინეობთ. ცოტაოდენი ცრემლის შემდეგ წიგნში წასაკითხი გვერდების რაოდენობაზე შევთანხმდით. მე (როგორც იქნა) მაგიდას ვალაგებ, ის კითხულობს. რამდენიმე ხნით სახლში ცოტა იდილიაა, შემდეგ დათას ნატა ამოჰყავს და ვცდილობ თან დავაძინო, თან წაკითხულსაც მივადევნო ყური. ნახევარი ჭურჭელი გაურეცხავი დამრჩა.
ცხრა საათია. ჩაის, გახუხული პურებისა და მულტფილმების დროა. რა თქმა უნდა, ბოლო ხმაზე. დათას ისევ კვერცხი მოუნდა და ტაფასთან ნატასთან ერთად ვდგავარ, რომელსაც მაინცდამაინც ახლა გაახსენდა, რომ დედიკო ძალიან უყვარს. როგორც იქნა, ეს ბრძოლაც მოვიგე. მთავარი მაინც წინაა - ბანაობა და დაძინება. დათას ნატა მივაბარე და ბიჭებთან წყალში შესატოპად მოვემზადე. დღეს ჩემი ჯერია (ნეტა, ვინ მოიფიქრა ეს მორიგეობა, მე ხომ არა?!). ნახევარსაათიანი დივერსიის შედეგად მე სრულიად სველი და ბიჭები მშრალნი გამოვედით ოთახიდან. კიდევ კარგი, დღეს დათა აძინებს მათ. როგორ მაინტერესებს ჩემს დაწყებულ ზღაპარს როგორ გააგრძელებს, მაგრამ მოსასმენად არ მცალია, ნატას მაწონი სურს.
თერთმეტის ნახევარი. ნატას დავდევ, რომ დავბანო და დავაწვინო. ვიცი, რომ ჯერ არ დაიძინებს, მაგრამ საწოლში როცაა, ცოტა მშვიდად ვარ. დევნა მხოლოდ დათას ჩარევით სრულდება და „მამიკოს გოგო“ საწოლშია. როგორც იქნა!
თორმეტი საათია. ყველას სძინავს. სახლში საუკეთესო სიჩუმეა, რაც კი ოდესმე მომისმენია. სრულიად გამოფიტული ვზივარ ჩაის ჭიქით ხელში და ვფიქრობ, ნეტა, ის ჭურჭელი როდის უნდა დავრეცხო.

გაგრძელება იქნება...
წაიკითხეთ სრულად