Baby Bag

3 თვეა ამ ავტოსადგომზე ვმუშაობ...

3 თვეა ამ ავტოსადგომზე ვმუშაობ...

38 წლის ქეთი აბდულაევა თბილისიდან არის და 5 წლის შვილს მარტო ზრდის. წაიკითხეთ მისი ისტორია, რომელსაც თავად ჰყვება

„3 თვეა ამ ავტოსადგომზე ვმუშაობ. მანამდე ჩემი შვილის მამა იდგა, მაგრამ ახლა „ჩაჯდა“ და მე გამოვედი მის მაგივრად. აქაურებმაც კარგად მიმიღეს და მუშაობის შესაძლებლობა მომცეს. სულ სვამდა და მერე აგრესიული ხდებოდა, ამტვრევდა ყველაფერს, რამდენჯერმე ჩემზეც კი გამოიწია. ბოლოს დააკევეს და ახლა იხდის სასჯელს.

აქამდე არ ვიცოდი სად მემუშავა, კი ვეძებდი სამსახურს, მაგრამ ვერ ვშოულობდი. 5 წლის შვილი მყავს და იმდენი რამე მჭირდება, ქირაც გადასახადია. ჩემს ქმარს არაფერი შემოჰქონდა სახლში. რასაც შოულობდა, ყველაფერს სასმელში ხარჯავდა. მისი დაკავების მერე ვიფიქრე, რა მოხდებოდა მეც მემუშავა კაცის ადგილზე, რადგან ქალის სამუშაო ადგილი ვერ ვიპოვე. იმ ფაქტმაც გამათამამა, რომ ხშირად ვხედავ ავტობუსებზე ქალ მძღოლებს. რაც უფრო მეტნი ვიქნებით, ერთმანეთს მივცემთ მაგალითს და მეტი შესაძლებლობები გვექნება.

აქ, პეკინზე ყველაზე მეტი მუშაობა 2-დან 9 საათამდეა. ამ დროს შვილი ბაღშია და მერე დაქალს გამოყავს. 9-მდე მასთანაა. დღეში 15 ლარამდე გამომდის, მაგრამ ეგეც საქმეა - ქირაში ვიხდი და საჭმელზე ძლივს გვყოფნის. მარტოხელა დედის სტატუსი მაქვს, განცხადებაც დავწერე შემწეობის მისაღებად, მაგრამ ჯერ არ დაუმტკიცებიათ. იმდენი, ვინმე უნდა შეაწუხო, დარეკო, განცხადებები წერო - ამისთვის ვერ მოვიცალე,“ - აღნიშნავს ქეთი აბდულაევა. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„გაუგებარი ფენომენია, რას ნიშნავს „ნერვიული“ ბავშვი... ეს არის გამოგონილი ტერმინი,“ - ბავშვთა ნევროლოგი ბაკურ კოტეტიშვილი

ბავშვთა ნევროლოგმა ბაკურ კოტეტიშვილმა ბავშვების მისამართით ხშირად გამოყენებული ტერმინის „ნერვიული ბავშვი“ შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ეს უფროსების მიერ გამოგონილი ტერმინია, რათა ბავშვის ქცევას ნეგატიური შეფასება მისცენ:

„ასეთი ტერმინი არ არსებობს. ეს არის გამოგონილი ტერმინი, რომ მივაქციოთ ყურადღება ბავშვის ქცევას და იმას დავარქვათ ნეგატიური შეფასება. „ნერვიული“ იმას ნიშნავს, რომ მას უნდა მივხედოთ რაღაც ფორმით. სინამდვილეში გაუგებარი ფენომენია, რას ნიშნავს „ნერვიული.“ თუ ბავშვი რეაგირებს რაღაც აკრძალვაზე, ჩავიხედოთ საკუთარ გონებაში. ნებისმიერი ჩვენგანი აკრძალვაზე ვრეაგირებთ. ეს არის თავდაცვა.

ნებისმიერი აკრძალვა, შენიშვნა, მითითება, ბრძანება - ეს ხომ ზეწოლის ფენომენია?! ამაზე ჩვენ თავს ვიცავთ, მაგრამ როგორც კი ბავშვი ამაზე თავს იცავს და რეაგირებს, იმას ვარქმევთ „ნერვიულს.“ ეს მსუბუქი ფორმაა, თორემ მერე არის ჯიუტი, გაუგონარი, დაუჯერებელი და ა.შ. ეს ყველაფერი ჩვენ მიერ მოგონილია, რომ მივცეთ შეფასება ბავშვის არასწორ ქმედებას.

მოდით, ბავშვების თვალებიდან გამოვიხედოთ და მაშინ სხვანაირად გამოჩნდება ყველაფერი. თუ მშობლებში არის მაღალი შფოთვა, ეს ბავშვებზე კი არ გადადის, ბავშვი უყურებს შფოთვითი ქცევის მოდელს და იმახსოვრებს ამას. მიბაძვა და მოდელირება ფიზიოლოგიური დასწავლის ერთ-ერთი ვარიანტია. ამას აკეთებს ნებისმიერი არსება, რომელიც უყურებს დედას, როგორ იქცევა და იმეორებს. ჩვენი შვილები ბაძავენ ჩვენს ქცევას, უბრალოდ ჩვენ არ გვახსოვს 3 თვის წინ რა ვთქვით. ბავშვს აბსოლუტურად დეტალები ახსოვს. ის დაწვრილებით მოგიყვებათ სად რა იდო და როგორ იდო,“ - მოცემულ საკითხზე ბაკურ კოტეტიშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

წაიკითხეთ სრულად