Baby Bag

3 თვეა ამ ავტოსადგომზე ვმუშაობ...

3 თვეა ამ ავტოსადგომზე ვმუშაობ...

38 წლის ქეთი აბდულაევა თბილისიდან არის და 5 წლის შვილს მარტო ზრდის. წაიკითხეთ მისი ისტორია, რომელსაც თავად ჰყვება

„3 თვეა ამ ავტოსადგომზე ვმუშაობ. მანამდე ჩემი შვილის მამა იდგა, მაგრამ ახლა „ჩაჯდა“ და მე გამოვედი მის მაგივრად. აქაურებმაც კარგად მიმიღეს და მუშაობის შესაძლებლობა მომცეს. სულ სვამდა და მერე აგრესიული ხდებოდა, ამტვრევდა ყველაფერს, რამდენჯერმე ჩემზეც კი გამოიწია. ბოლოს დააკევეს და ახლა იხდის სასჯელს.

აქამდე არ ვიცოდი სად მემუშავა, კი ვეძებდი სამსახურს, მაგრამ ვერ ვშოულობდი. 5 წლის შვილი მყავს და იმდენი რამე მჭირდება, ქირაც გადასახადია. ჩემს ქმარს არაფერი შემოჰქონდა სახლში. რასაც შოულობდა, ყველაფერს სასმელში ხარჯავდა. მისი დაკავების მერე ვიფიქრე, რა მოხდებოდა მეც მემუშავა კაცის ადგილზე, რადგან ქალის სამუშაო ადგილი ვერ ვიპოვე. იმ ფაქტმაც გამათამამა, რომ ხშირად ვხედავ ავტობუსებზე ქალ მძღოლებს. რაც უფრო მეტნი ვიქნებით, ერთმანეთს მივცემთ მაგალითს და მეტი შესაძლებლობები გვექნება.

აქ, პეკინზე ყველაზე მეტი მუშაობა 2-დან 9 საათამდეა. ამ დროს შვილი ბაღშია და მერე დაქალს გამოყავს. 9-მდე მასთანაა. დღეში 15 ლარამდე გამომდის, მაგრამ ეგეც საქმეა - ქირაში ვიხდი და საჭმელზე ძლივს გვყოფნის. მარტოხელა დედის სტატუსი მაქვს, განცხადებაც დავწერე შემწეობის მისაღებად, მაგრამ ჯერ არ დაუმტკიცებიათ. იმდენი, ვინმე უნდა შეაწუხო, დარეკო, განცხადებები წერო - ამისთვის ვერ მოვიცალე,“ - აღნიშნავს ქეთი აბდულაევა. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დასჯას ძალიან დიდი ტაქტი და ცოდნა სჭირდება და ის გადაიქცევა ყველაზე კარგ, მნიშვნელოვან სააღმზრდელო მომენტად,"- ფსიქოლოგი ნანა ჩაჩუა

„დასჯას ძალიან დიდი ტაქტი და ცოდნა სჭირდება და ის გადაიქცევა ყველაზე კარგ, მნიშვნელოვან სააღმზრდელო მომენტად,"- ფსიქოლოგი ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ბავშვთან დასჯის აღმზრდელობით მეთოდად გამოყენების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ დასჯა უშუალოდ ქმედებას არ უნდა დავუკავშიროთ:

​დასჯა უშუალოდ ქმედებას არ უნდა უკავშირდებოდეს. პირველ რიგში, სიტუაცია უნდა იყოს ჩვენ მიერ შესწავლილი და გაცნობიერებული. ამის შემდეგ უნდა ვილაპარაკოთ წახალისებაზე, დასჯაზე და ა.შ. თუ ბავშვი ჭირვეულია ძალიან, მაშინ ჩვენ მისი ჭირვეულობის იგნორირებას ვაკეთებთ. შეიძლება ამის საფუძველი იყოს მოთხოვნილება იმისა, რომ ბავშვმა მიიქციოს მშობლის ყურადღება.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, ბავშვის ჭირვეულობის იგნორირება ეფექტიანი მეთოდია:

„როდესაც ჩვენ ბავშვის ჭირვეულობას არ მივაქციეთ ყურადღება, იგნორირება გავუკეთეთ, ინსტრუმენტად ქცეული ჭირვეულობა გავაუფასურეთ. ჭირვეულობას მნიშვნელობა უნდა დავუკარგოთ. წავახალისოთ ბავშვი, თუ ის ისეთ რამეს გააკეთებს, რაც მის ასაკს წინ უსწრებს. ვთქვათ, ბავშვი ჰიგიენას არ იცავს, კბილებს არ იხეხავს დილას, სჭირდება სულ შეხსენება. ერთხელაც თავისით გაიხეხა კბილები, მაშინ უნდა წავახალისოთ, ვუთხრათ: „ყოჩაღ, შენ შეგიძლია ამის გაკეთება.“ ეს შექებაც არ უნდა იყოს გადაჭარბებული.“

„ყოველ საყვედურში, დასჯაში ბავშვის პიროვნულობა თუ იქნება არათუ ხელყოფილი, არამედ პირიქით, უფრო მეტად მივანიჭებთ ღირსებას, მაშინ დასჯასაც აზრი აქვს და რა თქმა უნდა, წახალისებასაც. ​დასჯას ძალიან დიდი ტაქტი და ცოდნა სჭირდება და ის გადაიქცევა ყველაზე კარგ, მნიშვნელოვან სააღმზრდელო მომენტად. ეს უნდა ვიცოდეთ ჩვენ ყოველთვის, რომ პიროვნება არ უნდა იყოს ხელყოფილი. რაღაც ისეთი თუ გააკეთა, კი არ ვეუბნებით: „რატომ გააკეთე?“ ვეუბნებით: „ეს შენ როგორ მოგივიდა?!“ ამით ჩვენ მას ნდობას ვუცხადებთ და ვაგრძნობინებთ, რომ მისი ცუდი ქცევა გამონაკლისია,“ - აღნიშნულ საკითხზე ნანა ჩაჩუამ რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „იმედი“

წაიკითხეთ სრულად