Baby Bag

დედის ყოველდღიური შრომა სპორტდარბაზში ინტენსიური ფიზიკური დატვირთვის ტოლფასია

დედის ყოველდღიური შრომა სპორტდარბაზში ინტენსიური ფიზიკური დატვირთვის ტოლფასია
ადამიანები, რომლებიც ჯანსაღი ცხოვრების სტილის მიმდევრები არიან, ყოველდღიურად ითვლიან მიღებული და დახარჯული კალორიების რაოდენობას. ისინი სპეციალური აპლიკაციების გამოყენებით ამოწმებენ, რამდენ ნაბიჯს დგამენ დღის განმავლობაში. თუ თქვენ მცირეწლოვანი შვილი გყავთ და მისი აღზრდით ხართ დაკავებული, ალბათ, ყოველდღიურად უზღვავ ენერგიას ხარჯავთ. როდესაც გაღიზიანებული ბავშვის დასამშვიდებლად სხვადასხვა აქტივობებში ერთვებით ან მოუსვენარი პატარას მანქანის სავარძელში გაჩერებას ცდილობთ, თქვენ იმაზე მეტ კალორიას წვავთ, ვიდრე წარმოგიდგენიათ.

ბავშვის აღზრდის პროცესი მშობლისთვის საკმაოდ დამღლელია. უახლესი კვლევებით დგინდება, რომ დედები, რომლებიც თავიანთ შვილებზე ყოველდღიურად ზრუნავენ, თვის განმავლობაში 50 884 კალორიას წვავენ. თუ დედა ხართ და დარბაზში წასვლა ძალიან გეზარებათ, სახლში დარჩენა თამამად შეგიძლიათ, რადგან ბავშვის მოვლის პროცედურებით ყოველდღიური დატვირთვა დარბაზში ვარჯიშზე ნაკლებ ენერგიას და ძალისხმევას ნამდვილად არ მოითხოვს.
ბავშვის მოვლის ისეთი რეგულარული პროცედურები, როგორიცაა მაგ. საფენების გამოცვლა, თვის განმავლობაში 1 478 კალორიის დაწვაში გეხმარებათ. კვლევებში სულ 1 000 რესპოდენტი მონაწილეობდა, მათ მიერ ნაჩვენები შედეგები კი იდენტური იყო.
მშობლისა და დიასახლისის როლის შეთავსება ქალბატონებისგან უდიდესი ენერგიის მობილიზებას მოითხოვს. ხშირად დედები ძალიან განიცდიან, რომ ვარჯიშს სათანადო დროს არ უთმობენ და ჯანსაღი ცხოვრების სტილის უგულებელყოფა უხდებათ, თუმცა ისინი საკუთარ ყოველდღიურ აქტივობებს ნაკლებ ყურადღებას აქცევენ. მშობლის მოვალეობების პირნათლად შესრულება და საოჯახო საქმეებზე ზრუნვა ქალბატონებს გამუდმებით ფორმაში ყოფნას აიძულებს და ზედმეტი კალორიებისგან გათავისუფლებაშიც ეხმარება.
კვლევებით დგინდება, რომ საოჯახო საქმეების შესრულებისას ყველაზე მეტ კალორიას ქალბატონები იატაკის წმენდისას წვავენ (405 კალორია 138 წუთში), ყველაზე ნაკლებს კი ტანსაცმლის რეცხვისას (202 კალორია 77 წუთში). დედები, რომლებიც მცირეწლოვან ბავშვებს ზრდიან, დღის განმავლობაში წარმოუდგენლად ბევრ კალორიას წვავენ. ჩვილი ბავშვის ხელით ტარება 108 წუთში 259 კალორიის დაწვაში გეხმარებათ. ბავშვის პაწაწინა ტანსაცმლის დაკეცვითა და დალაგებით კი 27 წუთში 41 კალორიას წვავთ.

დედები ხშირად ვერც კი წარმოიდგენენ, რამხელა ენერგიას ხარჯავენ საოჯახო საქმეების შესრულებისას. მეცნიერების ახალი აღმოჩენა ცხადყოფს, რომ დედის ყოველდღიური შრომა სპორტდარბაზში ინტენსიური ფიზიკური დატვირთვის ტოლფასია. თუ მცირეწლოვან ბავშვს ზრდით, ფიტნესით რეგულარულად დაკავებულ ადამიანებზე ნაკლებად არ იტვირთებით.

მომზადებულია: ​moms.com-ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

შეიძლება დაინტერესდეთ

როდის არის ბავშვის ფეხის წვერებზე სიარული საშიში და რა შემთხვევაში უნდა მივმართოთ ექიმს?

როდის არის ბავშვის ფეხის წვერებზე სიარული საშიში და რა შემთხვევაში უნდა მივმართოთ ექიმს?

ბავშვები სიარულის სწავლისას ფეხის წვერებზე ხშირად დადიან. მოგვიანებით, როდესაც ისინი დამოუკიდებლად გადაადგილებას ახერხებენ, მიწაზე ტერფს სრულად დგამენ და თავისუფლად მოძრაობენ. მცირეწლოვანი ბავშვების უდიდესი ნაწილი იატაკზე ფეხის სრულფასოვნად დადგმას 3 წლის ასაკიდან იწყებს. მანამდე ისინი გადაადგილებისას ტერფს მთლიანად არ იყენებენ. თუ ბავშვი სამი წლის ხდება, მაგრამ ის მაინც ვერ ახერხებს სრულფასოვნად სიარულს და ტერფის მიწაზე დადგმას, მშობელმა დახმარებისთვის პედიატრს უნდა მიმართოს.

თითის წვერებზე სიარული, შესაძლოა, სხვადასხვა მიზეზით იყოს გამოწვეული. ერთ-ერთია ნევროლოგიური დაზიანებები, მაგ. ცერებრული დამბლა ან კუნთოვანი დისტროფია, რომელიც გენის მუტაციის შედეგად ვითარდება. როდესაც ბავშვს მსგავსი ტიპის დარღვევები აქვს, ის ვერ ახერხებს, რომ ტერფი გადაადგილებისთვის გამოიყენოს, რის გამოც იძულებულია თითის წვერებს დაებჯინოს და ისე იმოძრაოს.

ფეხის წვერებზე სიარულს ხშირად ორთოპედიული დეფექტებიც იწვევს, მაგ. ტერფის დეფორმაცია ან კალკანუსის აპოფიზიტი. ფეხის არეში სტრუქტურული ცვლილებები ბავშვს ხელს უშლის, რომ ფეხი მიწაზე ბოლომდე დადგას, რადგან ეს მისთვის ძალიან მტკივნეულია.

ზოგიერთი ბავშვი, რომელსაც ფიზიოლოგიურად შეუძლია ფეხი იატაკს ბოლომდე დააბჯინოს, ამჯობინებს, რომ თითის წვერებზე იაროს. როგორც წესი, ასეთ ბავშვებს სხვადასხვა ქცევითი თავისებურებაც ახასიათებთ. შესაძლოა, ისინი რიტუალურ ქცევას ხშირად ახორციელებდნენ ან გამოწვევებთან გამკლავებას უფრთხოდნენ. ასეთ შემთხვევაში, შესაძლოა, თითის წვერებზე სიარული აუტიზმის ან განვითარების დარღვევის მანიშნებელიც იყოს.

ხშირად ჯანმრთელი ბავშვებიც, რომლებსაც სამედიცინო ჩვენება არ აქვთ, ფეხის წვერებზე დადიან. ეს ჩვევაა და არა დაავადება. როდესაც ექიმი თითის წვერებზე სიარულის გამომწვევ ყველა შესაძლო სამედიცინო პრობლემას გამორიცხავს, ის აუცილებლად გეტყვით, რომ ბავშვს ჩვევაში აქვს ფეხის წვერებზე სიარული. ზოგიერთი კვლევით დგინდება, რომ ბავშვები სიარულის მსგავს ჩვევას მემკვიდრეობითაც იძენენ. აღმოჩნდა, რომ იმ ჯანმრთელი ბავშვების მშობლების დიდი ნაწილი, რომლებსაც თითის წვერებით გადაადგილება მოსწონთ, მცირეწლოვან ასაკში თავადაც ფეხის წვერებზე დადიოდა.

ჯანმრთელი ბავშვების 5-12 %-ს ფეხის წვერებზე სიარული ახასიათებს, თუმცა მედიკოსები გადაადგილების თავისებურების მიზეზის დადგენას დღემდე ვერ ახერხებენ. შესაძლოა, მიზეზი გენეტიკური იყოს. რამდენიმე კვლევით ასევე დადგინდა, რომ ბავშვებს, რომლებსაც ფეხის ტერფის იატაკზე დადგმა უჭირთ, მეტყველების პრობლემებიც აქვთ, მათ მოტორული და სენსორული უნარების განვითარებაც უძნელდებათ.

ბავშვებს, რომლებსაც ჩვევაში აქვთ ფეხის წვერებზე სიარული წვივის კუნთები ეჭიმებათ. მათ დროსთან ერთად უფრო უჭირთ ქუსლის მიწაზე დადგმა და სპორტული აქტივობებით დაკავებისას ფიზიკურ ტკივილს განიცდიან.

ბავშვის იდიოპათიური სიარული, როდესაც მას ჩვევაში აქვს ფეხის წვერებზე დგომა, კონკრეტული საშუალებებით არ იკურნება. ამ შემთხვევაში საუკეთესო მკურნალი დროა. ბავშვი დროსთან ერთად დამძიმდება, მისი სხეულის მასა მოიმატებს, რის გამოც მას გაუჭირდება გადაადგილების ჩვეული სტილის ერთგულება.

ბავშვს ხშირად შეახსენეთ, რომ ტერფი სრულად დადგას იატაკზე, მას გაწელვის ვარჯიშები შეასრულებინეთ, ეცადეთ, შვილს შედარებით მძიმე ფეხსაცმელი ჩააცვათ, კარგია, თუ პატარას ორთოპედიული ფეხსაცმლით ატარებთ. როდესაც ბავშვს წვივის კუნთები მეტისმეტად ეძაბება და მას გადაადგილება უჭირს, შესაძლოა, ქირურგიული ჩარევა გახდეს საჭირო. არსებობს შემთხვევები, როდესაც ბავშვები ქირურგიული ჩარევის შემდეგ 13 წლის მანძილზე აგრძელებდნენ ფეხის წვერებზე სიარულს.

ფეხის წვერებზე მოსიარულე ბავშვების მშობლებისთვის მკურნალობის მეთოდებთან დაკავშირებით რჩევის მიცემა ექიმებსაც უჭირთ. მთავარია, რომ სამ წლამდე ასაკის ბავშვი, რომელიც თითის წვერებზე დადის, პროფესიონალს დროულად აჩვენოთ, რათა მკურნალობა და დახმარება დაგვიანებული არ აღმოჩნდეს.

მომზადებულია ​theconversation.com- ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

წაიკითხეთ სრულად