Baby Bag

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ყველაზე საშიში უცხო სხეული, რაც ბავშვმა შეიძლება გადაყლაპოს, არის ელემენტი,“- ბავშვთა ქირურგი მერაბ ბუაძე

ბავშვთა ქირურგი მერაბ ბუაძე გადაცემაში „პირადი ექიმი“ ბავშვისთვის ყველაზე საშიშ უცხო სხეულზე საუბრობს, რომელიც გადაყლაპვისას მძიმე გართულებებს იწვევს:

„ყველაზე საშიში უცხო სხეული, რაც ბავშვმა შეიძლება გადაყლაპოს, არის ელემენტი, რომელსაც სხვადასხვა მოწყობილობებისთვის ვიყენებთ. მას ჰქვია ლითიუმის ელემენტი, რომელიც ძალიან აგრესიულია და თითქმის ყველა ქვეყნის მიერ აღიარებულია ბავშვისთვის საშიშ ელემენტად. მსგავსი ელემენტები სხვადასხვა ზომისაა, თუმცა ყველაზე საშიშია ოც მილიმეტრიანი, ანუ ორ სანტიმეტრიანი ლითიუმის ელემენტი, რომელიც პატარა ასაკის ბავშვისთვის (ექვსი თვის ასაკიდან) საკმაოდ დამაზიანებელია. მთელ მსოფლიოში არსებობს უკვე პროტოკოლები, გზამკვლევები, თუ როგორ სწრაფად უნდა მოხდეს რეაგირება, თუ მშობლები ეჭვობენ, რომ ბავშვმა ლითიუმის ელემენტი გადაყლაპა.“

მერაბ ბუაძის თქმით, ლითიუმის ელემენტი ბავშვის საყლაპავიდან გადაყლაპვიდან არაუმეტეს ორ საათში უნდა ამოიღონ:

„მშობლებმა თუ დაინახეს, რომ ბავშვმა გადაყლაპა ელემენტი ან აქვთ ეჭვი, რომ ეს მოხდა, ასევე რენდგენითაც ჩანს, რომ უცხო სხეული გადაყლაპულია, არის საყლაპავში (არ აქვს მნიშვნელობა ზედა, ქვედა თუ შუა მესამედში), ელემენტი უნდა ამოიღონ გადაყლაპვიდან არაუმეტეს ორ საათში, რაც ზოგჯერ შეუძლებელია. ჩვენ გვქონდა შემთხვევა, როდესაც ბავშვი შემოვიდა ელემენტის გადაყლაპვიდან ხუთი დღის შემდეგ, ჰქონდა ხველა, ყლაპვის გაძნელება და საერთო ჭირვეულობა. ბავშვი იყო წლის და ექვსი თვის. აღნიშნული ელემენტი მექანიკურადაც საშიშია და საყლაპავსაც წვავს.“

ლითიუმის ელემენტის მიერ ბავშვის საყლაპავისა და ტრაქეის დაზიანების მიუხედავად, პატარა გადარჩა. აღნიშნული ელემენტის მიერ გამოწვეული დაზიანების სიმძიმის შესახებ საუბრობს ქირურგი ივანე წულეისკირიც, რომლის თქმითაც, ელემენტი ტუტე დამწვრობას იწვევს, რაც ბავშვის სიცოცხლისთვის უდიდეს საფრთხეს წარმოადგენს.

„როდესაც საქმე ეხება ქიმიურად აგრესიულ ნივთებს, ამ დროს რამდენიმე ტიპის დაზიანება ხდება. ელემენტი იწვევს ღრმა ტუტე დამწვრობას, ტუტე დამწვრობა მჟავა დამწვრობასთან შედარებით ბევრად მძიმეა. ტუტე დამწვრობა საშინელებაა. ამ დროს ხდება ქსოვილის დანეკროზება და შემდგომ მისი გაწოვა. ქსოვილი ქრება, თითქოს არც ყოფილა.“

„ავადსახსენები ლითიუმის ელემენტები 2007 წლიდან გამოვიდა. 2007 წლიდან გახშირდა მძიმე ჩარევების პრობლემები. ელემენტებს აწერია, რომ არ შეიძლება ბავშვებისთვის. ძალიან კარგია, რომ ადამიანმა ეს გაიგოს. თითქოს პატარა, ბრტყელი რკინის ნივთია, მაგრამ არის აბსოლუტურად დამანგრეველი. ამ ბავშვის შემთხვევაში, წამოიდგინეთ, რამხელა ოპერაცია ჩატარდა. ტრაქეაში არის დაახლოებით 20 რგოლი. ბავშვს ამოკვეთილი აქვს ექვსი რგოლი და ორ-ნახევარი სანტიმეტრი საყლაპავი. ამ ტიპის ოპერაციებს 90 %-იანი სიკვდილობა აქვს,“ - აღნიშნავს ივანე წულეისკირი.

წყარო: ​პირადი ექიმი - მარი მალაზონია


 

წაიკითხეთ სრულად