Baby Bag

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ ადამიანს ჩადებული აქვს, რომ ყველა საწინააღმდეგო სქესის ადამიანი მოღალატეა, ის ქვეცნობიერად აუცილებლად მიიზიდავს მოღალატეს,“ - ფსიქოლოგი ინგა გოჩელეიშვილი

ფსიქოლოგი ინგა გოჩელეიშვილი „სხვა შუადღეში“ ეჭვიანობის გამომწვევი მიზეზების შესახებ საუბრობს:

„ეჭვიანობის გამომწვევი რამდენიმე მიზეზი არსებობს, ერთ-ერთია ოჯახური გარემო. ბავშვობიდან ადამიანს აქვს ჩადებული რწმენა, რომ ყველა ქალი ან ყველა მამაკაცი მოღალატეა. შეიძლება, ბავშვს დედისგან ან მამისგან ესმოდა, რომ მამაკაცებს არ უნდა ენდოს, ქალს არ უნდა ენდოს. სოციუმში ხშირად გვსმენია მოსაზრება, რომ მამაკაცები პოლიგამიურები არიან. ამ დროს სტატისტიკა გვიჩვენებს, რომ მოღალატე მამაკაცებსა და ქალებს შორის განსხვავება მხოლოდ 2%-ს შეადგენს. საერთაშორისო კვლევა ჩატარდა, რომელშიც ადამიანებს ეკითხებოდნენ, უღალატებდნენ თუ არა მეწყვილეს, თუ ეცოდინებოდათ, რომ ის ამას ვერასდროს გაიგებდა. მამაკაცების 82 % აღნიშნავდა, რომ მეწყვილეს უღალატებდა, მსგავს პასუხს ქალების 78% იძლეოდა. მგონი, ერთმანეთს ვიმსახურებთ. ოჯახურ სცენარს რომ დავუბრუნდეთ, უნდობლობა მხოლოდ აზრი არ არის, ის მოქმედებას წარმოშობს, მოქმედება და აზრი წარმოქმნის ემოციას, ეს არის ადამიანის არსებობის ალგორითმი ამ კუთხით.“

ინგა გოჩელეიშვილის თქმით, ეჭვიანი ადამიანი ქვეცნობიერად იზიდავს მოღალატეს:

„თუ ადამიანს ჩადებული აქვს, რომ ყველა საწინააღმდეგო სქესის ადამიანი მოღალატეა, ის ქვეცნობიერად აუცილებლად მიიზიდავს მოღალატეს. ჩვენი ფსიქიკა ასეთი უცნაური რამ არის. ის ქვეცნობიერად იზიდავს ისეთ ადამიანს, რომელიც მას თავის რწმუნებულებაში განამტკიცებს.“

„რა თქმა უნდა, ადამიანი იბადება გარკვეული მოცემულობით, გარკვეული ხასიათით, რომელიც მასში არის ჩადებული. თუმცა, თუ შემდგომში მას არ აკმაყოფილებს თავისი ხასიათის თავისებურებები, პროფესიონალის დახმარებით ამის შეცვლა შესაძლებელია. თუ ადამიანი თავად იაზრებს პრობლემას და მისი შეცვლა უნდა, ეჭვიანობა შეუქცევადი ნამდვილად არ არის,“ - აღნიშნავს ინგა გოჩელეიშვილი.

წაიკითხეთ სრულად